เคยเป็นกันไหมคะ แบบว่าอยู่ดีๆก็รู้สึกเบื่อทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต

มันรู้สึกไม่อยากพูดกับใครเลย ไม่อยากทำอะไรเลย อยากอยู่เงียบๆคนเดียว อยากปลีกตัวออกมาจากทุกสิ่งทุกอย่าง
เวลาเพื่อนๆ หรือคนรอบตัวเขาร่าเริงเฮฮากัน ก็กลับรู้สึกหงุดหงิดแบบไม่มีสาเหตุ เหมือนพาลเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวไปหมด

อีกอย่างคือ เราจะรู้สึกเหนื่อยมากๆ เหมือนต้องใช้ความพยายามมากๆ ในการอยู่ท่ามกลางคนเยอะๆ ต่อให้เป็นเพื่อนหรือคนแปลกหน้าก็ตาม
เช่น ตอนไปเรียน จะเป็นหนักมากๆ จะดูซึมๆไปเลย แต่พอได้กลับบ้าน หรือพอได้ปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียวก็จะอารมณ์ดีขึ้น

เรารู้ตัวว่าเป็นแบบนี้มานานแล้ว เป็นๆหายๆ บางทีก็เครียดๆกับเรื่องบางเรื่องเป็นเดือนๆ
ทั้งที่จริงๆแล้วเราไม่ได้มีปัญหาอะไรในชีวิตมากมายนะคะ แต่บางทีเราก็ชอบเก็บเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาคิดมาก
พอกลับไปเป็นปกติได้ซักพัก ก็จะวนกลับมาเป็นแบบนี้ตลอด
บางทีก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าเครียดเรื่องอะไรกันแน่ รู้แค่ว่ารู้สึกแย่ไปหมดเลย

มีใครเคยรู้สึกแบบนี้ หรือมีแนวทางปรับปรุงตัวเองไหมคะ

ขอบคุณค่ะ