สวัสดีครับ

ยินดีต้อนรับมิตรใหม่ที่ได้ทักทายกันเป็นครั้งแรก ตรงจิ้มถูกใจนะครับ คุณ พันธะ ตลอดไป, คุณ บุษบา คนึงฝัน, คุณ หอมมาก, คุณ สมล.1455322, คุณ ทบทวน จินตนา , คุณ เจ้าหญิงงัวเงีย และคุณ แอม วิเชียรฉาย : ขอบคุณมากมายสำหรับมิตรเดิมที่ทักทายให้กำลังใจกันเสมอ ทั้ง ถูกใจ อึ้ง ทึ่ง สยองและหลงรัก (คริๆ) คุณ CAN LIVE, คุณ มาโซคิส , คุณ บุษยา โรส, คุณ จารย์ GTW , คุณ โค อัสดง  และ คุณ Inverness ฝากทุกท่านโปรดติดตาม "ร่างราตรี" ในบทต่อๆ ไปด้วยนะครับ ชุดนี้ไม่ยาว แค่ ยี่สิบบท ก็จบละคร้าฟๆ

ขอบคุณมากมายสำหรับภาษาภาษากวีของคุณโค อัสดง ที่อีตาคนเขียนปลื้มปริ่มเป็นพิเศษและได้ลับขมองอันทื้อทื่อของตัวเอง ในการเผยอตอบเป็นคำกวี อิอิ (ยากอ่ะ เพราะอีตาคนเขียนตัวจริงมะค่อยมีสาระอันไรเบย)

ขอบคุณพิเศษสำหรับมิตรเดิมที่ที่ยังตามติดให้กำลังใจ ทั้งท่านๆ ที่กล่าวไปแล้ว และที่ช่วยปรากฏตัวเป็นคคห.อย่างคุณ มาโซคิส และย้อนไปทู้โน้น อย่างคุณ kdunagin ร่วมทั้งเช่นเคยครับ ขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านที่ติดตามงาน(นอกกระแส)เรื่อง ร่างราตรี นี้

ระหว่างทางของ ร่างราตรี มีอะไรให้คนเขียนต้องทำการบ้านเยอะเลยครับ (แม้บางทีพอครูตรวจแล้วจะผิดมั่งก็เหอะเนอะ) เช่น เช่น เช่น....(แหม๋ เป็นที่เอื้อนเอ่ยมิได้ในที่สาธารณะทั้งนั้นเบย) หลายประเด็นละเอียดอ่อน บางประเด็นก็อ่อนไหว กระทั่งบางประเด็นก็เป็นปัญหาโลกแตก ที่คงต้องปล่อยให้ตัวละครคุยกันเองต่อไป

พูดถึงการเขียนนิยาย เสน่ห์อย่างหนึ่งที่คนเขียนคนนี้รู้สึกทึ่งก็คือ พอไปถึงระดับหนึ่ง ตัวละครจะเริ่มคุยกันเอง ประมาณว่าคนเขียนอยากให้พูดอย่างนี้นะ แต่แบบ เหมือนถูกเข้าทรง อิคุณแต่ละตัวละครเธอจะ "แต่ชั้นจะพูดอย่างนี้อ่ะ พิมพ์ๆออกมาเหอะ" หลายครั้งหลายหน ด้วยเหตุผลชีวิตของแต่ละตัว ซึ่งในที่สุดคนเขียนกลายเป็นแค่คนถ่ายทอดเรื่องราวเพียงเท่านั้น

ต้องบอกว่า ร่างราตรี เรื่องนี้ยากแล้วยากอีกสำหรับคนเขียน แต่ในที่สุดก็พอกันไปจบจนได้ รวมทั้งมีบางส่วนเชื่อมโยงอยู่กับเรื่องชุดเดียวกันที่ได้ตีพิมพ์ไปแล้ว คือ "เรือนมายา" ที่เคยแปะในถนนในชื่อ "ผี(ไม่)ร้ายร่ายมนตร์รัก" ด้วยครับ ส่วนจะเป็นใครเข้ามาเกี่ยวก็... โปรดติดตาม





(โปรดติดตาม ร่างราตรี บทที่ ๕ ได้ ณ บัดนาว ขะรับ)