สวัสดีครับ


         ช่วงนี้ฟ้าฝนไม่เป็นใจ พายุโหมแรงจนบ้านสั่น ตอนมาอ่านทบทวน ร่างราตรี เลยยิ่งสงสารนางเอก (เกี่ยวกันมะเนี่ย) รู้สึกว่าเรื่องของ "ความรัก" กับ "โชคชะตา" ช่างไม่เข้าใครออกใคร ใครติดบ่วงรัก ใครตกหลุมหล่มแห่งโชคชะตา ล้วนยากนักที่จะถอนตัว นึกๆ ไปก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่มีพระธรรมคำสั่งสอนเอาไว้เป็นพี่พึ่ง ที่หากผู้ใด นำมาปรับใช้ โดยไม่ต้องเสียเวลาไปบนบานสานกล่าวที่ไหนๆ อย่างน้อยก็จะได้แล้วคือความสบายใจ กระทั่งมีหนทางที่จะก้าวเดินต่อไปได้มากขึ้น ส่วนใน ร่างราตรี คิดว่าเขียนไว้มีสารพัดแบบ ทั้งแบบพวกมามืดไปมืด มามืดไปสว่าง  มาสว่างไปมืด และพวกมาสว่างไปสว่าง ซึ่งอีกสองบทก็จบกัน อาจตามด้วยบทส่งท้ายนิดหน่อย โปรดติดตามว่าใครจะลงเอยกันอย่างไรบ้างนะครับ

         ขอบคุณสำหรับทุกอารมณ์กำลังใจที่จิ้มๆ ให้กัน (บทที่สิบเก้ามี "สยอง" มากเป็นพิเศษเลยเชียว) ขอบคุณจากใจนะครับ kasareev ถูกใจและทึ่งและสยองและทึ่ง, PuPaKae ถูกใจ, เจ้าหญิงงัวเงีย ถูกใจ, หอมมาก ถูกใจ, บุษยา โรส ถูกใจ, สมช. 1509172 ถูกใจ, Imverness ถูกใจ,  CAN LIVE ถูกใจ, นิตยา นิรันดร์รัก ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1421782 ถูกใจ, kdunagin ถูกใจ, โค อัสดง ซึ้งและถูกใจ, turtle_cheesecake หลงรักและซึ้งและถูกใจ, เชอรี่สีน้ำเงิน ถูกใจ และ มาโซคิส ถูกใจ

          ตอบกระทู้ที่แล้วกันครับ http://ppantip.com/topic/32389809

                     ตอบคุณ เชอรี่สีน้ำเงิน : ไม่แน่ บทที่ 20 นี้ อาจสงสารแม่รอมเปญเพิ่มขึ้นอีก และรังเกียจคุณศิเพิ่งขึ้นอีกจิ๊ดนุงขะรับ...

                      ตอบคุณ turtle_cheesecake : นึกๆ ไปคนเขียนก็เหมือนใจร้ายเนอะครับ แต่คนอย่างคุณศิ ไหนๆ ก็ถูกลิขิต(เขียน)ไว้อย่างนี้ คนเขียนก็จำต้องทำให้เป็นไปอย่างนี้ละเนอะครับ... เอาน่ะ... เดี๋ยวนี้ ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่ว(อาจ)ได้ดีมีถมไป นิครับ... เหอ เหอ เหอ

                       ตอบคุณ โค อัสดงของอรุ : ตอนที่เขียนไปนึกถึงสัตยาไป ก็คิดๆ ครับ เออ คนอย่างสัตยานี้มันมีอะไรดี วิธีคิด วิถีชีวิตอย่างอีตาสัตยานี้ มันพอจะเป็นพระเอกกับเขาได้บ้างไหมหนอ แต่ก็นั่นละเนอะครับ คนอย่างนี้มันมีอยู่ในโลกจริงๆ และเชื่อว่า หลายๆ คนก็เคยปรารภ อย่างเดียวกับสัตยาเสียด้วย "ไม่ว่าพยายามให้มันดีแค่ไหน แต่ก็เหมือนจะผิดพลาดไปเสียหมด" อรุฯยังเคยเป็นเบย โดยเฉพาะตอนวางโครงฯ

                       ตอบคุณ kdunagin : เรื่องความรักทำให้คนตาบอด ความรักเข้าตาแล้วทำอะไรได้ทุกอย่างนี้ คนเขียนเคยเจอกับตัวเองครับ... แหม... เห็นช้างเท่าหมูเลยนะ จริงๆ ^__^"  

                        (จารย์จีทีดับเบิ้ลยูเราหายไปไหนสองบทแล้วก็มะรุ คิดถึงนะครับ)


            ร่างราตรี รอบหน้าอาจลง เป็นกระทู้สุดท้ายแล้วนะครับ (สองบทและบทส่งท้าย) และจะลงในวันจันทร์นี้ละนิ... จากนั้นคงเริ่มทยอยเก็บเข้าบล็อกใส่กุญแจ หากใครตามไม่ทัน หลังไมค์ขอกุญแจได้เสมอครับ หรือ หากเพื่อนสนใจ ความผาดโผนของ "หลวงปู่เกตุอาคม" สมัยหนุ่มๆ ก็ขอกุญแจเข้าอ่าน "ผี(ไม่)ร้ายร่ายมนตร์รัก" [ฉบับตีพิมพ์ชื่อ "เรือนมายา"] ได้นะครับ


                 ขอบคุณนักอ่านไร้เงาทุกท่าน ขอบคุณทุกกิ๊ฟกำลังใจที่มอบให้กันมาตั้งแต่บทแรกจนบทนี้ และบทหน้า ขอบคุณหน้าไมค์หลังไมค์ทุกท่าน สำหรับมิตรไมตรีที่มอบให้แก่กัน  เพื่อนๆ ยังไม่เคยได้ทักทายกัน เรียนเชิญนะครับ กระทู้บทที่ 20 นี้ คนเขียนจะเข้ามาตอบทุกความคิดเห็นครับผม

ด้วยมิตรภาพ
SONG982