สวัสดีคะเราชื่อหมูพริ้วนะคะ ตั้งกระทู้แรกคะเลยอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆชาวพันทิปคะ ขอเล่าเลยแล้วกันนะคะ

       ตอนม.4เราได้อยุ่ห้องเดียวกับผู้ชายคนนึงเค้าชื่อว่า" บี " ตอนแรกเราก้อเปนเพื่อนกันธรรมดานะแต่พอเวลาผ่านไปทำให้เราสนิทกันมากขึ้นจึงเกิดเป็นความรักกันทั้งคู่ พอเราขึ้นม.5เราได้ย้ายโรงเรียนมาอยุ่ในเมืองคะ เรากับบีเลยตัดสินใจเป็นแฟนกันหลังเรียนจบม.4 เราเป็นแฟนคนแรกของบีด้วยคะ เราสองคนต่างใช้ชีวิตรักกันไม่ค่อยราบรื่นหรอกคะเพราะครอบครัวเราทั้งสองไม่ค่อยชอบกันจึงถูกผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต่างให้เลิกคบกับ(เหมือนในละครเลย)แต่ก้อไม่สามารถทำลายความรักเราได้คะ เราทั้งคู่คบกันอย่างมีความสุขมากเจอกันตลอด ไปมาหาสู่กันทั้งๆที่อยุ่ไกลกันและก้อไม่เคยมีเรื่องมือที่3เข้ามาเลยคะ

     พอขึ้นม.6เราตัดสินใจว่าถ้าเราเรียนอยุ่กันคนละมหาลัยเราจะเลิกกันแต่สุดท้ายเราก้อได้อยุ่มหาลัยเดียวกันคะ เราเรียนวิทยาศาสตร์ บีเรียนครูพละ เข้ามหาลัยปี1ก้อไม่มีอะไรมากเราตัดสินใจย้ายออกมาอยุ่หอนอกด้วยกัน บีเค้าเป็นคนที่ติดเกมมากคะไม่ออกไปไหนเลยบางครั้งเราก้อแอบน้อยใจว่าทำไมไม่เคยสนใจเราเลยช่วงเรียนปี1เราก้อยังรักกันดีไม่มีปัญหาอะไร

    ขึ้นปี2เราได้พบกับเพื่อนของแฟนของเพื่อนเรา(ไม่งงนะคะ)เหมือนตอนนั้นเราเห็นแล้วเราชอบเค้ามากเลยอะ หลงเลยว่าได้จนทำให้เราไม่สนใจแฟนเราเลยกินข้าวก้อไม่กินด้วย กลับห้องมาไม่พูดคุยด้วย ตอนนั้นเราคิดว่าเราจะเลิกกับบีให้ได้เลยเพราะเราหลงคนใหม่มากจนวันนึงเราก้อได้กลับมาหาแฟนเราเพราะรู้สึกผิดครั้งนั้นคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนไปของแฟนคะเพราะแฟนเราเปนคนที่รักเรามาก ไม่เคยนอกใจเลย มีแต่เรานี่แระที่แอบมีกิ๊กกั๊กไปเรื่อย เหตุการณ์นี้เป็นครั้งเเรกที่ทำให้เราได้เกือบเลิกกับแฟนไปคะแต่ก้อปรับความเข้าใจกับเเละคบกันต่อมาถึงปิดเทอมซัมเมอขึ้นปี3

    ปิดเทอมซัมเมอขึ้นปี3เรากับแฟนหางานพาสทามทำคะแต่เรากำงานกลางคืนแฟนทำงานกลางวันทำใหเราไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกัน จนกระทั้งเราเปลี่ยนไปเองคะเหมือนเราได้หลงผู้ชายที่ทำงานด้วยกัน แฟนโทมาตามตี2-3เราก้อไม่กลับแถมด่าแฟน บ่นแฟนสารพัดว่าอย่ามายุ่งเด๋วกลับเอง เป็นแบบนี้ตั้งแต่มี.ค-พ.ค จนกระทั้งเเฟนเราทนไม่ได้เลยไปคุยกับผู้หญิงอีกคน เราเลิกทำงานเราก้อทำท่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมกับแฟนคะแต่ทุกอย่างมันได้เปลี่ยนไปไม่เหมือนเมื่อก่อนเพราะแฟนเราได้รักกับผู้หญิงคนใหม่แล้วเค้าก้อได้เลือกผู้หญิงคนนั้นแฟนเราบอกเลิกเราวันที่17มิ.ย 56 ตอนนั้นเราใจสลายเพราะเราไม่คิดว่าแฟนเราจะกล้าทิ้งเราไปเลือกคนอื่น แฟนเราก้อขนของออกไปอยุ่กับเพื่อน ปล่อยให้เราต้องนอนร้องไห้อยุ่คนเดียว แต่เค้าไปได้1สัปดาห์เค้าก้อกลับมาหาเรา มาอยุ่กับเรานอนกับเราเหมือนเดิมแต่เปลี่ยนที่เค้ากดโทสับคุยกับผู้หญิงคนนั้นตลอดเวลา ทำให้เรารู้สึกแย่มากเราทำทุกวิถีทางที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นเลิกคุยกับแฟนเราจนสำเร็จ แต่เรากับแฟนก้อไม่มีสถานะกันเพราะแฟนเราได้บอกเลิกกันไปแล้วอยุ่ด้วยกันเพราะความเคยชินเพราะความผูกพัน ตั้งเเต่เลิกกันมาเราทั้งคู่ฝืนอยุ่ด้วยกันถึงเดือน พ.ย เค้าก้อได้ตัดสินใจออกไปจากชีวิตเราจิงๆเพราะเค้าบอกว่าอยุ่โสด อยากสนุก อยากคุยกับผู้หญิงได้โดยไม่รู้สึกผิด อยากไปเที่ยวกับเพื่อนโน้นนี่นั้น อยากเจอคนใหม่ เราก้อเลยปล่อยให้เค้าไป

     แต่เราทั้งสองก้อยังเจอกันตลอดอาทิตละครั้ง2อาทิตครั้งไม่รุ้ว่าเพราะอะไร เราอะใจอ่อนตลอดชอบทักเฟสไปโน้นนี่นั้น เค้าก้อคุยกับเราแต่เค้าก้อยังไม่มีแฟนใหม่นะคะก่อนจากกันเค้าบอกเราว่า สักวันเค้าจะกลับมาหาเรา เค้าบอกว่าอยากให้เราเป็นแม่ของลูกเค้าเพราะเราทั้งคู่เป็นทั้ง เพื่อน พี่น้อง เราสนิทกันมากและผูกพันกันมากๆคะ จนถึงวันนี้ที่ตั้งกระทู้วันที่18มิ.ย ผ่านมา1ปีที่เรากับแฟนเลิกกัน เราบอกเลยว่าตั้งแต่แฟนบอกเลิกเราเลิกเจ้าชู้เลยคะ เราอะไม่คุยกับใครเลย เราไม่เปิดใจให้ใครเพราะเรายังรักผู้ชายที่ชื่อ" บี " อยุ่คะและขอสัญญาถ้ามีโอกาศได้กลับมาคบกันเราจะไม่เปนแบบนี้อีกคะ เราจะรักแฟนเราคนเดียว อาจจะถึงกับแต่งงานกันเลยก้อได้คะ (ลืมบอกไปว่าทางพ่อนะคะที่ไม่ถูกกัน แต่ทางแม่สนิทกันและเห็นดีเห็นงามให้คบกันคะ)

จบแล้วนะคะนี่เป็นเรื่องย่อแล้วนะคะเรื่องจิงยาวกว่านี้เยอะ 555 ตามชื่อกระทู้เลยนะคะว่าเรา ควรพอไปมีแฟนใหม่ลืมผู้ชายที่ชื่อบีซะหรือว่าควรรอผู้ชายคนนี้ต่อไป ขอบคุนมากๆนะคะที่เข้ามาอ่านยาวไปหน่อยแต่อยากระบายจิงๆคะ ^^