สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9
ลองอ่าน"มาเฟียบู๊ลิ้ม"ดูครับ เรื่องอนี้อธิบายวิธีหารายได้ของแต่ละสำนักไว้ละเอียดมาก เช่น
สำนักพระเอก - ค้าไม้ คุ้มภัย รับศิษย์
พรรคสุคยั่งยืน - ค้าเกลือ และอื่นๆ
วัดเส้าหลิน - คุ้มภัย ที่ดิน เก็บค่าธรรมเนียมจากศิษย์เก่า
ตระกูลเส่ย - ค้าม้าและของนอกกำแพงใหญ่
ตระกูลมู่หยง - ขายแพรพรรณและของหายาก
ตระกูลถัง - สมุนไพร ยาพิษ อาวุธ
ฯลฯ และทุกสำนักเรียก"ค่าคุ้มครอง"ตามพื้นที่ๆยึดครองอยู่
ถ้าเป็น"สำนักวิชา"มาตราฐาน จะมี"ค่าสมัคร"เป็นศิษย์ พอฝีมือเข้าขั้นแล้วก็ให้ออกไปทำงานในร้านค้าของสำนัก บางส่วนไม่ทำก็ส่งเงินบำรุงตามเรื่องราว ถ้าอยากไปทำที่ใหม่ก็จ่าย"ค่าเล่าเรียน"แล้วไปได้ มีหลายวิธีมากครับ หลักๆคือทำ"การค้า"นั่นละ แต่ก็ดูด้วยว่า"พื้นที่"ตัวเองมีอะไรดีหรือถนัดอะไร
อย่างเส้าหลินที่เป็น"สำนักอันดับหนึ่ง"ก็เด่นด้าน"ส่งออกลูกศิษย์"และที่ดิน(ค่าคุ้มครอง)ในเครือ และขยายไปยังร้านค้าอื่นๆที่มาขอ"ความคุ้มครอง" (ป้ายชื่อ)จากเส้าหลิน ทำให้เส้าหลินเป็นสำนักอันดับหนึ่งในเรื่อง เพราะมี"คนไต้คุ้มครอง"เยอะสุด แต่พรรคหรือสำนักอื่นๆก็ใช่ว่าจะด้อยกว่ามาก ขึ้นอยู่กับสินค้าและเขตอิทธิพลเป็นหลัก
เรื่องนี้สนุกมากนะครับ แต่บางคน(อาจจะส่วนใหญ่ด้วย)ที่อ่านนิยายจีนมาก่อนจะไม่ค่อยชอบ พราะมันค่อนข้าง"สัจจะนิยม"มากไป ไม่อยากสปอยล์มาก แต่เอาเป็นว่าในเรื่องคนดีและคนเลวนั้นแยกยากกว่า"วิญญูชนจอมปลอม"ของกิมย้งเยอะครับ ถ้าคุณพร้อมที่จะมองโลกอย่างดำมืดจนแทบจะไร้สีเทาแล้ว ผมแนะนำให้อ่านครับ ข้อเสียของเรื่องนี้คือถ้าคุณอ่านแล้วชอบแนวนี้ คุณจะอ่านอะไรที่"สุขนิยม"ไม่ค่อยสนุก พวกพลังพระเอกหรือความเที่ยงธรรมนี่โยนทิ้งได้เลย
ปล. เรื่องนี้เอามาอ้างอิงกับทุกเรื่องไม่ได้หรอก แต่ถ้ามองแบบ"สัจจะนิยม"แล้ว เรื่องนี้ให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลมากถึงที่มาของเงินในแต่ละสำนัก ชื่อเรื่อง"มาเฟียบู๊ลิ้ม"ก็เหมือนคำนิยามสมัยใหม่ของ"ยุทธภพ" นั่นคือโลกของ"อำนาจเถื่อน=มาเฟีย"ดีๆนี่ละ
สำนักพระเอก - ค้าไม้ คุ้มภัย รับศิษย์
พรรคสุคยั่งยืน - ค้าเกลือ และอื่นๆ
วัดเส้าหลิน - คุ้มภัย ที่ดิน เก็บค่าธรรมเนียมจากศิษย์เก่า
ตระกูลเส่ย - ค้าม้าและของนอกกำแพงใหญ่
ตระกูลมู่หยง - ขายแพรพรรณและของหายาก
ตระกูลถัง - สมุนไพร ยาพิษ อาวุธ
ฯลฯ และทุกสำนักเรียก"ค่าคุ้มครอง"ตามพื้นที่ๆยึดครองอยู่
ถ้าเป็น"สำนักวิชา"มาตราฐาน จะมี"ค่าสมัคร"เป็นศิษย์ พอฝีมือเข้าขั้นแล้วก็ให้ออกไปทำงานในร้านค้าของสำนัก บางส่วนไม่ทำก็ส่งเงินบำรุงตามเรื่องราว ถ้าอยากไปทำที่ใหม่ก็จ่าย"ค่าเล่าเรียน"แล้วไปได้ มีหลายวิธีมากครับ หลักๆคือทำ"การค้า"นั่นละ แต่ก็ดูด้วยว่า"พื้นที่"ตัวเองมีอะไรดีหรือถนัดอะไร
อย่างเส้าหลินที่เป็น"สำนักอันดับหนึ่ง"ก็เด่นด้าน"ส่งออกลูกศิษย์"และที่ดิน(ค่าคุ้มครอง)ในเครือ และขยายไปยังร้านค้าอื่นๆที่มาขอ"ความคุ้มครอง" (ป้ายชื่อ)จากเส้าหลิน ทำให้เส้าหลินเป็นสำนักอันดับหนึ่งในเรื่อง เพราะมี"คนไต้คุ้มครอง"เยอะสุด แต่พรรคหรือสำนักอื่นๆก็ใช่ว่าจะด้อยกว่ามาก ขึ้นอยู่กับสินค้าและเขตอิทธิพลเป็นหลัก
เรื่องนี้สนุกมากนะครับ แต่บางคน(อาจจะส่วนใหญ่ด้วย)ที่อ่านนิยายจีนมาก่อนจะไม่ค่อยชอบ พราะมันค่อนข้าง"สัจจะนิยม"มากไป ไม่อยากสปอยล์มาก แต่เอาเป็นว่าในเรื่องคนดีและคนเลวนั้นแยกยากกว่า"วิญญูชนจอมปลอม"ของกิมย้งเยอะครับ ถ้าคุณพร้อมที่จะมองโลกอย่างดำมืดจนแทบจะไร้สีเทาแล้ว ผมแนะนำให้อ่านครับ ข้อเสียของเรื่องนี้คือถ้าคุณอ่านแล้วชอบแนวนี้ คุณจะอ่านอะไรที่"สุขนิยม"ไม่ค่อยสนุก พวกพลังพระเอกหรือความเที่ยงธรรมนี่โยนทิ้งได้เลย
ปล. เรื่องนี้เอามาอ้างอิงกับทุกเรื่องไม่ได้หรอก แต่ถ้ามองแบบ"สัจจะนิยม"แล้ว เรื่องนี้ให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลมากถึงที่มาของเงินในแต่ละสำนัก ชื่อเรื่อง"มาเฟียบู๊ลิ้ม"ก็เหมือนคำนิยามสมัยใหม่ของ"ยุทธภพ" นั่นคือโลกของ"อำนาจเถื่อน=มาเฟีย"ดีๆนี่ละ
fitterTM ถูกใจ, Kem69 ถูกใจ, นกกาน้ำ ถูกใจ, ณัฐกร ถูกใจ, LinghuChong ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 831143 ถูกใจ, Humandroy ถูกใจ, ป๊อปซ่า ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
+++เรียนถามชาวยุทธจักรทั้งหลาย ไม่ทราบว่าแต่ละสำนักมีวิธีหารายได้อย่างไร+++
เท่าที่ผ่านมาพบคำตอบเพียงว่าเหล่าสำนักคุ้มภัย และพรรคตัวประกอบชั้นกระฎุมพีทั้งหลายมักหากินจากการคุ้มกันสินค้าหรือบุคคล พรรคมารหากินจากการปล้นชิงทรัพย์สิน พรรคกระยาจกอันนี้ชัดเจนว่าขอทาน
แล้วบรรดาพรรคฝ่ายธรรมะเล่า สำนักแกนนำ เช่น เส้าหลิน บู๊ตึ๊ง ช้วนจินก่า ง้อไบ๊ เข้าใจว่าให้ศิษย์ปลูกผัก ตักน้ำ ทำกับข้าวเอง แต่เงินค่าจีวร เสื้อผ้า ไม้เท้า แซ่ กระบี่ ทั้งหลายก็มิใช่น้อยๆ และเท่าที่สังเกตดู น้อยครั้งนักที่จะมีการลงเขาไปบิณฑบาต และชาวบ้านก็คงไม่ขึ้นเขาเพื่อไปทำบุญกันบ่อยๆเพราะท่าทางยอดเขาที่ทำการใหญ่ของแต่ละสำนักก็จะสูงมิใช่น้อย
พรรคอื่นๆ เช่น หัวซาน ซงซาน ไม่ได้ถือศีลเป็นบรรพชิต จะไปรับบริจาคก็คงประหลาด
เกาะดอกท้อไม่ติดต่อกับโลกภายนอก แต่สมบัติในเกาะแต่ละชิ้นหรูมากๆ อาหารก็มีแต่วัตถุดิบชั้นยอดมาทำ ไม่งั้นอึ้งย้งคงทำอาหารไม่เก่งแบบนี้หรอก
สำนักสุสานโบราณ วันๆอยู่แต่ในสุสาน ทำไมนางเอกมีชุดแพรสีขาวสุดหรูใส่
ทำไมทุกสำนักถึงดูอยู่ดีกินดี วันๆมีเวลาฝึกวิชาจนกล้าแกร่งโดยไม่ต้องทำมาหากินได้ครับ ทั้งๆที่ชาวบ้านทั่วไปต้องออกมาค้าขายยังชีพ และโดนไถเงินเป็นบางเวลา