ขออ้างอิงจาก
http://www.click2vet.com/index.php?lay=boardshow&ac=webboard_show&WBntype=2&No=1412163
นิสัยแมวของเราเหมือนกันเลย

แมวของผมเป็นแมวจรครับ ตัวผู้ เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่เด็กน้อย จนเป็นแมวบ้านเต็มตัว เลี้ยงอย่างดีทุกอย่างครับ ทั้งอาหาร ขนม ของเล่น ที่นอน ฯลฯ มั่นใจว่าไม่น้อยหน้าแมวบ้านอื่นแน่นอน ฉีดยาครบ ทำหมันเรียบร้อย อยู่ด้วยกันมาจนตอนนี้ 3 ขวบแล้ว เลี้ยงเขาแค่ตัวเดียวเลยครับ

นิสัยเหมือนแมวจ่าฝูงที่ทุกคนชอบจำกัดความกันน่ะครับ คือ เล่นแรง ชอบกัดแง้บเบาๆ(แต่รู้สึกเจ็บ) ขี้โวยวาย และเห็นความสำคัญของขนมอร่อยเป็นอันดับหนึ่ง สังเกตนิสัยเขามาตั้งแต่เด็กแล้ว เวลาไปหาหมอ ถ้ารอบๆเขามีแมวอื่นอยู่ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในกระเป๋าก็จะมีอาการนอนขดตัวแข็ง ถ้าไปยุ่งกับเขาตอนนี้จะไม่สบอารมณ์ มีขู่แฟ่กลับมาบ้าง โตขึ้นมาหน่อยมีโอกาสได้ประจัญหน้ากับแมวอื่นก็แสดงอาการพองขน หางฟู ร้องแว้ดเสียงดัง ไม่มีท่าทีเป็นมิตรกับแมวอื่นเลย นิสัยไม่เหมือนแมวทั่วไปที่เคยศึกษาก่อนเลี้ยงหรือแมวของเพื่อนๆเลย(เคยภูมิใจกับความ Unique ของเขา แต่ตอนนี้ไม่แล้วครับ)

โครงการหาเพื่อนให้น้องนี่คิดมาหลายครั้งครับ เพราะกลัวเขาเหงา+ให้เรียนรู้นิสัยแมวๆจากแมวอื่นบ้าง แต่เห็นอย่างนั้นแล้วก็พับโครงการเก็บไปซะเถอะ

ความโหดร้ายเกินรับได้ของเขาเพิ่งเริ่มได้ไม่กี่เดือนนี่เอง มีแมวจรอื่นชอบมาเพ่นพ่านหน้าบ้าน ผมก็พาเขาออกไปเดินเล่นปกติ เขารีบวิ่งไปดมอะไรบางอย่างแล้วก็มีการพองขน ร้องแว้ดลั่นลากเสียงยาว เป็นครั้งแรกที่เห็นและรู้สึกกลัวเลยครับ ตกใจมาก ไม่นึกว่าเขาจะปล่อยพลังได้ขนาดนี้ แล้วทันใดนั้นเอง เขาก็จัดการขาผม ได้รอยแผลมาประดับขาสองแถบยาวๆ ... กว่าจะล่อเข้าบ้าน รอให้สงบ ล่อเข้าห้องเขาทำเอาเหนื่อยเลย ตอนแรกสันนิษฐานว่าได้กลิ่นแมวตัวอื่น แต่พี่ผมเคยไปคาเฟ่แมวกลับมาเขาก็ไม่มีปฏิกริยาอะไรเป็นพิเศษ หาสาเหตุไม่ได้จริงๆครับ

หลังจากวันนั้นเขาก็กลับมาเป็นปกติทุกอย่างเลยครับ แต่เพิ่มกิจกรรมนั่งมองออกนอกหน้าต่างไปที่จุดเกิดเหตุนั้นบ่อยและนานมาก แต่ยังให้ออกไปข้างนอกอยู่ ใช้วิธีอุ้มพาดบ่า ไม่ให้เดินเอง แล้วก็เดินออกไปไม่ไกลจากประตูบ้านมากนัก และมีครั้งหนึ่งที่เขาหลุดออกไป รีบพุ่งไปที่เดิมเลยครับ ดมฟึดฟัด แล้วก็เดินดุ๊กดุ๋ยกลับมา ผมก็ได้แต่ยืนเกร็งกล้ามเนื้อขารอรับแดเมจ ปรากฏว่าเขาเอาหน้ามาถูเท้าผม แล้วก็ลงไปนอนหงายพุงกลิ้งไปกลิ้งมา ... ดูหน้าผมนะครับ

เห็นเขาไม่มีท่าทีเป็นอันตรายแบบนั้นก็ไว้ใจครับ ปล่อยให้เดินเองเหมือนเดิม จนเมื่อวานนี้ที่จุดเกิดเหตุเดิม อาการเดิม พองขนแปลงร่างขั้นสุดยอด เหยื่อก็ผมแบบเดิมๆ ดีที่เปลี่ยนจากขาซ้ายเป็นขวา ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่ก็ยาวนานพอให้ผมเบ้ปากถอนหายใจพร้อมปลอบใจตัวเองว่า "โดนอีกและ" ได้ทัน แต่คราวนี้หนักหนาสาหัสกว่าเดิมมาก เขาแผดเสียงไม่หยุด เรียกว่าคลั่งหรือเสียสติก็ได้ นอกจากจะไม่สงบยังมีท่าทีพร้อมขย้ำทุกคนอีก ฟุตบอลจบไป 2 คู่ก็ไม่ดีขึ้นครับ สุดท้ายต้องเอาตะกร้าครอบผ้าคลุมอีกชั้นดันเข้าห้องไป(โจมตีและกรีดร้องตลอดทาง)

บอกตรงๆว่าทุกข์และเหนื่อยใจมากกับอาการที่หาสาเหตุไม่ได้แบบนี้ เขากลัวเสียงเครื่องดูดฝุ่นหรือคอมเพรสเซอร์แอร์เราก็รู้และระวังได้ แต่นี่ไม่รู้จริงๆครับ จะพาออกมาข้างนอกอีกก็ไม่อยากให้เขาเป็นแบบนี้แล้ว แต่จะไม่ให้ออกมาเลยก็ทรมานเขาเกินไป จะให้อุ้มออกมาเกิดคลั่งควักเอาหูตาผมไปนี่ก็เกินรับได้ จนถึงเมื่อเช้านี้เสียงเขายังไม่ปกติเลยครับ ยังแข็งๆอยู่ จนปัญญาจริงๆครับ

ลองหาข้อมูลก็เจอกระทู้ที่แนะนำไปข้างต้นครับ อาการเรียกว่าเหมือนกันเลยก็ว่าได้ เริ่มมีความหวังขึ้นมาว่าจะมีผู้มีประสบการณ์หรือเคยเลี้ยงแมวนิสัยแบบนี้มาให้คำแนะนำถึงสาเหตุและวิธีการดูแลเป็นพิเศษสำหรับเขาได้ สอบถามสัตวแพทย์หลายท่านหลายคลินิกแล้วก็คล้ายคลึงกันครับว่าเกิดจากความเครียด แต่ก่อนหน้าที่เกิดเหตุการณ์นี้ไม่กี่นาทีเขายังหัวมาถูมาไถ ให้อุ้มให้จิ้มพุงอยู่เลย มันปุบปับมากเกินไปครับ อีกอย่างคือความเครียดน่าจะอาศัยเวลาแสดงอาการและดูเรื้อรังยาวนาน ซึ่งเขาไม่มีอาการส่วนนี้ปรากฎเลยครับ ต้องการคำแนะนำจากผู้มีประสบการณ์ตรงจริงๆครับ

และสำหรับคนที่คิดจะเลี้ยงสัตว์นะครับ สิ่งที่เกิดขึ้นในความคิดผมเมื่อคืนนี้คือ "ไม่น่าเอาเขามาเลี้ยงเลย" อาจจะดูเห็นแก่ตัวก็ยอมรับครับ แต่มาลองนึกว่าถ้าเขาอาละวาดแบบนี้ทุกวัน เอาแน่เอานอนไม่ได้ มันไม่ไหวจริงๆครับ ไม่เป็นอันทำอะไรกันพอดี ไม่มีความสุขทั้งคนและสัตว์ คุณยายเป็นเบาหวานเหมือนกระทู้แนะนำด้านบนเช่นกัน ไม่ปลอดภัยจริงๆ คงเป็นความผิดของผมที่เข้าข้างตัวเองมาตลอดว่า แมวก็คงน่ารักเหมือนกันทุกตัว ถ้าเรามีกำลังหรือศักยภาพจะช่วยเหลือเหล่าจรพวกนี้ได้ก็ช่วยๆไปเถอะ ... มันไม่ใช่เลยครับ บทเรียนที่ผมได้จากการเลี้ยงแมวตัวนี้คือ ให้คิดถึงความน่าจะเป็นที่เลวร้ายที่สุดที่จะตามมาเสมอว่าเรารับมันได้จริงหรือไม่ ตอนนี้รัก ผูกพันไปแล้ว มันทำใจลำบากจริงๆถ้าจะต้องทำอะไรกับเขา สุดท้ายคือไม่ได้มีความสุขทั้งคนทั้งแมวนั่นแหละครับ ... เขาจะเป็นแมวตัวแรกและตัวสุดท้ายในชีวิตของผม ต่อให้เจอแมว(หรืออื่นๆ)ที่น่ารักขนาดไหน ผมไม่เอาอีกแล้วครับ

ยาวเชียว รบกวนทุกๆคนด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ