กระทู้นี้ขอเป็นกระทู้แชร์ประสบการณ์ให้กำลังใจสำหรับมนุษย์เงินเดือนหรือคนที่ท้อแท้หมดกำลังใจนะครับ ผมก็เป็นมนุษย์เงินเดือนเช่นเดียวกับอีกหลาย ๆ ท่านกว่าจะมีวันนี้ได้ผมเจอมาทุกอย่างแล้วครับ ผมหาเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่เรียน ม.ต้น ครับ ดีว่าที่บ้านสามารถเบิกค่าเทอมได้ไม่งั้นผมคงเรียนไม่จบปริญญา

ช่วงเรียนปริญญาตรีก็หาเงินส่งเสียตัวเองเรียนครับ ทั้งทำงาน part-time ช่วยงานในมหาลัย ทำงานในห้องสมุดมหาลัย อะไรที่ทำแล้วได้เงินทำหมดครับ ในขณะที่เพื่อน ๆ พากันขับรถไปเที่ยวนู้นนี่ ผมต้องก้มหน้าก้มตาทำงานครับเพราะเงินที่มีอยู่มันจวนเจียดเหลือเกิน บางครั้งก็แอบอิจฉาเพื่อน ๆ ที่บ้านรวยนะครับ มีรถขับ มีเงินใช้ ไปเที่ยวโดยไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน ตอนนั้นผมคิดว่าถ้าผมเรียนจบแล้วทำงานเมื่อไรชีวิตผมจะต้องดีกว่าที่เป็นอยู่นี้ นั่นคือแรงผลักดันทำให้ผมไม่ย่อท้อครับ

ปัจจุบันผมจบมาหลายปีแล้วครับทุกวันนี้ผมมีงานการทำเป็นหลักแหล่งแล้วครับ มีเพื่อนร่วมงานที่ดี ชีวิตทุก ๆ วันนี้ถือว่าไม่ลำบากพอมีกินมีใช้ครับ ในที่สุดวันนี้ผมก้ทำได้แล้วครับ


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ผมสามารถเก็บเงินซื้อกล้อง DSLR มาถ่ายรูปที่ผมชื่นชอบได้แล้วครับ ซื้อด้วยเงินสดด้วยครับ ภูมิใจมากครับ สำหรับคนที่กำลังท้อแท้ขอให้สู้ครับแล้วจะประสบความสำเร็จแบบผม