-เริ่มต้นมาจากเกม sf คับเกมยิงผู้ชายๆ ขอเริ่มเลยนะคับอาจจะยาวหน่อย
-วันนั้นเมื่อปี 52ผมได้ขอmsnเพื่อนคนหนึ่งในเกม sf เผื่อจะนัดมาเล่นเกมกันใหม่ แต่ผมไม่รู้ไปกดพิมพ์ชื่อยังไงจึงไปออกเป็นชื่อเธอ และจนถึงวันที่เธอรับแอดคับ ผมก็เข้าไปคุยแบบปกติตามประสาผู้ชายคุยกัน กู ตุๆตะๆ แต่เธอกลับตอบมาว่าไม่ใช่เพื่อนผม จึงทำให้ผมประหลาดใจมากแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรก็คุยไปเรื่อยเปื่อย วันแล้ววันเล่าคุยกันประมาณ 3 เดือนในmsn จากนั้นผมจึงได้รวมความกล้าขอเบอเธอคับ ใจเต้นมากๆเพราะไม่เคยขอเบอสาวทางโลกออนไลน์ ปรากฎว่าเธอให้คับและแล้วจากคุยทาง m ก็คุยผ่านทางโทรศัพท์ผมจึงได้ขอให้เธอถ่ายรูปส่งมาให้ผมดูหน่อยผมก็ทำเช่นกัน พอเธอส่งมาให้แค่นั้นแหละคับผมยิ้มไม่หุบทั้งวันเลย เธอสวยมากคับสวยชนิดดาวมหาลัยเรียกพี่ 55+ ผมจึงไม่รีรอเวลาเดินหน้ารุกฆาตจีบเธอแบบเต็มตัว ไม่นานเธอก็ไม่เชิงยอมให้ผมไปหาหรอกคับ แต่ผมดั้นด้นไปเองตอนนั้นเธอเรียนอยู่ มหาลัยหนีงใกล้ๆ ม.หัวเฉียวบางนา และแล้วเราก็ได้เจอกันภาพที่ผมเห็นตรงหน้า เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากคับ หมวยๆสูงๆขาวๆดูดีมีตระกูล แต่ท่าทางเธอโกะๆไปหน่อย แต่ชั่วโมงนั้นความสวยมาก่อนคับ 55+ นานเข้าๆเราก็ตกลงเป็นแฟนกันคับ ช่วงเวลาในปี สองปีนั้นผมมีความสุขมากคับที่ได้รู้จักและรักกับผู้หญิงแบบเธอ แต่ผมดันทำตัวไม่ดีเองเจ้าชู้ประตูดินไปหน่อยดันไปติดสาวเที่ยวกลางคืนตอนผมกลับมาอยู่ที่บ้านเพราะตอนนั้นผมเที่ยวกลางคืนบ่อยถึงบ่อยมาก ช่วงนั้นเธอได้โทรหาผมถี่มากแต่ผมไม่ยอมรับสายและให้ผมเลือกว่าจะเอายังไง ผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเธอว่าเธอเสียใจมากร้องไห้ฟูมฟาย บอกตรงๆคับถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะเดินทางย้อนเวลาไปตบกระโหลกเน่าๆโง่ๆของผมในตอนนั้นเสียให้เลือดชั่วๆมันออกให้หมด ยอมรับว่าคิดไม่ได้จิงๆในตอนนั้น ทั้งที่แฟนของผมเธอทั้งสวยกว่า มีคุณค่ากว่าลิบลับเมื่อเทียบกับสิ่งที่ผมไปพัวพันมา
-จากวันนั้นถึงวันนี้วันสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเธอ ผมไม่มีโอกาศกล่าวคำขอโทษกับเธอเลยสักครั้ง เธอปิดมือถือ เปลี่ยนเบอหนี ลบทุกอย่างออกจากสารบบไปจนถึงเบอร์บ้านเพื่อไม่ให้ผมหาเธอเจอ เธอคงจะจะเกลียด จะโกรธผมมากแน่ๆ
-แต่สิ่งที่ผมอยากจะบอก ผมอยากจะบอกว่า ณ ตอนนั้น ถึง ตอนนี้ผมไม่เคยหยุดรักเธอเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักและพร้อมเผชิญไปทุกที่บนโลกใบนี้ที่มีเธออยู่ตรงนี้ข้างๆกายผม ผมไม่เคยไม่มีวันไหนไม่คิดถึงเธอ ไม่เคยยกโทษให้กับตัวเองในการกระทำครั้งนั้นที่ผมได้ทำพลาดไป ผมเสียใจคับ เสียใจมาก ได้แต่นั่งนึกย้อนไปในเหตุการณ์ครั้งนั้นเสมอมา
หัวใจเหมือนแตกสลาย ใจเหมือนจะขาดรอนๆ เมื่อใดที่ได้คิดขึ้นมา
-หากผมมีบุญวาสนาได้เจอเธออีก ผมจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจอีก จะไม่ทำให้ใจของเธอเป็นแผล จะทำตัวเป็นคนใหม่ จะเป็นผู้ชายที่ดีกว่านี้มีความรับผิดชอบกว่านี้ จะไม่ให้เธอต้องอายใครๆ ให้เธอได้ฝากชีวิตไว้กับผมได้ เหมือนอย่างที่เธอได้ถามผมเสมอมา จะไม่ทำตัวให้เธอรู้สึกแย่ๆ ผมจะรักเธอคับ รักเธอกว่าที่แล้วมา ผมสัญญาคับ ... Wan
-นี่คือประสบการณ์ตรงของผม หากคุณๆผู้ชายท่านใดได้เจอผู้หญิงที่รักและรักที่สุดแบบผมแล้ว กรุณาอย่าปล่อยเธอไปนะคับ กอดเธอให้แน่น บอกรักเธอให้ทุกวัน อภัยให้เธอทุกครั้งที่บางทีเธออาจจะทำตัวงี่เง่า หรือบ่น หรือเอาแต่ใจไปบ้าง รักเธอให้จนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต ไม่งั้นคุณอาจจะต้องมานั่งเสียใจทั้งชีวิต เพราะของมีค่าชิ้นเดียวในโลกที่คุณได้ปล่อยมันทิ้งไปกับมือ...
รักครั้งหนึ่งที่ผมเป็นคนทำมันพังทลายกับมือ...
-วันนั้นเมื่อปี 52ผมได้ขอmsnเพื่อนคนหนึ่งในเกม sf เผื่อจะนัดมาเล่นเกมกันใหม่ แต่ผมไม่รู้ไปกดพิมพ์ชื่อยังไงจึงไปออกเป็นชื่อเธอ และจนถึงวันที่เธอรับแอดคับ ผมก็เข้าไปคุยแบบปกติตามประสาผู้ชายคุยกัน กู ตุๆตะๆ แต่เธอกลับตอบมาว่าไม่ใช่เพื่อนผม จึงทำให้ผมประหลาดใจมากแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรก็คุยไปเรื่อยเปื่อย วันแล้ววันเล่าคุยกันประมาณ 3 เดือนในmsn จากนั้นผมจึงได้รวมความกล้าขอเบอเธอคับ ใจเต้นมากๆเพราะไม่เคยขอเบอสาวทางโลกออนไลน์ ปรากฎว่าเธอให้คับและแล้วจากคุยทาง m ก็คุยผ่านทางโทรศัพท์ผมจึงได้ขอให้เธอถ่ายรูปส่งมาให้ผมดูหน่อยผมก็ทำเช่นกัน พอเธอส่งมาให้แค่นั้นแหละคับผมยิ้มไม่หุบทั้งวันเลย เธอสวยมากคับสวยชนิดดาวมหาลัยเรียกพี่ 55+ ผมจึงไม่รีรอเวลาเดินหน้ารุกฆาตจีบเธอแบบเต็มตัว ไม่นานเธอก็ไม่เชิงยอมให้ผมไปหาหรอกคับ แต่ผมดั้นด้นไปเองตอนนั้นเธอเรียนอยู่ มหาลัยหนีงใกล้ๆ ม.หัวเฉียวบางนา และแล้วเราก็ได้เจอกันภาพที่ผมเห็นตรงหน้า เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากคับ หมวยๆสูงๆขาวๆดูดีมีตระกูล แต่ท่าทางเธอโกะๆไปหน่อย แต่ชั่วโมงนั้นความสวยมาก่อนคับ 55+ นานเข้าๆเราก็ตกลงเป็นแฟนกันคับ ช่วงเวลาในปี สองปีนั้นผมมีความสุขมากคับที่ได้รู้จักและรักกับผู้หญิงแบบเธอ แต่ผมดันทำตัวไม่ดีเองเจ้าชู้ประตูดินไปหน่อยดันไปติดสาวเที่ยวกลางคืนตอนผมกลับมาอยู่ที่บ้านเพราะตอนนั้นผมเที่ยวกลางคืนบ่อยถึงบ่อยมาก ช่วงนั้นเธอได้โทรหาผมถี่มากแต่ผมไม่ยอมรับสายและให้ผมเลือกว่าจะเอายังไง ผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเธอว่าเธอเสียใจมากร้องไห้ฟูมฟาย บอกตรงๆคับถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะเดินทางย้อนเวลาไปตบกระโหลกเน่าๆโง่ๆของผมในตอนนั้นเสียให้เลือดชั่วๆมันออกให้หมด ยอมรับว่าคิดไม่ได้จิงๆในตอนนั้น ทั้งที่แฟนของผมเธอทั้งสวยกว่า มีคุณค่ากว่าลิบลับเมื่อเทียบกับสิ่งที่ผมไปพัวพันมา
-จากวันนั้นถึงวันนี้วันสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเธอ ผมไม่มีโอกาศกล่าวคำขอโทษกับเธอเลยสักครั้ง เธอปิดมือถือ เปลี่ยนเบอหนี ลบทุกอย่างออกจากสารบบไปจนถึงเบอร์บ้านเพื่อไม่ให้ผมหาเธอเจอ เธอคงจะจะเกลียด จะโกรธผมมากแน่ๆ
-แต่สิ่งที่ผมอยากจะบอก ผมอยากจะบอกว่า ณ ตอนนั้น ถึง ตอนนี้ผมไม่เคยหยุดรักเธอเลยแม้แต่น้อย เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักและพร้อมเผชิญไปทุกที่บนโลกใบนี้ที่มีเธออยู่ตรงนี้ข้างๆกายผม ผมไม่เคยไม่มีวันไหนไม่คิดถึงเธอ ไม่เคยยกโทษให้กับตัวเองในการกระทำครั้งนั้นที่ผมได้ทำพลาดไป ผมเสียใจคับ เสียใจมาก ได้แต่นั่งนึกย้อนไปในเหตุการณ์ครั้งนั้นเสมอมา
หัวใจเหมือนแตกสลาย ใจเหมือนจะขาดรอนๆ เมื่อใดที่ได้คิดขึ้นมา
-หากผมมีบุญวาสนาได้เจอเธออีก ผมจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจอีก จะไม่ทำให้ใจของเธอเป็นแผล จะทำตัวเป็นคนใหม่ จะเป็นผู้ชายที่ดีกว่านี้มีความรับผิดชอบกว่านี้ จะไม่ให้เธอต้องอายใครๆ ให้เธอได้ฝากชีวิตไว้กับผมได้ เหมือนอย่างที่เธอได้ถามผมเสมอมา จะไม่ทำตัวให้เธอรู้สึกแย่ๆ ผมจะรักเธอคับ รักเธอกว่าที่แล้วมา ผมสัญญาคับ ... Wan
-นี่คือประสบการณ์ตรงของผม หากคุณๆผู้ชายท่านใดได้เจอผู้หญิงที่รักและรักที่สุดแบบผมแล้ว กรุณาอย่าปล่อยเธอไปนะคับ กอดเธอให้แน่น บอกรักเธอให้ทุกวัน อภัยให้เธอทุกครั้งที่บางทีเธออาจจะทำตัวงี่เง่า หรือบ่น หรือเอาแต่ใจไปบ้าง รักเธอให้จนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต ไม่งั้นคุณอาจจะต้องมานั่งเสียใจทั้งชีวิต เพราะของมีค่าชิ้นเดียวในโลกที่คุณได้ปล่อยมันทิ้งไปกับมือ...