สวัสดีค่ะชาวพันทิป จากที่เคยเป็นผู้อ่านวันนี้ขอเป็นผู้เขียนบ้างนะคะ
ขอแทนตัวเองว่า  ช้อย (ไทยๆดี) เป็นสาวชาวไทย ที่ค่อนข้างทะเยอทะยาน
ติดหรู รักสบาย เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง และค่อนข้างมีหน้ามีตาในสังคม(ตจว.)
ช้อย จบจากมหาวิทยาลัยอันดับต้นของเมืองไทย ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความไฮโซและครีเอทค่ะ
พอเรียนจบ(ด้วยเกรดที่ค่อนข้างดี)ช้อยจึงตัดสินใจไปอยู่ที่เมืองท่องเที่ยวแห่งหนึ่งค่ะ
ที่นี่เป็นสวรรค์ของนักท่องเที่ยว(อย่างที่ ททท. เขาบอกค่ะ) ช้อยมีทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเป็น  บ้าน  รถ  เงินทอง(ที่ยังแบบมือขอพ่อแม่อยู่) อยู่ที่นี่สามเดือนแรกไม่ได้ทำงานค่ะ
แต่พอเข้าเดือนที่สี่ชักจะเบื่อ ช้อยเลยลองไปหางานทำ จังหวะดีก็เลยได้ไปเป็นครูสอนภาษาให้กับชาวต่างชาติ
ด้วยช้อยเองรูปร่างหน้าตา ค่อนไปทางขาวเหลือง หน้าคม ตาโต จึงไม่เป็นที่หมายปองของฝรั่ง(เลย)
มีแต่ลูกศิษย์ชาวเอเชียที่จีบบ้าง แต่น้อย เพราะช้อยเองค่อนข้างอยากได้ฝรั่ง555
จึงเกิดอาการหยิ่ง หนึ่งในนั้นคือ "พะโน" (นามสมมุตินะคะ) ชายชาวเมียนม่าร์ ผู้เงียบขรึม และสุขุม
ดูดี มีมาด ผิดแผกไปจากชายชาวเมียนม่าร์ทั่วไปที่เราเคยเห็น
ครั้งแรกที่เจอกัน พะโน ทำดินสอ ตกบนพื้นข้างๆเท้าของช้อย(ซึ่งตอนนั้นช้อยไปฝึกสอนวันแรก)
(ช้อยคิดว่าเขาเป็นคนสิงคโปร์ เพราะหน้าตาประมาณนั้น ) ช้อยก้มเก็บดินสอแท่งสั้นมาก ย้ำว่ามาก 555
แล้วยื่นให้เขา พร้อมสีหน้าที่เป็นมิตร แต่ตรงกันข้ามกับพะโน ที่ทำสีหน้านิ่งเฉย ไม่ขอบคุณสักคำ
ช้อยเองยังแอบไปนินทาในใจว่า (ทำไมไม่แท้งค์กิ้วสักคำวะ ไม่มีมารยาท)
พอพักครึ่ง นักเรียนทุกคนจะลงมาดื่มกาแฟ คุยกันเอะอะ มะเทิ่ง แต่ชายที่เดินมาหลังสุดคือ พะโน
ทุกท่างท่าช่างนุ่มนวล เขาค่อยๆชงกาแฟ(กาแฟ1น้ำตาล3 ครีม2). แล้วมานั่งจิบอย่างสำรวมที่โซฟา
เยื้องๆเค้าท์เตอร์ครูที่ช้อยเองนั่งอยู่ สายตาที่เหลือบไปเห็นแว้บแรก....
เขาไม่เหมือนคนอื่นทั่วไปเลยจริงๆ.... ต่อมความอาร์ตจึงทำงานขึ้นมาทันที
โอ้วววววว เขาเป็นใครกันนะ เริ่มอยากรู้ แต่ทางโรงเรียนยังไม่ให้ครูฝึกสอนเห็นเอกสารพาร์ตปอร์ตของนักเรียน
จนกว่าจะสอบการเป็นครูผ่าน...เวลาล่วงเลยมาสู่อาทิตย์ที่สอง ช้อยยังไม่ได้คุยกับพะโนสักคำ ด้วยเหตุที่ พะโน
วางมาดและค่อนข้างจะไม่เฟรนลี่นัก


มาต่อพรุ่งนี้นะคะ ;)