ในช่วงที่คนเราเริ่มหันมาสนใจร่างกาย ใส่ใจสุขภาพ เช่นนี้ ทำให้มีผู้คนหันมาออกกำลังกาย จำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็น วิ่ง ปั่นจักรยาน ฟิตเนส
ว่ายน้ำ ฯลฯ ต่างๆ เหล่านี้ ทำให้เห็นว่าคนเราคิดที่จะมีสุขภาพดีกันทั้งนั้น
เมื่อวานนี้(15/6/57) ผมลงวิ่งรายการ จอมทองซุปเปอร์มินิมาราธอน ระยะทาง 12 กิโลเมตร
นักวิ่งมากมายหลายท่าน ทั้งหน้าเก่า หน้าใหม่ มากันเต็มไปหมด สิ่งที่ผมสังเกตุเห็น คือนักวิ่งหน้าใหม่จำนวนไม่น้อยตื่นเต้นที่จะที่จะได้ลงวิ่งครั้งแรก
(เค้ายืนไกล้ๆผม ผมดันหูดีได้ยินเค้าคุยกับเพื่อน เลยรู้ว่าเค้าพึ่งมาครั้งแรก) .......หลังจากเสียงปล่อยตัว ผมสังเกตเห็นนักวิ่งหน้าใหม่ บางคน วิ่งแซงผมไป พยายามวิ่งตามนักกลุ่มวิ่งมากประสบการณ์ (พวกลุงๆ ป้าๆ ที่มากันเป็นชมรม) ผมได้แต่คิดในใจว่า " จะไหวเหรอ "
พอถึงช่วง 7 กิโลเมตร เท่านั้น นักวิ่งหน้าใหม่ก็เดินกันเป็นแถวพร้อมกับเสียงหายใจที่รุนแรง ผมเห็นแล้วเค้าน่าจะเหนื่อยแทบขาดใจไม่งั้นเค้าคงไม่หยุดวิ่งหรอก
ทำไมเป็นเช่นนั้น?
ผมเคยอ่านกระทู้ของอาจารย์ เปา ชมรมบางขุนเทียน ท่านเคยพูดเอาไว้น่าสนใจมาก พอสรุปได้ว่า
"" บรรยากาศในสนามวิ่ง ทำให้เราลืมตัว ทำให้เราลืมความเร็วที่ซ้อมมา คือพอเราไปวิ่ง นักวิ่งรอบข้างเค้าวิ่งเร็ว "ปีศาจร้าย" ในใจมันก็บอกให้วิ่งตามเค้าไป โดยที่ไม่คิดว่ามันเร็วกว่าที่เราซ้อมเอาไว้ หนำซ้ำยังคิดว่าเป็นความเร็วปกติตามที่ซ้อม ""
เพราะอะไร ?
เพราะนักวิ่งส่วนใหญ่วิ่งเร็วเท่านี้ แต่ยังหายใจปกติ ไม่มีท่าทางเหนื่อย เราก็เลยคิดว่าเราก็วิ่งเร็วเท่านี้ คือ ปกติ แต่!!
มันไม่ปกติ เพราะผ่านมาระยะนึ่ง เราจะรู้สึกว่าเหนื่อย เหนื่อยจนก้าวขาแทบไม่ออก หายใจก็ไม่สะดวก ถึงเดินให้หายเหนื่อย แต่พอมาวิ่ง ได้แปปเดียวก็เหนื่อย ก็ต้องเดินต่ออีก หมดความสนุกในการวิ่ง ได้แต่ทำตาปริบๆ เห็นคนอื่นๆวิ่งแซงไปทีละคน 2 คน
ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ไม่ใช่ต้องการซ้ำเติมแต่อย่างใด แต่ต้องการที่จะเตือน เพราะงานวิ่งส่วนใหญ่ใช่ชื่อต่อท้ายว่า " เพื่อสุขภาพ "
เช่น งานเดิน-วิ่ง .....................เพื่อสุขภาพ
ผมก็อยากเห็นเพื่อนๆ นักวิ่งทุกคนเข้าเส้นชัยด้วยความสุข ไม่มีอาการบาดเจ็บ จะได้มาร่วมงานวิ่งกันอีกหลายๆงาน
แต่หากว่ามาครั้งแรกแล้วต้องมาเจออาการเหนื่อย แทบขาดใจเช่นนี้ แล้วครั้งต่อๆจะมาอีกมั๊ย ยิ่งไปกว่านั้นหากว่าเหนื่อยมากๆ เป็นลม หมดสติไป จะยิ่งไปกันใหญ่
ผมเชื่อว่านักวิ่งทุกคนต้องการเอาชนะใจตัวเอง เพื่อให้ถึงเส้นชัย ไม่ว่าจะเป็น มินิมาราธอน ฮาล์ฟมาราธอน หรือแม้แต่ มาราธอน
แต่"ปีศาจร้าย" ในใจมันทำให้เราต้องการเอาชนะคนอื่น
ผลที่ออกมาคือ แพ้คนอื่น แล้วก็แพ้ใจตัวเอง
ผมเห็น "ปีศาจร้าย" ในงานวิ่ง !!!
ว่ายน้ำ ฯลฯ ต่างๆ เหล่านี้ ทำให้เห็นว่าคนเราคิดที่จะมีสุขภาพดีกันทั้งนั้น
เมื่อวานนี้(15/6/57) ผมลงวิ่งรายการ จอมทองซุปเปอร์มินิมาราธอน ระยะทาง 12 กิโลเมตร
นักวิ่งมากมายหลายท่าน ทั้งหน้าเก่า หน้าใหม่ มากันเต็มไปหมด สิ่งที่ผมสังเกตุเห็น คือนักวิ่งหน้าใหม่จำนวนไม่น้อยตื่นเต้นที่จะที่จะได้ลงวิ่งครั้งแรก
(เค้ายืนไกล้ๆผม ผมดันหูดีได้ยินเค้าคุยกับเพื่อน เลยรู้ว่าเค้าพึ่งมาครั้งแรก) .......หลังจากเสียงปล่อยตัว ผมสังเกตเห็นนักวิ่งหน้าใหม่ บางคน วิ่งแซงผมไป พยายามวิ่งตามนักกลุ่มวิ่งมากประสบการณ์ (พวกลุงๆ ป้าๆ ที่มากันเป็นชมรม) ผมได้แต่คิดในใจว่า " จะไหวเหรอ "
พอถึงช่วง 7 กิโลเมตร เท่านั้น นักวิ่งหน้าใหม่ก็เดินกันเป็นแถวพร้อมกับเสียงหายใจที่รุนแรง ผมเห็นแล้วเค้าน่าจะเหนื่อยแทบขาดใจไม่งั้นเค้าคงไม่หยุดวิ่งหรอก
ทำไมเป็นเช่นนั้น?
ผมเคยอ่านกระทู้ของอาจารย์ เปา ชมรมบางขุนเทียน ท่านเคยพูดเอาไว้น่าสนใจมาก พอสรุปได้ว่า
"" บรรยากาศในสนามวิ่ง ทำให้เราลืมตัว ทำให้เราลืมความเร็วที่ซ้อมมา คือพอเราไปวิ่ง นักวิ่งรอบข้างเค้าวิ่งเร็ว "ปีศาจร้าย" ในใจมันก็บอกให้วิ่งตามเค้าไป โดยที่ไม่คิดว่ามันเร็วกว่าที่เราซ้อมเอาไว้ หนำซ้ำยังคิดว่าเป็นความเร็วปกติตามที่ซ้อม ""
เพราะอะไร ?
เพราะนักวิ่งส่วนใหญ่วิ่งเร็วเท่านี้ แต่ยังหายใจปกติ ไม่มีท่าทางเหนื่อย เราก็เลยคิดว่าเราก็วิ่งเร็วเท่านี้ คือ ปกติ แต่!!
มันไม่ปกติ เพราะผ่านมาระยะนึ่ง เราจะรู้สึกว่าเหนื่อย เหนื่อยจนก้าวขาแทบไม่ออก หายใจก็ไม่สะดวก ถึงเดินให้หายเหนื่อย แต่พอมาวิ่ง ได้แปปเดียวก็เหนื่อย ก็ต้องเดินต่ออีก หมดความสนุกในการวิ่ง ได้แต่ทำตาปริบๆ เห็นคนอื่นๆวิ่งแซงไปทีละคน 2 คน
ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา ไม่ใช่ต้องการซ้ำเติมแต่อย่างใด แต่ต้องการที่จะเตือน เพราะงานวิ่งส่วนใหญ่ใช่ชื่อต่อท้ายว่า " เพื่อสุขภาพ "
เช่น งานเดิน-วิ่ง .....................เพื่อสุขภาพ
ผมก็อยากเห็นเพื่อนๆ นักวิ่งทุกคนเข้าเส้นชัยด้วยความสุข ไม่มีอาการบาดเจ็บ จะได้มาร่วมงานวิ่งกันอีกหลายๆงาน
แต่หากว่ามาครั้งแรกแล้วต้องมาเจออาการเหนื่อย แทบขาดใจเช่นนี้ แล้วครั้งต่อๆจะมาอีกมั๊ย ยิ่งไปกว่านั้นหากว่าเหนื่อยมากๆ เป็นลม หมดสติไป จะยิ่งไปกันใหญ่
ผมเชื่อว่านักวิ่งทุกคนต้องการเอาชนะใจตัวเอง เพื่อให้ถึงเส้นชัย ไม่ว่าจะเป็น มินิมาราธอน ฮาล์ฟมาราธอน หรือแม้แต่ มาราธอน
แต่"ปีศาจร้าย" ในใจมันทำให้เราต้องการเอาชนะคนอื่น
ผลที่ออกมาคือ แพ้คนอื่น แล้วก็แพ้ใจตัวเอง