เราเป็นคนที่ค่อนข้างขี้เหงามาก ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทเท่าไหร่
แฟนเราเป็นคนใจร้อน ขี้โมโห หงุดหงิดง่าย
เค้าพยายามปรับตัวเพื่อเรามากมาย จนเราใจอ่อน รักเขาทั้งหัวใจ
ปัญหาคือพอเรารักเขามากขึ้น เขาเริ่มเอาแต่ใจตัวเองมากขึ้น มีใช้กำลังบ้างครั้งหนึ่ง
เค้าไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดเลย ทะเลาะกันทุกครั้ง ไม่เคยมีใครยอมรับว่าตัวเองผิด
จนเราต้องเป็นฝ่ายยอมผิดตลอด เขามักจะถามเราเสมอว่าเขาผิดอะไร
เขาไม่ผิด ทำไมเขาต้องง้อก่อน ทำไมเข้าต้องมาพูดกับเราก่อน
เวลาเราร้องไห้ เขาจะเข้ามาแกล้ง หัวเราะคิกคัก เรารู้สึกว่าเหมือนเข้ากำลังล้อเล่นกับความรุ้สึกเราอยู่
บอกเลยว่าไม่ชอบมากๆ แต่เราก็ยอมเป็นฝ่ายขอโทษก่อน
จนมาวันนี้ เขาเฉยฉากับเรามาก ตอนแรกพยายามเข้าข้างตัวเองว่าเขาคงแค่โมโห
เราก็ขอโทษเขาเหมือนเดิม บอกเรางี่เง่าเอง วันหลังจะไม่ทำอีก
แต่เขาทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร เราร้องไห้เขาก็ไม่เขามาปลอบเลย
ความรักของเรามันดูไร้ค่าในสายตาเขางั้นหลอ (คิดในใจ)
สาเหตุที่ทำให้ทะเลาะคือเราบอกเราหิวข้าวแต่เขาไม่สนใจเราน้อยใจ
มันไม่ใช่แค่วันนี้วันแรก แต่มันเป็นทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน
เวลาเขากินอะไร เขาไม่เคยถามว่ากินไหม ไม่มีการแบ่งให้
นอกจากเราต้องเอ๋ยปาก ป้อนหน่อยสิ หรือ กินหน่อยจิ
ไม่เคยบอกเลยว่าอยากให้เราไปหา ไม่เคยบอกว่ารู้สึกยังไง
เวลาไปหาที่บ้าน เขาไม่เคยถามเลยว่าถึงไหนแล้ว เป็นไงบ้าง มายังไง เหนื่อยไหม
บางเรื่องเราก็พูดไปแล้วเขาก็ถามวันสองวัน แล้วก็เหมือนเดิม
เรายอมรับได้ในสิ่งที่เขาเป็นนะ ถ้าเขาเป็นแบบนี้แต่รักเรามันก็โอเค
แต่มันต้องมีน้อยใจบ้างป่าว
อยากถามความคิดเห็นว่าแบบนี้แปลว่าเขาไม่รักเราได้ไหม
หรือทำยังไงให้เขาสนใจเรามากขึ้น


*อาจจะพิมสับสนขอโทษด้วยนะค่ะ