ย้ำว่าเป็น
ของปลอม นะครับ แต่ตลกดีเลยเอามาแปลให้อ่านเล่นกัน
http://www.dorkly.com/post/63864/george-rr-martins-open-letter-about-the-deaths-in-game-of-thrones
รู้สึกหลายวงการจะปักใจเชื่อว่าผมทำเกินไปมากที่ฆ่าตัวละครหลักทิ้งเป็นว่าเล่นในนวนิยายของผม A Song of Ice and Fire โดยมีหลักฐานแน่นหนาคือการที่ตัวเอกในหนังสือเล่มแรก เอ็ดดาร์ด สตาร์ค ถูกตัดหัวตอนท้ายเล่ม ส่วนร็อบบ์ลูกชายและแคทลินภรรยาถูกหักหลังแบบช็อคโลกในเหตุการณ์ที่ถูกขนานนามว่า วิวาห์สีชาด ส่วนอสรพิษแองแห่งดอร์น โอเบอริน มาร์เทล ก็ถูกฆ่าโหดโดยน้ำมือของภูผาทั้งที่ทำท่าจะพิชิตเขาได้อยู่แล้ว
และนั่นเพิ่งจะผิวเผินเท่านั้น ยังมีโรเบิร์ต จอฟฟรี เรนลี หมาป่าเลดี้ ผบ. มอร์มอนท์ และตัวละครรองมากมายที่ต้องสูญสลายไปบนปลายปากกาของผม เคยมีนักเขียนคนใดโหดร้ายเท่าผมด้วยหรือ?
ขออนุญาตถามกลับ - พวกคุณเคยได้ยินชื่อ ไอ้เหี้ยม วิลเลี่ยม เชคสเปียร์ ไหม?
อะ เผื่อสวะไร้การศึกษาอย่างคุณไม่คุ้นชื่อ เขาเป็นนักเขียนที่โด่งดังมากและมีผลงานมากมายที่ถูกจารึกในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ เขาฆ่าตัวละครของเขาอย่างโคตรโหดโคตรเฮี้ยนโคตรจิตตบ
“ตลอดเวลา”
เคยอ่านแฮมเล็ตไหม? รู้ไหมมีใครรอดบ้าง? แค่
“2” คน
ทุกคนตายเรียบ จำนวนตัวละครที่เชคสเปียร์ฆ่าใน 3 ชั่วโมง เยอะกว่าที่ผมฆ่าในหนังสือ 5 เล่มเสียอีก
รู้ไหมผมฆ่าตัวละครเอกไปกี่ตัว? 2 ไง โอเคจำนวนที่ว่าอาจมีข้อโต้แย้งได้ ผมฆ่าตัวละครไปมากมาย แต่แทบไม่เคยฆ่าตัวละครที่เป็นจุดศูนย์กลางการเดินเรื่องเลย ต่างกับเชคสเปียร์
เอาเป็นว่า แม็คเบ็ธ ทำให้งานวิวาห์สีชาดกลายเป็นปาตี้จิบน้ำชาให้ของขวัญเจ้าสาวไปเลยก็ละกัน
แล้วถ้าคุณบอกว่าวิธีฆ่าของผมมันโรคจิต กล้วยทอดเอ๊ย - ไปอ่าน
“ไททัส แอนโดรนิคัส” เลยครัช เด็กผู้หญิงคนนึงถูกชาย 2 คนลากเข้าป่าไปข่มขืนอย่างทารุณ แล้วตัดลิ้นตัดมือเธอทิ้งจะได้ไปฟ้องใครไม่ได้ พอพ่อของเธอรู้เรื่องเข้า เขาหาตัวคนร้ายจนพบ ฆ่าทิ้ง เอาเนื้อมาอบพาย แล้วเอาไปป้อนให้ แม่ ของชายพวกนั้นกิน นี่ไงครับคือคุณชายเชค(สเปียร์)
อ้อ เกือบลืม.. จากนั้นคนเป็นพ่อก็ฆ่าลูกสาวทิ้งด้วย เพราะเธอถูกข่มขืนไปแล้ว ใช่ คนที่ถูกตัดลิ้นตัดมือนั่นแหละ นี่สิถึงจะเรียกว่า
“โรคจิต”
แล้วผมเขียนอะไร? ชายคนนึงถูกบี้หัวแตกอะนะ? แค่นั้นกระตุกต่อมสะใจของเชคสเปียร์ยังไม่ได้แม้แต่ขี้แมวเล้ย
(ข้ามตรงตัวละคร)
สรุปนะครัช ความตายในผลงานของผม ไม่ใช่ตายสุ่มๆ มั่วๆ นึกอยากให้ตายก็ตายให้คนอ่านตกใจเล่น การตายเหล่านั้นมีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนในการดำเนินเรื่อง และเกิดในคราวจำเป็นจริงๆ เท่านั้น
ซึ่งต่างจากเชคสเปียร์ หมอนั่นเป็นโรคจิตของจริง
- George RR Martin
[ของล้อเลียน] - จดหมายเหตุ จากลุง Martin ว่าด้วยความตาย ใน Game of Thrones
http://www.dorkly.com/post/63864/george-rr-martins-open-letter-about-the-deaths-in-game-of-thrones
รู้สึกหลายวงการจะปักใจเชื่อว่าผมทำเกินไปมากที่ฆ่าตัวละครหลักทิ้งเป็นว่าเล่นในนวนิยายของผม A Song of Ice and Fire โดยมีหลักฐานแน่นหนาคือการที่ตัวเอกในหนังสือเล่มแรก เอ็ดดาร์ด สตาร์ค ถูกตัดหัวตอนท้ายเล่ม ส่วนร็อบบ์ลูกชายและแคทลินภรรยาถูกหักหลังแบบช็อคโลกในเหตุการณ์ที่ถูกขนานนามว่า วิวาห์สีชาด ส่วนอสรพิษแองแห่งดอร์น โอเบอริน มาร์เทล ก็ถูกฆ่าโหดโดยน้ำมือของภูผาทั้งที่ทำท่าจะพิชิตเขาได้อยู่แล้ว
และนั่นเพิ่งจะผิวเผินเท่านั้น ยังมีโรเบิร์ต จอฟฟรี เรนลี หมาป่าเลดี้ ผบ. มอร์มอนท์ และตัวละครรองมากมายที่ต้องสูญสลายไปบนปลายปากกาของผม เคยมีนักเขียนคนใดโหดร้ายเท่าผมด้วยหรือ?
ขออนุญาตถามกลับ - พวกคุณเคยได้ยินชื่อ ไอ้เหี้ยม วิลเลี่ยม เชคสเปียร์ ไหม?
อะ เผื่อสวะไร้การศึกษาอย่างคุณไม่คุ้นชื่อ เขาเป็นนักเขียนที่โด่งดังมากและมีผลงานมากมายที่ถูกจารึกในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ เขาฆ่าตัวละครของเขาอย่างโคตรโหดโคตรเฮี้ยนโคตรจิตตบ “ตลอดเวลา”
เคยอ่านแฮมเล็ตไหม? รู้ไหมมีใครรอดบ้าง? แค่ “2” คน ทุกคนตายเรียบ จำนวนตัวละครที่เชคสเปียร์ฆ่าใน 3 ชั่วโมง เยอะกว่าที่ผมฆ่าในหนังสือ 5 เล่มเสียอีก
รู้ไหมผมฆ่าตัวละครเอกไปกี่ตัว? 2 ไง โอเคจำนวนที่ว่าอาจมีข้อโต้แย้งได้ ผมฆ่าตัวละครไปมากมาย แต่แทบไม่เคยฆ่าตัวละครที่เป็นจุดศูนย์กลางการเดินเรื่องเลย ต่างกับเชคสเปียร์
เอาเป็นว่า แม็คเบ็ธ ทำให้งานวิวาห์สีชาดกลายเป็นปาตี้จิบน้ำชาให้ของขวัญเจ้าสาวไปเลยก็ละกัน
แล้วถ้าคุณบอกว่าวิธีฆ่าของผมมันโรคจิต กล้วยทอดเอ๊ย - ไปอ่าน “ไททัส แอนโดรนิคัส” เลยครัช เด็กผู้หญิงคนนึงถูกชาย 2 คนลากเข้าป่าไปข่มขืนอย่างทารุณ แล้วตัดลิ้นตัดมือเธอทิ้งจะได้ไปฟ้องใครไม่ได้ พอพ่อของเธอรู้เรื่องเข้า เขาหาตัวคนร้ายจนพบ ฆ่าทิ้ง เอาเนื้อมาอบพาย แล้วเอาไปป้อนให้ แม่ ของชายพวกนั้นกิน นี่ไงครับคือคุณชายเชค(สเปียร์)
อ้อ เกือบลืม.. จากนั้นคนเป็นพ่อก็ฆ่าลูกสาวทิ้งด้วย เพราะเธอถูกข่มขืนไปแล้ว ใช่ คนที่ถูกตัดลิ้นตัดมือนั่นแหละ นี่สิถึงจะเรียกว่า “โรคจิต”
แล้วผมเขียนอะไร? ชายคนนึงถูกบี้หัวแตกอะนะ? แค่นั้นกระตุกต่อมสะใจของเชคสเปียร์ยังไม่ได้แม้แต่ขี้แมวเล้ย
(ข้ามตรงตัวละคร)
สรุปนะครัช ความตายในผลงานของผม ไม่ใช่ตายสุ่มๆ มั่วๆ นึกอยากให้ตายก็ตายให้คนอ่านตกใจเล่น การตายเหล่านั้นมีจุดมุ่งหมายที่ชัดเจนในการดำเนินเรื่อง และเกิดในคราวจำเป็นจริงๆ เท่านั้น
ซึ่งต่างจากเชคสเปียร์ หมอนั่นเป็นโรคจิตของจริง
- George RR Martin