สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นบอกก่อนว่า ตั้งกระทู้ไม่มีเจตนาอื่นใด เเต่เราพยายามอดกลั้นอดทนมามากพอสมควร. เเล้วเรื่องเเบบนี้ก็ไม่เคยปริปากเล่าให้ใครฟัง เเต่มันทนไม่ไหวเเล้ว อยากจะระบายออกมาบ้าง ขอบคุณที่รับฟังค่ะ
เรื่องของเรื่องคือ แฟนเราลาออกจากงานแบบกระทันหัน เพราะมีปัญหากับหัวหน้างาน เค้าบอกว่าเค้าอดทนมาเป็นปีๆ จนสุดท้ายทนไม่ไหว จนครั้งสุดท้ายเกือบมีเรื่องกันเค้าเลยตัดสินใจออก
เราให้กำลังใจเค้าตลอด พยายามปลอบใจ ขาดเหลืออะไรก็ช่วยเหลือทุกครั้ง. จนเวลาผ่านมาถึง3เดือนกว่าๆ(ขณะนี้ก็ยังไม่ได้งาน). ของมีค่าเงินเก็บอะไรก็หมดไป เพราะเค้าเช่าห้องพักอยู่แล้วก็มีหนี้บัตรอีก2บัตร
เราบอกให้เเฟนบอกพ่อกับเเม่ของเค้าตั้งเเต่ลาออกเเรกๆ เเต่เค้าก็ไม่ยอมบอก. จนเค้าไม่มีตังค์ เค้าก็ขอเรา. เราก็ไม่ค่อยมีหรอกค่ะ โอนไปให้ได้เฉพาะค่ากิน สัปดาห์ละ500บ้าง 1000บ้าง 1500. ตอนเเรกจะให้เเต่ค่ากินไปๆมาๆ ก็เริ่มมีค่าน้ำมันรถไปสมัครงาน ค่านู๊นค่านี่ค่าถ่ายเอกสาร เฉลี่ยเดือนละ4,000 เราก็ให้ไม่เคยบ่น เเต่ผ่านมา3เดือน เค้าบอกเราว่าเค้าหางานทุกวัน ทั้งไปตะเวนหา ทั้งสมัครผ่านเน็ต เเต่ก็ยังไม่ได้ เราก็ไม่ได้นิ่งเฉยนะคะ เรามีเวลาเราก็จะหางานในเน็ตส่งให้เค้าตลอด. บางทีก็เป็นคนพาเค้าไปสมัคร
จนมันยิ่งผ่านไปนานก็ยังกางานไม่ได้ เราเลยเเนะนำว่า งานอะไรก็ทำไปก่อน เงินเดือนน้อยก็ทำไปก่อนเเล้วค่อยออกมาที่ใหม่ก็ได้. เเต่เค้าจะสวนกลับมาทุกครั้ง ว่าเงินน้อยไม่อยากทำ ไม่พอกิน เค้าทำที่เก่าเงินเดือน รวมๆแล้ว17000-18000. เเต่ตามที่เค้ารับสมัคร หมื่นต้นๆทุกบริษัทเลย. คือเราพยายามบอกว่าหมื่นต้นๆก็ทำไปเหอะ ดีกว่าอยู่เฉยๆ ถึงเวลาได้ที่อื่นที่เงินเดือนมากกว่านี้ค่อยย้าย. เราพูดแบบนี้เป็นล้านครั้ง. ทุกครั้งเค้าจะหงุดหงิดใส่เรา ไม่พอใจเรา. เราพูดผิดตรงไหน?
จนล่าสุด สิ้นเดือนที่ผ่านมา เค้าโทรมาขอเงินเรา7000. จะเอาไปจ่ายค่าห้อง เพราะค้างมา2เดือนเเล้ว. จริงๆตอนนั้นเงินเดือนเพิ่งออก เราก็พอมี เเต่ถ้าให้เค้า เงิน7000นี่เป็นค่ากินเราทั้งเดือนให้ไปเราก็ไม่เหลืออะไร เราก็บอกไปตามตรง ว่าให้เธอไปชั้นก็หมด เพราะเงินส่วนอื่นเอามาใช้ไม่ได้ เรามีภาระส่งที่บ้าน ส่งงวดรถ กับบัตรยูเมะ
เเต่สุดท้ายเราก็ให้เค้า3,500. เเต่เค้าบอกไม่พอ ผลัดผ่อนกับเจ้าของหอไม่ได้ เราก็ต้องเอาทองตัวเองไปจำนำ เพื่อช่วยเค้า
เราไม่รู้ว่าตัวเราเป็นคนยังไง ถ้าจะไม่ช่วยเค้าก็จะใจดำเกินไป เรากับเค้าคบกันมานานพอสมควร. เราก็พยายามช่วยในสิ่งที่เราช่วยได้ เเต่อีกใจคือเหนื่อยเเละท้อมาก. เหนื่อยจากงานตัวเอง เเล้วยังเหนื่อยกับคน. เราชวนเค้ามาอยู่บ้านเรา เเต่เป็นบ้านญาติ ก็มีญาติเราอยู่2-3คน ถึงจะไม่สะดวกสบาย เเต่ก็อยู่ฟรี ไม่มีใครว่า เค้าก็ไม่มา
ทุกๆวันหลังเลิกงาน เราต้องเเวะมาหาเค้าที่หอ เเต่ทุกวันคือแบบสภาพห้อง เหมือนห้องร้าง ต้องมาคอยเก็บกวาด ถ้าเราไม่ทำเค้าก็ไม่ทำอะไรปล่อยห้องเละ จานไม่ล้าง ผ้าไม่ซัก ปล่อยไว้เเบบนั้น เราเคยปล่อย ไม่ล้างจานซักผ้าให้ก็เน่าอยู่แบบนั้นเป็นอาทิตย์ เราบ่นไปก็เท่านั้นขยันได้วัน2วันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก. เค้าบอกไม่มีอารมณ์ทำ! เราโคตรเอือม!
เเต่ก่อนเค้าก็ไม่เป็นแบบนี้นะคะ เราไม่เคยต้องทำอะไรให้เลย เค้าเก็บกวาด รับผิดชอบตัวเองดี เเต่ตอนนี้ เค้าไม่ได้ทำงาน เค้าไม่ทำอะไรเลย บางวันไปสมัครงาน บางวันก็นอนทั้งวัน กลายเป็นว่าตอนนี้ เราต้องหาเงินให้เค้าใช้ ทำทุกอย่างให้ อยากจะเลิกๆจบๆไป เเต่คิดไปคิดมา ถ้าปล่อยทิ้งก็ตายเปล่า เเบบนั้นก็ใจดำเกินไป
เราพูดเราบ่นก็โกรธเรา หาว่าเราดูถูกเค้า คือเราไม่ได้พูดอะไรเลยเเค่บอกงานเงินเดือนน้อยก็ทำไปก่อนดีกว่าอยู่เฉยๆ เเค่เนี้ยะ! เค้าโกรธเราเป็นฟืนเป็นไฟ
แฟนใครตกงานนานๆบ้างคะ ทำใจกันยังไงบ้าง
การที่เราบอกแฟนให้หางานทำ คือการดูถูกหรอ!!!!!!?
เรื่องของเรื่องคือ แฟนเราลาออกจากงานแบบกระทันหัน เพราะมีปัญหากับหัวหน้างาน เค้าบอกว่าเค้าอดทนมาเป็นปีๆ จนสุดท้ายทนไม่ไหว จนครั้งสุดท้ายเกือบมีเรื่องกันเค้าเลยตัดสินใจออก
เราให้กำลังใจเค้าตลอด พยายามปลอบใจ ขาดเหลืออะไรก็ช่วยเหลือทุกครั้ง. จนเวลาผ่านมาถึง3เดือนกว่าๆ(ขณะนี้ก็ยังไม่ได้งาน). ของมีค่าเงินเก็บอะไรก็หมดไป เพราะเค้าเช่าห้องพักอยู่แล้วก็มีหนี้บัตรอีก2บัตร
เราบอกให้เเฟนบอกพ่อกับเเม่ของเค้าตั้งเเต่ลาออกเเรกๆ เเต่เค้าก็ไม่ยอมบอก. จนเค้าไม่มีตังค์ เค้าก็ขอเรา. เราก็ไม่ค่อยมีหรอกค่ะ โอนไปให้ได้เฉพาะค่ากิน สัปดาห์ละ500บ้าง 1000บ้าง 1500. ตอนเเรกจะให้เเต่ค่ากินไปๆมาๆ ก็เริ่มมีค่าน้ำมันรถไปสมัครงาน ค่านู๊นค่านี่ค่าถ่ายเอกสาร เฉลี่ยเดือนละ4,000 เราก็ให้ไม่เคยบ่น เเต่ผ่านมา3เดือน เค้าบอกเราว่าเค้าหางานทุกวัน ทั้งไปตะเวนหา ทั้งสมัครผ่านเน็ต เเต่ก็ยังไม่ได้ เราก็ไม่ได้นิ่งเฉยนะคะ เรามีเวลาเราก็จะหางานในเน็ตส่งให้เค้าตลอด. บางทีก็เป็นคนพาเค้าไปสมัคร
จนมันยิ่งผ่านไปนานก็ยังกางานไม่ได้ เราเลยเเนะนำว่า งานอะไรก็ทำไปก่อน เงินเดือนน้อยก็ทำไปก่อนเเล้วค่อยออกมาที่ใหม่ก็ได้. เเต่เค้าจะสวนกลับมาทุกครั้ง ว่าเงินน้อยไม่อยากทำ ไม่พอกิน เค้าทำที่เก่าเงินเดือน รวมๆแล้ว17000-18000. เเต่ตามที่เค้ารับสมัคร หมื่นต้นๆทุกบริษัทเลย. คือเราพยายามบอกว่าหมื่นต้นๆก็ทำไปเหอะ ดีกว่าอยู่เฉยๆ ถึงเวลาได้ที่อื่นที่เงินเดือนมากกว่านี้ค่อยย้าย. เราพูดแบบนี้เป็นล้านครั้ง. ทุกครั้งเค้าจะหงุดหงิดใส่เรา ไม่พอใจเรา. เราพูดผิดตรงไหน?
จนล่าสุด สิ้นเดือนที่ผ่านมา เค้าโทรมาขอเงินเรา7000. จะเอาไปจ่ายค่าห้อง เพราะค้างมา2เดือนเเล้ว. จริงๆตอนนั้นเงินเดือนเพิ่งออก เราก็พอมี เเต่ถ้าให้เค้า เงิน7000นี่เป็นค่ากินเราทั้งเดือนให้ไปเราก็ไม่เหลืออะไร เราก็บอกไปตามตรง ว่าให้เธอไปชั้นก็หมด เพราะเงินส่วนอื่นเอามาใช้ไม่ได้ เรามีภาระส่งที่บ้าน ส่งงวดรถ กับบัตรยูเมะ
เเต่สุดท้ายเราก็ให้เค้า3,500. เเต่เค้าบอกไม่พอ ผลัดผ่อนกับเจ้าของหอไม่ได้ เราก็ต้องเอาทองตัวเองไปจำนำ เพื่อช่วยเค้า
เราไม่รู้ว่าตัวเราเป็นคนยังไง ถ้าจะไม่ช่วยเค้าก็จะใจดำเกินไป เรากับเค้าคบกันมานานพอสมควร. เราก็พยายามช่วยในสิ่งที่เราช่วยได้ เเต่อีกใจคือเหนื่อยเเละท้อมาก. เหนื่อยจากงานตัวเอง เเล้วยังเหนื่อยกับคน. เราชวนเค้ามาอยู่บ้านเรา เเต่เป็นบ้านญาติ ก็มีญาติเราอยู่2-3คน ถึงจะไม่สะดวกสบาย เเต่ก็อยู่ฟรี ไม่มีใครว่า เค้าก็ไม่มา
ทุกๆวันหลังเลิกงาน เราต้องเเวะมาหาเค้าที่หอ เเต่ทุกวันคือแบบสภาพห้อง เหมือนห้องร้าง ต้องมาคอยเก็บกวาด ถ้าเราไม่ทำเค้าก็ไม่ทำอะไรปล่อยห้องเละ จานไม่ล้าง ผ้าไม่ซัก ปล่อยไว้เเบบนั้น เราเคยปล่อย ไม่ล้างจานซักผ้าให้ก็เน่าอยู่แบบนั้นเป็นอาทิตย์ เราบ่นไปก็เท่านั้นขยันได้วัน2วันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก. เค้าบอกไม่มีอารมณ์ทำ! เราโคตรเอือม!
เเต่ก่อนเค้าก็ไม่เป็นแบบนี้นะคะ เราไม่เคยต้องทำอะไรให้เลย เค้าเก็บกวาด รับผิดชอบตัวเองดี เเต่ตอนนี้ เค้าไม่ได้ทำงาน เค้าไม่ทำอะไรเลย บางวันไปสมัครงาน บางวันก็นอนทั้งวัน กลายเป็นว่าตอนนี้ เราต้องหาเงินให้เค้าใช้ ทำทุกอย่างให้ อยากจะเลิกๆจบๆไป เเต่คิดไปคิดมา ถ้าปล่อยทิ้งก็ตายเปล่า เเบบนั้นก็ใจดำเกินไป
เราพูดเราบ่นก็โกรธเรา หาว่าเราดูถูกเค้า คือเราไม่ได้พูดอะไรเลยเเค่บอกงานเงินเดือนน้อยก็ทำไปก่อนดีกว่าอยู่เฉยๆ เเค่เนี้ยะ! เค้าโกรธเราเป็นฟืนเป็นไฟ
แฟนใครตกงานนานๆบ้างคะ ทำใจกันยังไงบ้าง