ตอนที่ 3 ฝันไป (1)
กรี๊งงงงง ... แกร็ก เสียงนาฬิกาปลุกตัวเดิมและตามด้วยปิดสวิตช์ด้วยมือซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของเนตรดาวเหมือนทุกวันที่ผ่านมา เธอสะลืมสะลือวางมือค้างไว้บนสวิตช์ปิดเสียงของนาฬิกาปลุกสักพักหนึ่ง พอได้สติเธอก็คว้านาฬิกานั้นติดมือแล้วสะดุ้งพรวดลุกขึ้นมานั่งบนที่นอนสายตาจับจ้องมองไปที่ของในมือนั้น นาฬิกาปลุกของเธอที่เธอใช้ปลุกตัวเองให้ตื่นขึ้นมาทุกเช้า เธอจำมันได้แม้ว่าจะมองมันอยู่ในความมืดของห้อง แต่สิ่งที่ทำให้เธอตื่นขึ้นมาอย่างฉับพลันนั้นก็คือคำถามว่ามันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ที่นี่ ที่บ้านของป้าแอนน์ เนตรดาวละสายตาออกจากนาฬิกาในมือและมองไปรอบๆ ห้อง พัดลมกำลังส่ายหัวไปมาช้าๆ ตุ๊กตาหมีนอนพิงกับตุ๊กตาตัวอื่น ส่วนด้านซ้ายของเธอก็มี “หนูดี” กำลังนอนหลับอยู่ ที่นี่บ้านของเธอ ห้องนอนของเธอเอง ไม่ใช่บ้านของป้าแอนน์อีกแล้ว
ทั้งหมดคือฝันไปเหรอนี่ เธอคิดในใจ มันช่างเป็นฝันที่เหมือนจริงที่สุดเท่าที่เธอเคยฝันมา ทั้งภาพ เสียง สัมผัสต่างๆ รสชาติของอาหาร เธอรู้สึกได้เลยว่ามันคือของจริง แต่เมื่อในเมื่อตอนนี้เธอตื่นขึ้นมาที่นี่แล้วมันก็คงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากความฝันเท่านั้น ความฝันที่ทั้งตื่นเต้น ตกใจ และมีความสุข เนตรดาวนั่งนึกถึงความอบอุ่นใจดีของป้าแอนน์สักพักก่อนจะหันไปกอดหนูดีที่นอนหลับอยู่แน่นๆ ทั้งที่แค่ฝันไปแต่เธอก็คิดถึงหนูดีมากจริงๆ และความคิดถึงนั้นยังอยู่ในร่างกายของเธอจนตื่นขึ้นมา
“อืมมม พี่ดาวทำอะไรคะ...” หนูดีงัวเงียส่งเสียงเบาๆออกมา
“อ้ะ เปล่าค่ะ หนูดีนอนต่อเถอะนะ” เธอตอบกับไป เธอคงเผลอตัวกอดแน่นเกินไปจนทำให้หนูดีตื่น
“อืม ม ...” เสียงตอบเบาๆจากหนูดีก่อนที่เธอจะนอนหลับต่อ
ในเมื่อเป็นบ้านของเธอ เวลานี้ก็เป็นเวลาตื่นของเธอ และเป็นเวลาที่ต้องลงไปช่วยแม่ทำอาหารแล้ว เธอถอนหายใจเบาๆ ในใจแอบนึกว่าถ้ายังอยู่ที่บ้านป้าแอนน์ก็คงจะดีเพราะเธอจะได้ไม่ต้องช่วยงานแม่จนหัวหมุนตั้งแต่ตอนเช้ายันบ่ายและยังได้กินอาหารอร่อยๆ ทุกมื้ออีกด้วย เนตรดาวหยุดความคิดนั้นแล้วเดินลงไปช่วยงานแม่ข้างล่างตามเดิมเหมือนทุกๆวัน
นิทานฝันดี ฝันของเนตรดาว ตอนที่3 ฝันไป
ตอนที่ 3 ฝันไป (1)
กรี๊งงงงง ... แกร็ก เสียงนาฬิกาปลุกตัวเดิมและตามด้วยปิดสวิตช์ด้วยมือซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของเนตรดาวเหมือนทุกวันที่ผ่านมา เธอสะลืมสะลือวางมือค้างไว้บนสวิตช์ปิดเสียงของนาฬิกาปลุกสักพักหนึ่ง พอได้สติเธอก็คว้านาฬิกานั้นติดมือแล้วสะดุ้งพรวดลุกขึ้นมานั่งบนที่นอนสายตาจับจ้องมองไปที่ของในมือนั้น นาฬิกาปลุกของเธอที่เธอใช้ปลุกตัวเองให้ตื่นขึ้นมาทุกเช้า เธอจำมันได้แม้ว่าจะมองมันอยู่ในความมืดของห้อง แต่สิ่งที่ทำให้เธอตื่นขึ้นมาอย่างฉับพลันนั้นก็คือคำถามว่ามันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ที่นี่ ที่บ้านของป้าแอนน์ เนตรดาวละสายตาออกจากนาฬิกาในมือและมองไปรอบๆ ห้อง พัดลมกำลังส่ายหัวไปมาช้าๆ ตุ๊กตาหมีนอนพิงกับตุ๊กตาตัวอื่น ส่วนด้านซ้ายของเธอก็มี “หนูดี” กำลังนอนหลับอยู่ ที่นี่บ้านของเธอ ห้องนอนของเธอเอง ไม่ใช่บ้านของป้าแอนน์อีกแล้ว
ทั้งหมดคือฝันไปเหรอนี่ เธอคิดในใจ มันช่างเป็นฝันที่เหมือนจริงที่สุดเท่าที่เธอเคยฝันมา ทั้งภาพ เสียง สัมผัสต่างๆ รสชาติของอาหาร เธอรู้สึกได้เลยว่ามันคือของจริง แต่เมื่อในเมื่อตอนนี้เธอตื่นขึ้นมาที่นี่แล้วมันก็คงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากความฝันเท่านั้น ความฝันที่ทั้งตื่นเต้น ตกใจ และมีความสุข เนตรดาวนั่งนึกถึงความอบอุ่นใจดีของป้าแอนน์สักพักก่อนจะหันไปกอดหนูดีที่นอนหลับอยู่แน่นๆ ทั้งที่แค่ฝันไปแต่เธอก็คิดถึงหนูดีมากจริงๆ และความคิดถึงนั้นยังอยู่ในร่างกายของเธอจนตื่นขึ้นมา
“อืมมม พี่ดาวทำอะไรคะ...” หนูดีงัวเงียส่งเสียงเบาๆออกมา
“อ้ะ เปล่าค่ะ หนูดีนอนต่อเถอะนะ” เธอตอบกับไป เธอคงเผลอตัวกอดแน่นเกินไปจนทำให้หนูดีตื่น
“อืม ม ...” เสียงตอบเบาๆจากหนูดีก่อนที่เธอจะนอนหลับต่อ
ในเมื่อเป็นบ้านของเธอ เวลานี้ก็เป็นเวลาตื่นของเธอ และเป็นเวลาที่ต้องลงไปช่วยแม่ทำอาหารแล้ว เธอถอนหายใจเบาๆ ในใจแอบนึกว่าถ้ายังอยู่ที่บ้านป้าแอนน์ก็คงจะดีเพราะเธอจะได้ไม่ต้องช่วยงานแม่จนหัวหมุนตั้งแต่ตอนเช้ายันบ่ายและยังได้กินอาหารอร่อยๆ ทุกมื้ออีกด้วย เนตรดาวหยุดความคิดนั้นแล้วเดินลงไปช่วยงานแม่ข้างล่างตามเดิมเหมือนทุกๆวัน