น้องจกน้อยเป็นสัตว์อ่อนไหวในการพบปะหน้าผู้คนมากมายเลยหรอครับ พอผมก้าวเท้าเข้าไปในห้องน้ำแต่ละที
น้องที่เกาะอยู่บริเวณประตู จะวิ่งด้วยความเร็ว 4 แรงจิ้งจง เข้าไปแอบกันอยู่ตรงบานพับประตู
พอผมปิดประตูห้องน้ำก็ไม่รู้ว่าทำไมปิดไม่สนิทซักที จึงออกแรงปิดประตูแรงๆ 2 - 3 ที

กว่าจะรู้เรื่อง พอออกห้องน้ำมา ก็พอร่างน้องที่ไร้วิญญาณ นอนไส้แตก เลือดทะลักอยู่ที่ขอบประตูแล้วครับ T__T
ซักพักก็จะมี คุณมด พนักงานเก็บศพมาช่วยกันลำเลียงศพน้องไปทีละนิดๆ เป็นภาพที่สลด หดหู่ใจมาก
บางครั้งเจอยิ่งกว่าโศกนาฎกรรมไททานิค เมื่อเจอพบว่าน้องมากันเป็นคู่รัก นอนมือประสานกันอยู่ที่ขอบประตู

เวลาผมหรือแม่เข้าห้องน้ำ จะพยายามหลบภาพสะเทือนใจเหล่านั้น ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิน ณ ที่แห่งนี้
ไม่มีการเก็บกู้ศพไปทำพิธีกรรมทางศาสนาใดๆทั้งสิ้น จนปัจจุบัน ประตูห้องน้ำของผมกลายเป็นประตูมรณะ
มีทั้งซากสด ซากแห้ง ซากกระดูก ซากฟอสซิล ซากเด็ก ซากผู้ใหญ่ ของเหล่าน้องๆอยู่เต็มขอบประตูเลยครับ
คาดว่าอีกไม่นานคงจะเปิดพิพิธภัณฑ์เพื่อนำเงินไปบริจาคอุทิศส่วนบุญกุศล และเป็นที่เตือนใจกับน้องจกรุ่นหลังต่อไปครับ

เพื่อนๆ ชาวพันทิปล่ะครับ เคยประสบปัญหานี้กันบ้างหรือเปล่า
มีวิธีจัดการกับน้องๆ จิ้งจกทั้งหลายที่ชอบมาหลบซ่อนตัวที่บานพับประตูอย่างไรบ้างครับ