สถานที่ก็จะตามห้อง หอสมุดต่างๆ หน้าโรงเรียน หน้ามหาลัยอะไร สถานที่ท่องเที่ยวอะไรทำนองนี้

เจอหน้าเจอตาก็ยิ้มแย้มแจ่มใสทักทายกันไป ไม่ก้มหน้าก้มตาเล่นแต่กรอบสี่เหลี่ยมเล็กๆ
หนุ่มๆก็จ้องๆมองๆแซวๆสาวๆที่เค้าถูกใจ หรือจีบกันไปตามแต่สไตล์แต่ละคน
สาวๆก็มีเหล่หนุ่มๆและอาจจะใช้สายตาหรือภาษากายให้หนุ่มๆรับรู้เพื่อพิสูจน์ความกล้า หรือว่าหนุ่มคนนั้นคนใจตัวเธอจริงๆ
บางครั้งก็อาศัยโชคชะตาฟ้าลิขิต คราวหน้ามาที่สถานที่แห่งนี้ที่เดิมเวลาเดิม จะได้พบเจอคนที่หมายปอง
ก็พูดก็คุยกันไป สอบถามชื่อ โรงเรียนหรือสถานที่ทำงาน แลกเปลี่ยนข้อมูลส่วนตัวกัน
เมื่อได้รู้จักกันแล้ว ก็อาจจะมีการขอที่อยู่เพื่อส่งจดหมายถึงกันบ้าง สนิทกันหน่อยก็นัดกันกินไอติมตามร้านบ้าง พวกโตๆหน่อยก็ไปรับมาจากที่บ้านเพื่อออกไปเที่ยวไปหาอะไรกินกัน
ก็ค่อยๆสร้างความสัมพันธ์ ให้ผูกพันกันไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อนอะไร

พอมาถึงยุคที่มีโทรศัพท์ ก็ปรับเปลี่ยนจากขอที่อยู่ กลายมาเป็นขอเบอร์แทน เวลาคุยกันที จะมีความรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย เพราะมีสายตาของพ่อแม่ญาติพี่น้องแอบมองแอบฟังอยู่บ้าง แต่ก็เป็นความรู้สึกที่ดีนะ อบอุ่น เขิลๆดี
จะแอบไปโทรตู้ก็ต้องรอคิวยาว แถมยุงกัดถึงขนาดต้องพกยากันยุงกันไปเลยทีเดียว


การหาข้อมูล หรือรับรู้ข้อมูลข่าวสารที่ชื่นชอบ ก็จะพึ่งหนังสือ นิตยาสาร รายสัปดาห์ รายปก หรือรายเดือน บางทีก็รายปีเลยทีเดียว เพราะเป็นที่ยอมรับและกลั่นกรองข้อมูลมาพอสมควร
แต่ก็มีพวกข่าวๆเฟคๆ ข้อมูลเฟคๆเหมือนกันนะ แต่ส่วนใหญ่จะอยู่กับหนังสือพิมพ์หรือนิตยาสารรายวันเล่มเล็กๆ อ่านเอาฮาก็พอได้
ทางทีวี ทางวิทยุก็ไม่ค่อยมีรายการอะไรเท่าไหร่ ดูได้ฟังได้แต่ข่าว
หรืออาจจะไปตามห้องสมุด หรือหอสมุด ทำสมาชิกแล้วก็ยืมมาอ่านที่บ้าน


มีอีกเยอะแยะ แต่ไม่รู้จะเล่าประเด็นไหนดี


ชอบนะ ยุคนั้น เป็นยุคที่ไม่ฉาบฉวย และลึกซึ้ง ไม่รีบร้อนจนต้องสุขเอาเผากิน แต่ก็มีมุมไม่ดีอยู่เยอะแยะเช่นกัน