ผมมาเรียนภาษาที่นิวยอร์กตั้งแต่ต้นเดือนเมษาครับ อยู่มานานก็รู้สึกว่าชีวิตมันว่างเกินไป เที่ยวก็เที่ยวหมดแล้ว เบื่อๆครับ เลยอยากลองทำงานที่นี่ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง คนไทยที่มาเรียนที่นี่ร้อยละ 80 ก็ทำงานร้านอาหารกันหมดคับ บางคนถึงกับตั้งใจไม่กลับประเทศเลยทีเดียว

สองวันที่แล้ว ผมเปิดอินเทอร์เน็ทลองหาร้านอาหารไทยใกล้ที่พักดูครับ เพื่อจะโทรไปสมัครทำงาน ไปเจอร้านนึงอยู่ไม่ไกลมาก เลยโทรไปถามตำแหน่งงานว่าง โชคดีสิครับ ร้านเค้ามีตำแหน่งว่างพอดี เรียกว่า packer (เป็นคนแพคกับข้าวใส่กล่อง) แต่เนื่องจากร้านนี้เป็นร้านเล็กพนักงานจึงน้อย ผมเลยต้องเป็น app ด้วย (คนทำพวกของทอด เช่น ขนมจีบทอด ปอเปี๊ยะ กุ้งทอด)

ผมไปที่ร้านทันทีในวันนั้น เป็นร้านเล็กๆ แต่สวยดีครับ เจ้าของร้านให้ผมไปเทรนงานกับพี่คนนึง ผมขอไม่เอ่ยนามนะครับ พี่เค้าไม่ใช่ผู้หญิงและไม่ใช่ผู้ชายครับ พี่เค้าเป็นเกย์ หน้าตาเหมือนพี่โน๊ต อุดมมาก แค่ใบหน้าเรียวว่าเท่านั้นเอง ต่อไปนี้ผมขอเรียกพี่คนนี้ว่า “พี่อุดม” นะครับ พี่เค้าสอนงานผมทุกอย่างอย่างดีคับ ถือว่าเป็นคนโอเคเลย

แรกๆพี่เค้าก็ชอบแกล้งผมโดยการลวนลามทางคำพูด ตัวอย่างก็เช่น
- ผมหยิบกล่องข้าวใส่ถุง แต่ถุงมันเล็กไป ...............ผิดถุงน้อง ต้องถุงขนาดกลาง แต่จะไม่ใส่ก็ได้นะ ถ้าชอบแนบเนื้อ
- บิลแผ่นนี้ เก็บคว่ำหรือหงายครับพี่? ............ชอบคว่ำหรือหงายละ นอนหงายเฉยๆก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ทำให้เอง
- ผมสายตาสั้นครับ เค้าถามว่า ถ้าถอดแว่นมองเห็นไหม  ผมตอบไปว่า ไม่เห็นครับพี่ ................ไม่เห็นก็ดีสิ จะได้ทำอะไรได้ง่ายๆ
- แล้วนี่อยู่ยังไง? ............อยู่หอครับพี่ เค้าตอบมาว่า เด๋ววันนี้ไปส่งแล้วขอไปนอนด้วยนะ
เป็นต้นนะครับ จริงๆยังมีอีกเป็นร้อย...

บางทีก็มีการลวนลามทางสายตาเล็กน้อย เช่น เค้ามองขาผมแล้วบอกว่าขาสวยนะ แล้วพี่อุดมเค้าก็มองมาที่เป้านานๆ ผมเลยถามว่า เหยยย มองไรเพ่ เค้าบอกว่า ก็แค่มองดูเฉยๆ เห็นขาสวยดี ไม่มีไรหรอก...

นี่มันแค่ประมาณชั่วโมงแรกของการรู้จักกันเท่านั้นเองนะครับ

***โอเคครับ! พี่เค้าคงเป็นคนเฟรนลี่ พยายามชวนคุยไม่ให้ผมเกร็ง (แต่จริงๆนี่เกร็งชิบโหยยตั้งแต่หัวยันหรัม ก้นนี่ขมิบแล้วขมิบอีก)

ผ่านมาสักพักพี่อุดมเค้าเริ่มลวนลามทางกายครับ!! เริ่มจากจับแขนบ้าง มือบ้าง บางทีก็มีจับเอว โอบไหล่ หรือแม้กระทั่งประคองตูด

***โอเคครับ! พี่เค้าคงเป็นคนเฟรนลี่

หลังจากนั้นผมก็แพคของไปเรื่อย และในขณะที่ผมอบขนมจีบอยู่ พี่เค้าก็เรียกผม พอหันไป เค้าก็เอานิ้วชี้เค้าสองนิ้วมาเขี่ย…เขี่ยอะไร……เค้าเขี่ยหัวนมผมครับ!!!(พร้อมกับพูดว่า ปิ้วๆๆๆๆๆๆ) ไอ้สัส!! ผมตกใจมากสิครับ รู้ได้ไงว่า หัวนมกูอยู่ตำแหน่งนี้ มันปิ้วมาซะตรงเลย เนื่องจากไม่อยากมีปัญหากับใครเพราะเราเป็นเด็กใหม่ ก็เลยพูดฮาๆว่า เหยยย พี่ทำไรว้า เค้าก็บอกว่า โหยยย นิดๆหน่อยๆทำเป็นจริงจัง ก็แกล้งเล่นๆ

***โอเคครับ! พี่เค้าคงเป็นคนเฟรนลี่

ละแล้วก็จบวันแรกของการเทรนงานครับเวลาโดยประมาณ 23.00 ไม่ได้ตังครับ แถมโดนเขี่ยหัวนมเล่นปิ้วไปปิ้วมาอีกต่างหาก

วันต่อมาผมเข้ามาเทรนที่ร้านต่อครับ วันนี้ร้านวุ่นวายมาก พี่อุดมเค้าก็เลยไม่ค่อยได้มาลวนลามผม (อิอิ ดีใจว้ะ จ๋อยไปดิๆ ไม่มีโอกาสละสิมุง ) แต่พอถึงช่วงที่ร้านว่าง เค้าก็มาแหย่ๆจับๆผมแบบเดิมครับ (อีกแล้วใช่ไหม) แล้วอยู่ๆเค้าก็เอาลูกอมมาให้ผม ไม่ได้ให้กับมือนะครับ เค้าเอามือล้วงเข้าไปเก็บให้ที่ผ้ากันเปื้อนที่ผมใส่   เหยยยยพี่!! ให้กับมือก็ได้ ทำอะไรให้ลำบาก....…โอยยยย ไม่ทำอะไรหรอกน่า คิดมาก

***โอเคครับ! พี่เค้าเป็นคนเฟรนลี่

หลังจากนั้น พี่อุดมเค้าก็เริ่มเข้าหาเรื่อยๆ มีจังหวะนึงก็มาจับต้นขาผมครับ ประโยคเดิมครับ คิดมากไรเนี่ย ก็จับเฉยๆ จับนิดหน่อยทำเป็นบ่น

***จังหวะนี้ตะลึงตึงตึงครับ คือพี่อุดมเค้าจับแทบจะโดนกระเจี้ยวผมแล้ว กูว่ามันไม่ใช่คนเฟรนลี่แล้วครับ แต่มุงมาตีเนียนเฟรนลี่กับกูใช่ไหมอีอุดม!

(ผมเคยทำงานร้านยูนิโคลมาก่อนครับ และเคยโดนลูกค้าจับเป้ามาครั้งนึง บอกเลยว่าครั้งนี้ จะระวังตัวสุดๆ ไม่ให้พลาดซ้ำสองแน่ๆ หลังจากนั้นเวลาทำอะไรผมก็พยายามหันตัวแนบโต๊ะไว้ เรียกได้ว่า ป้องกันตัวสุดชีวิตจะหาไม่ครับ**)

สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นมาเรื่อยๆ แม้ผมจะตั้งใจป้องกันตัวแบบสุดๆ ผมก็โดนอีกครั้งจนได้ครับ คือ ทางเดินในครัวมันแคบมาก เวลาเดินก็ต้องหันข้างสไลด์ไป ผมก็หันหลังทำกับข้าวอยู่ เป็นอย่างที่ทุกคนคิดเลยครับ พี่อุดมเค้าสไลด์ข้างมาแล้วเอาเป้ากางเกงเค้ามาโดนก้นผม อย่าเรียกว่าโดนเลยดีกว่าคับ เรียกว่าทิ่มเข้าไปเลยดีกว่า (ไอ้เหี้ยมม!! กูป้องกันข้างหน้า มุงยังจะหาทางเอากระเจี้ยวมาสีกูจากข้างหลังจนได้) เห้ยพี่!! อย่ามากาก!! อารายยยยยยน้อง ก็แค่accident  accident ปากมุงสิ เกิดขึ้นทุกนาที นี่คือกูอาจจะโดนสวนตูดแล้วใช่ไหมถ้าอยู่กันสองคนในครัว!

ไม่ได้แล้วละครับ ไม่ได้แล้ววววว!!! รอเวลาเลิกๆๆๆ เห้ย!! อีก1 ชั่วโมงเลิก โอเคๆๆทนๆๆป้องกันตัวๆๆ  ….ทำสปริงโรลให้พี่หน่อย พี่พ่อครัวบอกผมคับ ผมหันมาเอาสปริงโรลในตู้อยู่แปปนึง ก็มีมือที่มองไม่เห็นจกไปที่เป้าหนึ่งที  ไอ้เห้!! กูรู้เลยว่าใคร ใช่ครับ! อุดมครับ!! อุดมจับเป้ากู!!! เห้ยยยยยยพี่!!!! ทำไรเนี่ยยยยยยย??? อะรายยยยย ก็เป็น”ค่าครู”....

ค่าครู??? ค่าครูขี้เกลืออะไรว้ะเนี่ย? อิชิบโหยมีค่าครูด้วยหรอวะเนี่ย? แล้วค่าครูมันคิดกันยังไงวะ? วันละสองเวลา หรือ หนึ่งครั้งก่อนเลิกงาน ทำไมเจ้าของร้านไม่บอกนโยบายนี้กับกูซักนิด หรือ พี่อุดมมันเพิ่งจะตั้งนโยบายมาเมื่อกี้ ขนาดวันที่สองของการทำงานกูยังโดนค่าครู วันพรุ่งนี้กูจะโดนขึ้นครูแทนไหมเนี่ย!! ชีวิตสลดเหี้ยมๆครับ กูควรจะดีใจไหมที่โดนเกย์จับเป้าเป็นคนที่สองในชีวิต ควรจะบันทึกสถิติไว้ไหม ว่าคนไหนจับได้ตรงจุดและนานที่สุด T^T

ไม่เอาแล้วครับ ไม่เอาแล้ว!! ผมจะไม่มาทำงานร้านนี้อีกแล้ว ตังก็ยังไม่ได้ แถมทำงานเปลืองตัวเอาซะมากๆ มันเป็นครัวหรือบาร์เกย์กันแน่วะเนี่ย เล่นกันซะขนาดนี้ จับกันไม่มีการเกรงอกเกรงใจ โดนจับทีนึง แทบจะอุจจาระแตกอุจจาระแตนเลยทีเดียว พอแล้วครับ หลอนแล้ว อย่าได้เจอกันอีกเลยนะครับ…

ไม่มีอะไรอยากจะพูดแล้วครับ ขอประโยคสุดท้ายละกัน

***โอเคครับ! พี่เค้าเป็นคนเฟรนลี่