แม้กระทั่งพวกรถสปอรืตที่ไม่ใช่พวกรถเครื่องยนต์ความุจสูงๆ และไม่ใช่พวกระดับราคาแพงระยับแบบ Ferrari, Lamborghini

และเท่าที่เห็น ท้องถนนในเมืองนอกอย่างสหรัฐอเมริกาหรือประเทศแถบยุโรป (โดยเฉพาะประเทศที่เป้นประเทศผู้ผลิตรถยนต์อย่างเช่น เยอรมันณี ฝรั่งเศษ อิตาลี) รถยนต์ที่วิ่งกันเกลื่อนถนน โดยมากก้มีแต่รถเก่งและรถอเนกประสงค์ธรรมดาทั่วไป แม้กระทั่งในกลุ่มของพวกรถหรูหรา ก้มักจะเป้นรถเก่งและรถอเนกประสงค์มากกว่าพวกรถสปอร์ต ทั้งแบบ coupe และ เปิดประทุน

สหรัฐอเมริกา ที่เป็นเมืองแห่งรถยนต์ มีแบรนด์รถยนต์เป้นของตัวเอง โดยเฉพาะรถสปอร์ตพวก muscle cars ราคาคิดเป้นเงินไทยที่ไม่รวมภาษีนำเข้าก็ยังถูกถ้าเทียบกับรายได้คนในประเทศเขา แต่เวลามีการจัดอันดับ 10 อันดับรถขายดีในประเทศนี้ ก็มีแต่พวกรถญี่ปุ่นระดับรถะรรมดาทั่วไปล้วนๆ (เกือบทั้งหมดที่ติดอันดบันั้น มีขายในไทย) รถอเมริกันแท้ๆก็มีแค่รถกระบะ แล้วในกลุ่มรถทั้งหมดนั้น ไม่มีรถจำพวก coupe เลยสักคัน

แถมผุ้คนในประเทศเหล่านั้นจำนวนไม่น้อย ยังขับรถยนต์เก่าที่อายุเกิน 15 ปี กันอยู่ ไม่ก็เก่ากว่านั้น แล้วก็เป้นรถยนต์ระดับธรรมดาทั่วไปนี่แหล่ะ ไม่ใช่รถหรูหราหรือรถคลาสสิคอันเป้นที่หมายปองของเหล่านักสะสมรถ..ถ้ารถบ้านตัวเองถูกขนาดนั้น รายได้หัวเฉลี่ยก็เยอะกว่าคนไทย ถนนหนทางก็ดีสุดๆ การจราจรก็ไม่สาหัตุแบบไทย ใยคนพวกนี้ไม่ทิ้งรถแสนเก่าแล้วซ์้อรถใหม่ที่ประหยัดน้ำมันกว่าและระบบความปลอดภัยดีกว่าแทนเสียหล่ะ

**แต่ถ้าเป้นประเทศอย่างสิงค์โปร์และญี่ปุ่น อันนี้พอเข้าใจ เพราะต้องมีเรื่องการยืนยันว่ามีที่จอดรถมาเกี่ยวข้องด้วย