ผมเองก็มีแฟนอยู่ที่ทำงานเดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน แฟนผมเธอเป็นคนสวยครับ น่ารัก นิสัยดี เก่ง
หนุ่มๆในบริษัทก็มีแต่คนชอบเธอทั้งนั้น มีคนเคยจีบเธอหลายคน ก็ล้วนแต่แห้วทุกราย
ตอนแรกผมเองก็แปลกใจว่า ทำไมคนน่ารักและอายุขนาดนี้แล้วถึงยังโสด (28)

ตอนผมทำงานปีแรกเดินสวนกับเธอทุกวันครับ แต่ไม่เคยคุยกันเลย จนตัดสินใจเริ่มจีบ คุยกัน 7 เดือนกว่า
ก็ขอเป็นแฟนตกลงคบกันเป็นแฟน

ซึ่งตลอดเวลาที่คบกัน เธอไม่เคยโทรหาผมเลย คุยไลน์เธอก็แทบไม่เคยทักมาก่อน มีแต่ผมฝ่ายเดียวที่เป็นฝ่ายชวนคุยตลอด
ผมโทรศัพท์ไป เธอก็ไม่ค่อยรับสายนะ Miss call ก็ไม่เคยโทรกลับ คือนานๆๆๆๆทีจะได้คุยโทรศัพท์กันซักครั้ง (ประมาณเดือนละครั้ง 2 ครั้ง)
เวลามีเรื่องอะไรผมก็จะแชร์ให้เธอฟังเล่าให้เธอฟังหมด แต่เธอไม่ค่อยเล่าเรื่องของตัวเองให้ผมฟัง
เวลามีปัญหา เธอก็จะเงียบ ไม่เคยบอก ไม่เคยเล่าอะไรให้ผมฟัง

ตอนคุยกันใหม่ๆก็ดีอยู่ครับ คุยโต้ตอบกันดี ปกติ แต่พอคบเป็นแฟน วันๆนึงเ้ราคุยกันน้อยลงมากๆ
ไลน์ทักไรไป เธอจะถามคำตอบคำ หายไป 2-3 ชั่วโมง มาตอบที 2 คำแล้วหายไปอีก เป็นอย่างนี้ทุกวันๆ
เธอไม่ค่อยตอบไลน์ผมนะ แต่ตอนอยู่ด้วยกันเธอกดมือถือบ่อยมากกกกกก จนผมต้องแอบมองว่าเธอคุยกับใคร
ผมสงสัยว่า เธอแคร์ผมบ้างมั้ย ผมสำคัญสำหรับเธอมั้ย เวลาทะเลาะกันเรื่องนี้ เธอจะบอกว่าผมงี่เง่า หาเรื่อง
คนเราต้องมีหน้าที่รับผิดชอบมากมาย ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ซึ่งผมก็เข้าใจนะ ว่าเธอมีงานต้องทำ เธอโตกว่ามีความคิดเป็นผู้ใหญ่กว่า
แต่ก็รู้สึกว่าเธอเย็นชากับผมมากจริงๆ พอทะเลาะกันผมก็ต้องเป็นฝ่ายยอมเธอตลอด ง้อเธอตลอด

ทุกครั้งที่ผมอยากจะเปิดใจคุยกับเธอเรื่องนี้ตรงๆ เธอจะหาว่าผมหาเรื่อง ชวนทะเลาะจนครั้งล่าสุดที่เราทะเลาะกันเธอยื่นคำขาดว่า ถ้าผมงี่เง่าแบบนี้อีก จะเลิก ผมก็ต้องยอมเธออีก อะไรที่เธอไม่ชอบ ผมต้องเลิก ต้องไม่ทำ ไม่งั้นโดนเธอโกรธ

คือเธอไม่ทำให้ผมรู้สึกเลยว่า เราเป็นแฟนกันนะ ผมไม่เข้าใจเลยว่าเธอตกลงคบกับผมทำไม มีผมไว้เพื่ออะไร งง
ผมควรจะทำไงต่อไปดี