บทความนี้ถูกเขียนขยายต่อจากกระทู้นี้นะครับ http://ppantip.com/topic/32137686 ว่าด้วยเรื่องเราจะหาความสุขจากสิ่งเล็กๆรอบตัวที่เรามองข้ามไปได้อย่างไร
เรื่องที่ผมเขียนไม่ได้เรียงตาม Timeline  ของเวลาในการรักษานะครับ ผมเขียนจากสิ่งต่างๆที่เริ่มเรียนรู้มาทีละอย่าง
บางอย่างต้องใช้ระยะเวลานาน บางอย่างก็ไม่นาน  ขนาดผมช่วงหนึ่งจะตายอยู่แล้วยังทำยากเลยครับ ชีวิตมันไม่ง่ายจริงๆ


เริ่มที่ผมขออนุญาตถามคำถามง่ายๆซักสามข้อนะครับ

1 คุณรู้สึกอย่างไรเวลาได้ทานอาหารรสชาติดี
2 คุณรู้สึกอย่างไรเวลาเจออาหารรสชาติไม่ถูกใจ
3 คุณจะรู้สึกอย่างไรถ้า 2 ข้อข้างบนถูกตัดออกไปจากชีวิตคุณ


ถ้าสงสัยว่าข้อสามหมายความว่าอย่างไร ผมมีเรื่องสั้นๆมาแบ่งปันครับ มันน่าจะทำให้คุณมองเห็นประเด็นของเรื่องนี้ง่ายขึ้น
ย้อนกลับไปที่  หนึ่งในขั้นตอนการรักษามะเร็งของผมคือ การฉายแสงบริเวณ โพรงจมูก และ ลำคอ ซึ่งมันทำให้เกิดผลกระทบอยู่หลายอย่าง  และหนึ่งในนั้นคือ การสูญเสีย ต่อมรับรส

รสชาติ ไม่ว่าจะ เค็ม หวาน เปรี้ยว ขม ถูกทำลายลงหมด แม้แต่น้ำเปล่าที่ขายกันอยู่ทั่วไป ก็กลายเป็นเพียงสัมผัส  ที่ของเหลวผ่านลำคอไป ไม่ได้เป็นรสชาติของน้ำดื่มที่คุ้นเคย   (ผมรู้สึกอย่างนั้นนะ ส่วนนี้มีใครยืนยันข้อมูลเรื่องรสชาติของน้ำขวดได้จริงๆไหมครับว่าทำไมมันถึงมีรสชาติ ขอบคุณล่วงหน้าครับ )
การบริโภคถูกเปลี่ยนจากรูปแบบปกติ ไปสู่ การบริโภคเพื่อดำรงชีพอย่างแท้จริง (ในช่วงเวลาหนึ่ง)
รูปนี้น่าจะยืนยันสิ่งที่ผมพูดได้เป็นอย่างดี




รูปที่เห็นคือสายให้อาหารทางหน้าท้อง  (P.E.G TUBE)
ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายคือผมไม่ได้ทานอะไรทางปากเลยเป็นเวลาหลายเดือน ทุกอย่างถูกฟีดผ่านทางสายเกือบหมด
มีการจิบน้ำบ้าง เพื่อให้ปากและลำคอที่ ไม่มีน้ำลาย (ถูกทำลายเหมือนกัน ) ไม่แห้งจนเกินไป

ส่วนนี้สำหรับผู้ป่วยที่ต้องฉายแสงบริเวณลำคอที่กำลังตัดสินใจว่าจะเจาะหรือไม่เจาะนะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมบอกได้เลยว่าช่วงหลังจากฉายแสงไปซักพัก ลำคอคุณจะเจ็บจน ดื่มน้ำยังเป็นสิ่งที่ยาก ดังนั้นลองปรึกษากับหมอเจ้าของไข้ดีๆนะครับ เพราะเรื่องนี้มีผลต่อสุขภาพโดยรวมของร่างกายตลอดการรักษาโดยตรง    
ส่วนความเห็นส่วนตัวผม คือเจาะเถอะครับคุณภาพการใช้ชีวิตไม่ได้เปลี่ยนไปมาก และ สาย PEG นี้มีประโยชน์จริงๆครับผมยืนยัน


และจากสิ่งที่ผมเจอมาทั้งหมด ผมยืนยันได้อย่างหนึ่งแน่ๆเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้คือ  ไม่ว่าวันนั้นคุณจะเจออาหารรสชาติอย่างไร ถ้าคุณตระหนักได้ถึงการมีอยู่ของรสชาติ คุณจะรู้สึกขอบคุณชีวิตที่ยังมีมันอยู่ เพื่อให้ได้สัมผัสถึงความไม่สมบูรณ์ตามแบบฉบับของมนุษย์


ปล. แท็กก้นครัวเพราะอยากขอบคุณทุกคนนะครับ ที่ทุกคนเป็น supporter ให้ใครคนหนึ่งบนโลกอย่างไม่รู้ตัว 
ช่วงรักษาตัวผมเข้าก้นครัวกับห้องบลูบ่อยสุดละ อ่านแล้วสบายใจดี (ขออภัยที่ไม่ได้แท๊กห้องบลูโดยตรงนะครับ เดียวมันจะกลายเป็นแท็กเยอะไป)

ส่วนอันนี้ผมทำเพจไว้เพื่อรวมบทความต่างๆที่เขียนไว้โดยเฉพาะ เผื่อท่านใดอยากแลกเปลี่ยนนะครับ
https://www.facebook.com/Aboutlifethailand?ref=tn_tnmn