เมื่อปีก่อนผมพาหมาไปโรงบาลสัตว์ รอคิวแปปเดียว หมอมาตรวจอาการแบบละเอียดเป็นห้องส่วนตัว คุณหมอวิเคราะโรคแปปเดียว จัดยา รักษาอาการเบื้องต้นแล้วหมาผมก็ดีขึ้นทันทีเลย ตอนนี้ผมป่วย อยู่ในอำเภอแห่งหนึ่งที่ค่อนข้างห่างไกลความเจริญ ญาติๆเลยแนะนำให้ไปโรงพยาบาลประจำจังหวัดจะดีกว่า ผมไม่รอช้ารีบไปโรงพยาบาลนั้น ไปถึงก็ทำบัตรรอคิวหน้าห้องนานเป็นธรรมดา(มั้ง) พอถึงคิวก็เข้าไปในห้อง ปรากฎว่ามีผู้ป่วยท่านอื่นๆอยู่ในห้องด้วย นั่งแบบเบียดๆกันอยู่หมอก็ซักอาการ คือพูดง่ายๆหมอไม่คิดจะซักเราเป็นการส่วนตัว คืออยากรู้ว่าการรักษาพยาบาลบ้านเรามันอนาถาถึงขั้นนี้เลยหรอ นี่การทำงานเกี่ยวกับชีวิตคนนะ จรรยาบรรหายกันไปไหนหมด แล้วผมป่วยเกี่ยวกับระบบทางเดินอาหาร ที่ต้องมีการตรวจทวารหนัก หมอก็ตรวจตรงนั้นเลย มีเตียงอยู่ ห่างจากคนอื่นๆที่รอคิวอยู่ประมาณเมตรกว่าๆ!!! มีม่านกั้นอยู่ ตรวจเสร็จ หมอบอก ยังวินิจฉัยโรคไม่ได้ เอ้า...ยังไง เสร็จแล้วก็จ่ายยาพารา แล้วบอกนัดใหม่พรุ่งนี้??? ไม่มีการรักษาอาการเบื้องต้นเลย คือ ทำไมมันห่วยขนาดนี้วะ ผมไม่เคยป่วยถึงขั้นไปหาหมอเลย เคยแต่ไปหาหมอฟัน แล้วก็เคยขาหักตอนเด็กๆเท่าที่จำความได้เค้าก็บริการดีกว่านี้นะโรงพยาบาลของรัฐเช่นกัน เคยมีคำพูดกล่าวใว่ว่า "คนจนไม่มีสิทธิ์ป่วย" สงสัยจะจริงครับ