คือว่าตอนนี้เรามีความรู้สึกดีมากๆให้ผู้หญิงด้วยกันคนนึง แต่เราไม่แน่ใจว่าเราแค่ชอบ หรือ ว่าเรารักเขา
  
  คือปกติเราก็เคยแบบ ชอบเพื่อนคนนั้น ปลื้มพี่คนนี้หรือแอบชอบใครต่อใครบ้างซึ้งบ่อยอยู่เหมือนกัน
  แต่สักพักก็เลิกชอบ ไม่ก็ไปสนคนอื่นแทน  แต่ไม่เคยคบหรือลงเอยกับใครจริงๆจังๆสักที
  
   จนเราได้เจอบกับผู้หญิงคนนี้ ครั้งแรกตอนเจอกันเราสองคนบังเอิญสบตากัน จู่ๆฉันก็รู้สึกตื่นเต้นมากๆ
   หายใจไม่ทั่วท้องมือเย็นเฉียบแถมเหงือนี่เต็มเลย ซึ้งฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้เวลาสบตาหรือมองใครเลย
   ฉันยอมรับนะว่าตอนนั้นรู้สึกชอบรอยยิ้มของคนๆนี้จัง แล้วก็ชอบแอบมองรอยยิ้มนั้นบ่อยๆ จนเรามีโอกาส
   คุยและสนิทกันมากขึ้น แล้วปกติถ้าอยู่กับกลุ่งคนที่ไม่ค่อยสนิทเราแทบจะไม่พูดเพราะไม่กล้า และ
   และไม่รู้จะคุยอะไรเลยอยู่ในโลกส่วนตัวตลอด และคนอื่นก็จะไม่กล้าคุยด้วยเสอม
   แต่เขากับเป็นคนที่ค่อยๆแทรกเข้ามาในโลกส่วนตัวเรา ถึงจะนิดๆแต่ก็ทำทุกครั้งที่มีโอกาสและคอยทำให้เรารู้สึก
   ถึงการมีตัวตนเสอมทั้งที่ตอนนั้นเราพึ้งจะรู้จักและเคยคุยกันไม่กี่ครั้งเอง และเราก็สนิทกันเรื่อยๆจนทุกครั้ง
   ที่เราคุยหรือทำอะไรด้วยกันพวกเราก็จะไปอยู่ในโลกส่วนตัวของเราสองคน แล้วฉันก็กลายเป็นคนที่มีความสุข
   เพียงแค่ได้นั่งดูเขาอยู่ห่างๆหรือได้ทำอะไรแม้เรื่องเล็กๆให้เข้า ร้อยยิ้มที่ฉันชอบดูก็กลายเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันเขิน
   และหัวใจเต้นแรงทุกครั้งไม่ว่าเขาจะยิ้มให้ฉันหรือใครก็ตาม จนตอนนี้ฉันมันใจแล้วว่าความรู้สึกดีๆนี้มันมากมาย
   จนฉันไม่สามารถหยุดมันลงได้ง่ายๆเหมื่อกับคนอื่นๆ ตอนนี้เขากับฉันห่างกันเพราะจู่ๆเขาก็พยามประชนประชัน
   เหน็บแหนม และแสดงออกว่ารำคาญ โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองทำอะไรผิด ฉันเลยถอยห่างออกมาเพราะกลัว
   เธอรำคาญ และไม่อยากให้เขาอึดอัดใจเพราะฉัน แต่ฉันก็คิดถึงเขาเสมอ ต่อให้มีใครเข้ามาแต่ฉันก็ยังคงคิดถึงเขา
   อีกแค่25วันก็จะครบหนึ่งปีที่ในความคิดฉันมีแต่เรื่องเขา และเรื่องระหว่างเรา

   ฉันแค่อยากรู้ว่ามันใช่ความรักรึเปล่า และฉันควรทำยังไงกับเรื่องของเรา หรือฉันควรลืมเขาสะ
   ฉันแค่อยากดูแลเขาอยู่ข้างๆและเป็นคนที่ทำให้เขายิ้มได้ในเวลาที่ยากลำบากเท่านั้น
   แค่อยากให้เขารู้ว่าในวันที่ไม่เขาเหลือใครแล้วจริงๆ เขายังมีฉันอยู่ข้างๆเสมอ