ที่บ้านเลี้ยงหมามาหลายรุ่นแล้วค่ะ แต่ตัวเองยังไม่เคยเลี้ยงเองจริงจังซะที
วันนี้มีบ้านของตัวเอง อาการ เอ็นดู อยากเลี้ยง อยากดูแล มะหมาก็ถามหา..
จนในที่สุดสามีก็อนุมัติ^^
ทั้งศึกษา วางแผน เลือกน้องที่เหมาะกับบ้านเรา ทำให้ได้----->เด็กชาย ลาบราดอร์ผสมโกลเด้น นามว่า ไข่หวานนนน
ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ เราก็ได้เจออะไรหลายๆอย่างที่ ไม่คิดว่าจะได้เจอ ดังนี้
- - - - - - - - - -
ช่วงเริ่มต้น คือ ตอนรับเค้ามาอยู่อายุได้ เดือนกว่าๆ-3เดือน
ช่วงนี้สิ่งที่-ได้-เจอ ก็ " น่ารักอะ!! " จะเดิน จะกิน จะวิ่ง มันน่าร้ากกกกไปหมด แต่..
สิ่งที่-ต้อง-เจอ คือ เหนื่อยค่า เพราะต้องคอยดูแล เป็นห่วง เช็ดฉี่ เก็บอุนจิ ฝึกน้องให้มีวินัย และปรับตัวเข้ากับบ้านเราได้ ไหนจะเรื่องสุขภาพ เพราะเค้ายังเล็ก ยิ่งวันไหนอากาศร้อน หรือ ฝนตก ก็ต้องแอบมาเดินดูเป็นระยะๆ
เรียกว่า เป็นช่วง อดหลับ อดนอน ปรับตารางเวลาของเรา
น่ารักใช่มั้ยคะ^^
- - - - - - - - -
ช่วงที่ 2 ราวๆ 3เดือน-6เดือน
สิ่งที่-ได้-เจอ คือ เจ้าตัวซนเข้ากับบ้านได้แล้ว มีวินัยมากขึ้น คำสั่งพื้นฐานทำได้ นั่ง หมอบ คอย /ฉี่ อึ เป็นที่ (ไม่ต้องคอยเช็ดฉี่ เหลือแต่เก็บอึ ไปทิ้ง^^)
คำสั่งที่ยากขึ้น เช่น นอน หมุน วน ชิด กระโดด หรือวางขนมบนจฒุกให้รอ ก็ทำได้ ภูมิใจค่ะ ใครๆเห็นก็ชม ใครเห็นก็ถามว่าฝึกยังไง แต่..
สิ่งที่-ต้อง-เจอ
- รองเท้า เป็นของสนุก (ฝึกยังไง เวลาไม่อยู่บ้าน รองเท้า ก็จะออกไปอยู่ที่ สนาม ทุกที)
- สนามหญ้า เป็นที่ออกกำลังกาย ตอนนี้ มีหลุม อยู่ 2 หลุม (ได้แต่หวังว่า จะไม่เพิ่มจำนวน) วางแผนไว้ว่าจะทำสวน ก็ต้องชะงัก เพราะยังหาวิธีจัดการเจ้าจอมซนไม่ได้
- ตาข่ายติดรั้ว กัน เจ้าจอมซน ออก เมื่อตอนเล็กๆ ตอนนี้ รุ่งริ่ง คือมันก็อยู่มานาน แต่ คืนนั้น หลังฝนตก ตื่นมาตอนเช้า ถึงกับ ชะงัก!! ทำไมเกิดอัลไล อยู่ดีๆถึงไม่ชอบ ตาข่าย หาาา...(สงสัยได้เวลารื้อออกแล้ว 55)
- ผ้าที่ตากไว้ บนราว เทอก็สามารถกระโดดงับถึงแล้วววT^T เหตุการณ์สดๆร้อนๆ มะวานนี่เอง (ได้เวลาเปลี่ยนระดับให้มันสูงขึ้นแล้วสินะ..)
-ขอบชานบ้าน ที่ใส่ให้สวยงามด้วยพลาสติก ก็เริ่มเป็น ของขัดฟัน หลุดมาชิ้น-2ชิ้น
พอหลุดมาเห็นอยู่ที่สนาม เราก็เก็บซ่อมไว้ที่เดิม กลับมาตอนเยน มันก็ไปอยู่ที่สนามเหมือนเดิม - -"
-วันใดที่ลืมปิดประตูหลังบ้าน ซึ่งเป็นที่เก็บของ นานาจิตตัง ก็กลายเป็น สนามเด็กเล่น ย่อมๆ ของ ด.ช. (อันนี้โทดตัวเองที่ไม่รอบคอบT^T)
-ท้ายสุด ที่เกือบ ทำใจไม่ได้.. เซนเซอร์รถยนต์ด้านหลัง 2 จุด เทออออ...สามารถเลาะมันออกมา พร้อมทิ้งรอยขนแมวกลบเกลื่อนเอาไว้ให้ดูต่างหน้า
เป็นที่มาของคำพูดสามีว่า...รถซื้อมาราคาก็มีแต่ ลด แต่ ด.ช.ไข่หวานซื้อมา ราคาเพิ่มขึ้นทุกวัน
(ค่าเซนเซอร์ 1500 ค่าอาหาร ค่าวัคซีน ค่าอาบน้ำ ค่าซ่อมแซมบ้าน ค่าบำรุงที่อยู่เจ้าตัวซน ฯลฯ) เพิ่มขึ้นจริงๆด้วยยย!!
แต่ถึงยังไง ด.ช.ไข่หวาน ก็ทำให้บ้านหลังนี้มีสีสัน ไม่สงบสุขเกินไปนะ 5555!!
รักไอ้ตัวแสบ
ใครมีวีรกรรมเด็ดๆมาแชร์กันนะคะ
อยากเลี้ยงเจ้าตัวซน.. พร้อมจะเจอวีรกรรมแสบๆรึยัง!! มาแชร์กันค่ะ
วันนี้มีบ้านของตัวเอง อาการ เอ็นดู อยากเลี้ยง อยากดูแล มะหมาก็ถามหา..
จนในที่สุดสามีก็อนุมัติ^^
ทั้งศึกษา วางแผน เลือกน้องที่เหมาะกับบ้านเรา ทำให้ได้----->เด็กชาย ลาบราดอร์ผสมโกลเด้น นามว่า ไข่หวานนนน
ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ เราก็ได้เจออะไรหลายๆอย่างที่ ไม่คิดว่าจะได้เจอ ดังนี้
- - - - - - - - - -
ช่วงนี้สิ่งที่-ได้-เจอ ก็ " น่ารักอะ!! " จะเดิน จะกิน จะวิ่ง มันน่าร้ากกกกไปหมด แต่..
สิ่งที่-ต้อง-เจอ คือ เหนื่อยค่า เพราะต้องคอยดูแล เป็นห่วง เช็ดฉี่ เก็บอุนจิ ฝึกน้องให้มีวินัย และปรับตัวเข้ากับบ้านเราได้ ไหนจะเรื่องสุขภาพ เพราะเค้ายังเล็ก ยิ่งวันไหนอากาศร้อน หรือ ฝนตก ก็ต้องแอบมาเดินดูเป็นระยะๆ
เรียกว่า เป็นช่วง อดหลับ อดนอน ปรับตารางเวลาของเรา
น่ารักใช่มั้ยคะ^^
- - - - - - - - -
สิ่งที่-ได้-เจอ คือ เจ้าตัวซนเข้ากับบ้านได้แล้ว มีวินัยมากขึ้น คำสั่งพื้นฐานทำได้ นั่ง หมอบ คอย /ฉี่ อึ เป็นที่ (ไม่ต้องคอยเช็ดฉี่ เหลือแต่เก็บอึ ไปทิ้ง^^)
คำสั่งที่ยากขึ้น เช่น นอน หมุน วน ชิด กระโดด หรือวางขนมบนจฒุกให้รอ ก็ทำได้ ภูมิใจค่ะ ใครๆเห็นก็ชม ใครเห็นก็ถามว่าฝึกยังไง แต่..
สิ่งที่-ต้อง-เจอ
- รองเท้า เป็นของสนุก (ฝึกยังไง เวลาไม่อยู่บ้าน รองเท้า ก็จะออกไปอยู่ที่ สนาม ทุกที)
- สนามหญ้า เป็นที่ออกกำลังกาย ตอนนี้ มีหลุม อยู่ 2 หลุม (ได้แต่หวังว่า จะไม่เพิ่มจำนวน) วางแผนไว้ว่าจะทำสวน ก็ต้องชะงัก เพราะยังหาวิธีจัดการเจ้าจอมซนไม่ได้
- ตาข่ายติดรั้ว กัน เจ้าจอมซน ออก เมื่อตอนเล็กๆ ตอนนี้ รุ่งริ่ง คือมันก็อยู่มานาน แต่ คืนนั้น หลังฝนตก ตื่นมาตอนเช้า ถึงกับ ชะงัก!! ทำไมเกิดอัลไล อยู่ดีๆถึงไม่ชอบ ตาข่าย หาาา...(สงสัยได้เวลารื้อออกแล้ว 55)
- ผ้าที่ตากไว้ บนราว เทอก็สามารถกระโดดงับถึงแล้วววT^T เหตุการณ์สดๆร้อนๆ มะวานนี่เอง (ได้เวลาเปลี่ยนระดับให้มันสูงขึ้นแล้วสินะ..)
-ขอบชานบ้าน ที่ใส่ให้สวยงามด้วยพลาสติก ก็เริ่มเป็น ของขัดฟัน หลุดมาชิ้น-2ชิ้น
พอหลุดมาเห็นอยู่ที่สนาม เราก็เก็บซ่อมไว้ที่เดิม กลับมาตอนเยน มันก็ไปอยู่ที่สนามเหมือนเดิม - -"
-วันใดที่ลืมปิดประตูหลังบ้าน ซึ่งเป็นที่เก็บของ นานาจิตตัง ก็กลายเป็น สนามเด็กเล่น ย่อมๆ ของ ด.ช. (อันนี้โทดตัวเองที่ไม่รอบคอบT^T)
-ท้ายสุด ที่เกือบ ทำใจไม่ได้.. เซนเซอร์รถยนต์ด้านหลัง 2 จุด เทออออ...สามารถเลาะมันออกมา พร้อมทิ้งรอยขนแมวกลบเกลื่อนเอาไว้ให้ดูต่างหน้า
เป็นที่มาของคำพูดสามีว่า...รถซื้อมาราคาก็มีแต่ ลด แต่ ด.ช.ไข่หวานซื้อมา ราคาเพิ่มขึ้นทุกวัน
(ค่าเซนเซอร์ 1500 ค่าอาหาร ค่าวัคซีน ค่าอาบน้ำ ค่าซ่อมแซมบ้าน ค่าบำรุงที่อยู่เจ้าตัวซน ฯลฯ) เพิ่มขึ้นจริงๆด้วยยย!!
แต่ถึงยังไง ด.ช.ไข่หวาน ก็ทำให้บ้านหลังนี้มีสีสัน ไม่สงบสุขเกินไปนะ 5555!!
รักไอ้ตัวแสบ
ใครมีวีรกรรมเด็ดๆมาแชร์กันนะคะ