คือที่บ้านหลังนี้จะมีกัน 5 คน รวมทั้งเรา นะคะ จะมีคนป่วยกันอยู่  3 คน คือ พ่อ แม่ และก็น้องสาวสามีค่ะ แต่ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลยก็จะมีแม่ และก็น้องสาวสามี ทุก ๆ เช้าสามีจะเข้าสวนค่ะ แล้วที่บ้านก็จะจ้างแม่บ้านแบบมาเช้า กลับเย็น ซึ่งแม่บ้านก็จะพาหลานสาววัย 2 ขวบมาด้วย และด้วยความที่พ่อแม่สามีรักเด็กมากก็จะให้เด็กมาอยู่ด้วยกัน แต่ท่านทั้ง2 คือดูแลอะไรเด็กไม่ได้เลย ทุก ๆ อย่างเลยตกมาที่เราที่ต้องตามเช็ด ตามเก็บ ตามกวาด และกล่อมให้น้องนอน  คือแค่พ่อแม่ และก็น้องสาวสามี ก็เต็มกำลังเราแล้ว แล้วคือยังมีเด็กที่เพิ่มเข้ามาอีก งานบ้านอะไรที่เกี่ยวกับของเราและสามี เราจะเป็นฝ่ายทำเองค่ะ แม่บ้านจะทำให้พ่อ แม่ และน้องสาวสามีซะมากกว่า

        เราก็จะดูแลพวกบ้าน ความสะอาด หยิบจับโน่น หยิบจับนี่ ดูแลเตรียมจาน เตรียมกับข้าว เตรียมที่นอนให้ท่านได้พร้อมสำหรับใช้งานค่ะ แล้วก็ในตอนเย็นสามีเราก็ต้องไปรับลูกของแม่บ้านเพื่อที่จะรอให้พ่อน้องเขามารับหลังจากเลิกงานค่ะ (พ่อของน้องเขาเป็นคนงานในสวนค่ะ) ลูกแม่บ้านคนนี้จะเป็นอะไรที่เราสยองมาก คือไม่มีกาลเทศะ มารยาท คำพูดคำจาก็ไม่เพราะไม่มีหางเสียง สอนอะไรก็ไม่เคยฟัง ทำอะไรคือไม่เคยเก็บให้เป็นที่เลยไม่ว่าจะหนังสือ ของเล่น  แม้กระทั่งจานข้าวของตัวเอง พอแม่ของสามีใช้ให้เก็บก็ทำหูทวนลม สุดท้ายก็หนีไม่พ้นเรา ที่ต้องตามเช็ดตามกวาด (ส่วนแม่บ้านช่วงเวลาขณะนั้นจะคอยเก็บกวาดในครัวและก็ดูแลหลานค่ะ ) คือเราจะไม่ว่าอะไรเลยถ้าร่างกายเราปกติดี แต่ตอนนี้คือเราตั้งท้องอยู่ได้ประมาณ 4 เดือนค่ะ เราอยากพักผ่อน เราอยากพัก อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง ทุกวันนี้เราเดินจนขามีแต่เส้นเลือดขอดเต็มขาแล้วค่ะ
       เราอยู่บ้านหลังนี้เราไม่มีสังคมอะไรเลย เป็นบ้านโดด ๆ ติดถนนใหญ่ ยอมรับว่าเหงามาก คิดถึงบ้าน คิดถึงพี่น้อง ช่วงทำบุญเดือนสิบเราขอท่านกลับบ้านกลับไปทำบุญที่บ้านเพราะจะเป็นการทำบุญให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้ว ญาติ ๆ ก็จะมากันเยอะ เราอยากเจอ อยากพบปะ พูดคุย แต่ทางพ่อแม่สามีก็ไม่ให้เรากลับ ช่วงสงกรานต์วางแผนกับพี่ ๆ ว่าเราอยากกินอาหารทะเล อยากไปเที่ยวกันแบบครอบครัวบ้าง พ่อกับแม่สามีก็ไม่ให้เรากลับ  เราก็ไม่ได้กลับ คือเราทนไม่ไหวแล้ว อยากออกไปจากบ้านหลังนี้จริง ๆ อยากกลับไปอยู่บ้านเราแบบถาวร  แต่ติดตรงที่เรายังเรียนไม่จบ ไม่มีงาน ไม่มีเงินเก็บ  แถมยังตั้งท้องอีก เพราะตอนที่พ่อกับแม่สามีส่งญาติ ๆ ไปขอกับแม่เราท่านบอกว่าจะส่งเราเรียน แล้วก็ขอกับแม่เราว่าจะขอให้เรามีหลานให้ก่อนสักคนนึง แล้วก็ค่อยให้เรียน ประเด็นก็คือ มันไม่ใช่แบบนั้น การไปสอบแต่ละครั้งแม่สามีจะจดค่าใช้จ่ายทุกรายละเอียด แล้วก็บอกให้เราใช้คืนด้วย คือเราจะไปหาที่ไหนมาใช้คืนในเมื่อเราก็ได้แต่อยู่กับบ้านไม่ได้มีงานทำอะไรเลย แล้วแม่สามีก็ชอบพูดให้เราฟังว่าหมดกับค่าสินสอดไป สามสี่แสน ทั้งๆ ที่ตอนไปขอ แม่เราบอกว่าแล้วแต่จะให้ แล้วทางสามีก็ให้ค่าสินสอดมาแสนนึง เราก็พยายามคิดว่าเป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทางมั้ง  เราอยากออกไปค้าขาย ไปทำงานหาเงินเอง เราไม่อยากหวังพึ่งเงินทางสามีด้วย เพราะสามีเองทำงานมาก็เอาเงินให้ทางแม่สามีเป็นคนเก็บตลอด
ทุกวันนี้เราไม่หวังอะไรมาก อยากออกไปจากบ้านพ่อแม่สามีก็เท่านั้น อยากทำงานหาเงินเลี้ยงลูกเอง อยากมีชีวิตมีความสุขในแบบของเราเอง..

เราคิดว่า..เกิดมาไม่กี่สิบปีก็ตาย เราอยากมีความสุขให้ทุก ๆ วัน อยากทำอะไรให้มันคุ้ม ไม่ใช่นั่งเครียด นั่งทุกข์ อยู่ทุกวัน

ปล.ถ้าเราแท็กผิดพลาดอะไรไป ก็ ขอ อภัย ณ ที่นี้ด้วยนะคะ