แอบอ่านในห้องนี้มานานเลยขอยืม id น้อง log in เข้ามาคะ
ขอคำแนะนำหน่อยให้มือใหม่หัดเขียนหน่อยนะคะ
เด็กชายแมลงปอ
ผมชอบการถ่ายรูป ผมชอบเสียงเพลง
ผมชอบธรรมชาติ ผมชอบกลิ่นไอของความสุขภายในใจ
และผมชอบที่จะเข้าถึงมันอยู่เสมอ....
ทุกครั้งที่ผมวิ่งตามเธอ วิ่งไล่ถ่ายรูปเธอ ผมต้องการเพียงเชยชม
ความสวยของเธอ แม้จะอยู่ด้วยกันไม่นาน ผมก็ขอบันทึกรูปเทอให้ได้มากที่สุด
เพื่อผมจะเปิดรูปเทอดูซ้ำๆ เพราะชีวิตเธอแสนสั้นนัก
แมลงปอเอ๋ย เจ้าแมลงปอน้อย ชีวิตเทอนี้สั้นนัก
ผมนิ่ง/ผมยิ้ม/ผมหลับตา/ผมลืมตา/ผมมองท้องฟ้า
ผมได้ยินเสียงนึงแว่วผ่าน แต่ที่นี่ไม่มีใคร
ผมไม่สนใจ ผมมองดูท้องฟ้า
"ฉันเป็นแมลงปอตัวตัวที่เธอวิ่งไล่ตามถ่ายรูปฉันอยู่ทุกวัน
วันนี้เป็นวันที่ฉันจะต้องไปอายุไขของฉันสั้นนัก"
เด็กชายยังคงมองท้องฟ้า
"เธอไม่เชื่อฉันหรอ นี่เป็นโอกาสเดียว ที่เธอจะได้คุยกับฉัน
แต่ถ้าเธอไม่เชื่อ ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง"
วันแรกที่ฉันเห็นเธอ เทอเป็นเด็กผู้ชายต้ยนุ้ย แก้มยุ้ยคนนึง
เทอใส่เสื้อสีเข้ม นั่งฟังเพลงอยู่ใต้ต้นไม้โน่น
ตอนนั้นฉันบินเล่นอยู่ข้างหน้าเทอ เทอหันมาตรงที่ฉัน
แล้วเทอยิ้ม เทอเดินเข้ามาแต่ฉันก็ตกใจบินหนี
วันที่สองฉันเจอเทออยู่ที่เดิม เทอนั่งฟังเพลงอยู่เหมือนเคย
จากนั้นเทอก็ลุกขึ้นมาเพื่อจะถ่ายรูปฉัน
แต่เทอจำได้ว่าแมลงปอตัวนั้นไม่ใช่ฉัน เทอจึงอุทานว่า...
"แมลงปอตัวนี้ ไม่ใช่ตัวเดียวกับที่เทอเจอเมื่อวาน"
ตอนฉันได้ยินเทอพูดฉันแอบดีใจมากเลยนะ แต่เทอไม่รุหรอก ฉันบินอยู่ใกล้ๆเทอ
แล้วเทอก็แอบตามถ่ายรูปฉันเรื่อยมา จนฉันตัดสินใจว่า วันนี้ฉันจะพูดกับเทอ
และวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของชีวิตฉัน ฉันจะบอกเทอว่า.....
สายลม แสงแดด ท้องฟ้า ที่จะอยู่กับเทอจนเทอแก่และตายขากโลกนี้
ถามฉันว่า ฉันอยากเปนแมลงปอไหม ฉันไม่รุหรอก
แต่ฉันจะพูดกับเทอเป็นครั้งสุดท้ายว่า ต่อไปนี้เทอจะไม่ต้องวิ่งไล่ตามถ่ายรูปฉันแล้ว
เทอจะไม่เหนื่อย กับการวิ่งตามแมลงปอตัวเล็กตัวนึง เพราะถึงเวลาที่ฉันต้องจากเทอและโลกใบนี้แล้ว
เด็กชาย :: "ฉันเชื่อว่าแล้วว่าคือเทอ ได้โปรดอย่าหนีฉันไปอีก ฉันต้องการจะบอกเทอเหมือนกัน"
ร่างของแมลงปอตัวน้อยๆได้ร่วงลงพื้น
ผมล้มตัวลง/ผมก้มหน้า/น้ำนัยต์ตาผมไหลโดยไม่ตั้งใจ
เทอจากไปพร้อมกับบประโยคที่ว่า สายลม แสงแดด ท้องฟ้าจะอยู่กับผมไปจนผมแก่ และตาย
แม้แต่คำถามที่ผมจะถามเทอมากมาย สิ่งที่ผมอยากรู้ ผมไม่ได้รู้
เสี้ยวเวลาน้อยนิดทำให้ผมพลาดอะไรหลายอย่าง
อาจเพราะผมสนใจและจดจ่ออยู่กับเสียงเพลง และการถ่ายภาพมากกว่า...
ถ้าผมมีโอกาศพูดอีกครั้งตอนเทออยู่ ผมจะบอกเหมือนกันว่า ชีวิตสั้นนัก
ขอสักครั้งที่จับต้องได้ ขอสักครั้งที่ไม่ได้แค่มอง แล้วเลยผ่าน
ขอสักครั้งที่ผมจะได้รู้จักกับความเจ็บปวดจากการจากลา
ขอสักครั้งที่ผมจะได้พูดและถามถึงสิ่งในตัวเทอ ขอสักครั้งกับความสุขในสิ่งที่ทำ
ผมมีความสุขเมื่อยู่กับเทอ ถึงแม้จะเปนช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม......
~~~ เด็กชายแมลงปอ ~~~~ มิ้ง ๆ ๆ ๆ
ขอคำแนะนำหน่อยให้มือใหม่หัดเขียนหน่อยนะคะ
เด็กชายแมลงปอ
ผมชอบการถ่ายรูป ผมชอบเสียงเพลง
ผมชอบธรรมชาติ ผมชอบกลิ่นไอของความสุขภายในใจ
และผมชอบที่จะเข้าถึงมันอยู่เสมอ....
ทุกครั้งที่ผมวิ่งตามเธอ วิ่งไล่ถ่ายรูปเธอ ผมต้องการเพียงเชยชม
ความสวยของเธอ แม้จะอยู่ด้วยกันไม่นาน ผมก็ขอบันทึกรูปเทอให้ได้มากที่สุด
เพื่อผมจะเปิดรูปเทอดูซ้ำๆ เพราะชีวิตเธอแสนสั้นนัก
แมลงปอเอ๋ย เจ้าแมลงปอน้อย ชีวิตเทอนี้สั้นนัก
ผมนิ่ง/ผมยิ้ม/ผมหลับตา/ผมลืมตา/ผมมองท้องฟ้า
ผมได้ยินเสียงนึงแว่วผ่าน แต่ที่นี่ไม่มีใคร
ผมไม่สนใจ ผมมองดูท้องฟ้า
"ฉันเป็นแมลงปอตัวตัวที่เธอวิ่งไล่ตามถ่ายรูปฉันอยู่ทุกวัน
วันนี้เป็นวันที่ฉันจะต้องไปอายุไขของฉันสั้นนัก"
เด็กชายยังคงมองท้องฟ้า
"เธอไม่เชื่อฉันหรอ นี่เป็นโอกาสเดียว ที่เธอจะได้คุยกับฉัน
แต่ถ้าเธอไม่เชื่อ ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง"
วันแรกที่ฉันเห็นเธอ เทอเป็นเด็กผู้ชายต้ยนุ้ย แก้มยุ้ยคนนึง
เทอใส่เสื้อสีเข้ม นั่งฟังเพลงอยู่ใต้ต้นไม้โน่น
ตอนนั้นฉันบินเล่นอยู่ข้างหน้าเทอ เทอหันมาตรงที่ฉัน
แล้วเทอยิ้ม เทอเดินเข้ามาแต่ฉันก็ตกใจบินหนี
วันที่สองฉันเจอเทออยู่ที่เดิม เทอนั่งฟังเพลงอยู่เหมือนเคย
จากนั้นเทอก็ลุกขึ้นมาเพื่อจะถ่ายรูปฉัน
แต่เทอจำได้ว่าแมลงปอตัวนั้นไม่ใช่ฉัน เทอจึงอุทานว่า...
"แมลงปอตัวนี้ ไม่ใช่ตัวเดียวกับที่เทอเจอเมื่อวาน"
ตอนฉันได้ยินเทอพูดฉันแอบดีใจมากเลยนะ แต่เทอไม่รุหรอก ฉันบินอยู่ใกล้ๆเทอ
แล้วเทอก็แอบตามถ่ายรูปฉันเรื่อยมา จนฉันตัดสินใจว่า วันนี้ฉันจะพูดกับเทอ
และวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของชีวิตฉัน ฉันจะบอกเทอว่า.....
สายลม แสงแดด ท้องฟ้า ที่จะอยู่กับเทอจนเทอแก่และตายขากโลกนี้
ถามฉันว่า ฉันอยากเปนแมลงปอไหม ฉันไม่รุหรอก
แต่ฉันจะพูดกับเทอเป็นครั้งสุดท้ายว่า ต่อไปนี้เทอจะไม่ต้องวิ่งไล่ตามถ่ายรูปฉันแล้ว
เทอจะไม่เหนื่อย กับการวิ่งตามแมลงปอตัวเล็กตัวนึง เพราะถึงเวลาที่ฉันต้องจากเทอและโลกใบนี้แล้ว
เด็กชาย :: "ฉันเชื่อว่าแล้วว่าคือเทอ ได้โปรดอย่าหนีฉันไปอีก ฉันต้องการจะบอกเทอเหมือนกัน"
ร่างของแมลงปอตัวน้อยๆได้ร่วงลงพื้น
ผมล้มตัวลง/ผมก้มหน้า/น้ำนัยต์ตาผมไหลโดยไม่ตั้งใจ
เทอจากไปพร้อมกับบประโยคที่ว่า สายลม แสงแดด ท้องฟ้าจะอยู่กับผมไปจนผมแก่ และตาย
แม้แต่คำถามที่ผมจะถามเทอมากมาย สิ่งที่ผมอยากรู้ ผมไม่ได้รู้
เสี้ยวเวลาน้อยนิดทำให้ผมพลาดอะไรหลายอย่าง
อาจเพราะผมสนใจและจดจ่ออยู่กับเสียงเพลง และการถ่ายภาพมากกว่า...
ถ้าผมมีโอกาศพูดอีกครั้งตอนเทออยู่ ผมจะบอกเหมือนกันว่า ชีวิตสั้นนัก
ขอสักครั้งที่จับต้องได้ ขอสักครั้งที่ไม่ได้แค่มอง แล้วเลยผ่าน
ขอสักครั้งที่ผมจะได้รู้จักกับความเจ็บปวดจากการจากลา
ขอสักครั้งที่ผมจะได้พูดและถามถึงสิ่งในตัวเทอ ขอสักครั้งกับความสุขในสิ่งที่ทำ
ผมมีความสุขเมื่อยู่กับเทอ ถึงแม้จะเปนช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม......