“ฉันรู้ว่าทำไมนกในกรงจึงร้อง”

นกผู้อิสระโผบิน
ตามกระแสลม
และล่องลอยตามน้ำ
จนสุดกระแสธาร
ก่อนจุ่มปีกมัน
ในลำแสงตะวันแสดส้ม
หาญครอบครองฟ้า

หากนกตัวหนึ่งที่เดิน
ในกรงแคบๆ
แทบไม่เห็นอะไร
ในกรงแห่งความโกรธเกรี้ยว
ปีกถูกตัดและเท้าถูกมัด
มันจึงเปิดปากร้องเพลง

นกในกรงร้อง
ด้วยทำนองน่าคร้ามเกรง
ถึงสิ่งสารพันอันไม่เป็นที่รู้จัก
หากเป็นที่ปรารถนา
และท่วงทำนองนั้นได้ยิน
ไปถึงภูผาแสนไกล
เพราะนกในกรง
ร้องเพลงแห่งอิสรภาพ

นกอันเป็นอิสระคิดถึงสายลมโชย
และกระแสลมสินค้าอ่อนพัดผ่านต้นไม้ที่ทอดถอนใจ
คิดถึงหนอนอ้วนที่รออยู่บนสนามหญ้าอาบแสงอรุณ
และได้ถือเอาท้องฟ้าเป็นของมัน

หากนกในกรงยืนบนหลุมศพแห่งความฝัน
เงาของมันกู่ก้องเหมือนเสียงหวีดจากฝันร้าย
ปีกถูกตัด เท้าถูกมัด
มันจึงเปิดปากร้องเพลง

นกในกรงร้อง
ด้วยทำนองน่าคร้ามเกรง
ถึงสิ่งสารพันอันไม่เป็นที่รู้จัก
หากเป็นที่ปรารถนา
และท่วงทำนองนั้นได้ยิน
ไปถึงภูผาแสนไกล
เพราะนกในกรง
ร้องเพลงแห่งอิสรภาพ.

มายา แองเจลู กวีผู้เป็นแรงบันดาลใจแห่งอิสรภาพ
http://www.khaosod.co.th/view_newsonline.php?newsid=TVRRd01UVXlOelUzTlE9PQ==&sectionid=