กระทู้นี้ขอชื่นชมคุณต้น จักรกฤษณ์ กับคุณตั้ก นภัสกรค่ะ ที่ถ่ายทอดอารมณ์ แสดงออกมาได้ดีมากๆ
เริ่มตั้งแต่ นันทบุเรง ที่ดูเหมือนมีปมที่อยากเป็นกษัตริย์ที่เก่งและเลื่องลือเหมือนบุเรงนองที่เป็นพ่อของตัวเอง
แต่การพ่ายแพในการศึกยังไม่เจ็บปวดเท่าพ่ายแพ้ต่อผู้หญิงที่ตนไม่สามารถพิชิตใจได้คือพระสุพรรณกัลยา
ตอนแรกเราก็งงว่าตัวเองบาดเจ็บอยู่ จะตายมิตายแหล่ ยังมาตัดพ้อถึงผู้หญิงได้อีก  แต่พอนันทบุเรงบุกเข้าไปหาพระสุพรรณกัลยา
ถึงจะใส่หน้ากาก ไม่เห็นสีหน้า แววตา  แต่เรารู้เลยว่านันทบุเรงรักพระสุพรรณกัลยามาก  ถึงจะลงมือทำร้ายตบตี
แต่พออุ้มพระสุพรรณกัลยาไว้บนเตียง  เราก็รู้สึกอยู่ดีว่าถึงจะเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ มีสนมรายล้อมแค่ไหน
สุดท้ายก็ต้องมาแพ้ให้กับผู้หญิงคนเดียว  ถึงจะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นต่อจากนั้นที่เราลุ้นไม่อยากให้เกิดขึ้น
แต่ฉากที่อุ้มนี่  มันมีความรัก ความเทิดทูนแฝงอยู่เต็มเปี่ยมเลยค่ะ

      มังสามเกียด  ที่บทเขียนให้เป็นรองพระนเรศวรแทบทุกอย่าง  ตั้งแต่จิตใจที่ขี้ขลาด การตัดสินใจในการศึกที่ไม่เฉียบขาด
โลเล  รักตัวกลัวตาย   แล้วยังถูกพ่อของตัวเองดูแคลนอีก  คือเราเอาใจช่วยมังสามเกียดอ่ะ  ตอนที่นันทบุเรงถูกไฟคลอก แม่ทัพต่างก็รอการตัดสินใจ
จากมังสามเกียด  เราก็ไม่ได้ดูถูกตัวละครตัวนี้เลยว่าลังเล ไม่แน่วแน่  เห็นแต่ความรักของลูกที่มีต่อพ่อ แล้วยังมาทึ่งตอนอุ้มคุณต้นจักกฤษณ์อีก
คืออุ้มไหวได้ยังไง ตัวใหญ่ขนาดนั้น  ถึงจะระยะทางใกล้ๆก็เถอะ  
       ตอนทำยุทธหัตถี  พอมังสามเกียดตายเรากลับสะเทือนใจ สงสาร ที่ต้องมาตายเพราะคำดูแคลนของพ่อ  และตัวละครตัวนี้
ให้ขี้ขลาดยังไง ถึงรู้ว่าดวงชะตาตัวเองถึงฆาต  ก็ยังทำยุทธหัตถีสมศักดิ์ศรีกษัตริย์  ดวลตัวต่อตัว พอจบปุ๊บเราถึงกับเสียดาย
คือบทภาคนี้กล่าวถึงฝ่ายพม่ามากกว่าเราเลยอินตาม  ส่วนฝ่ายไทยฉากที่พระมหาธรรมราชาสั่งเสียกับพระนเรศ
เราว่าบทพูดยาวไป  เหมือนเล่าสรุปเหตุการณ์มากกว่า  ฉากที่เป็นลางบอกเหตุของทั้งสองฝ่าย อย่างมังสามเกียดที่เจอพายุ
ผ่ากลางทัพ  ทำให้ฉัตรหัก แต่พอมาฝั่งพระนเรศกับมีแค่เล่าความฝันให้มณีจันทร์ฟัง น่าจะมีฉากสู้กับจระเข้ ไหนๆผู้พันเบิร์ดก็ฟิตกล้ามซะล่ำบึ้กแล้ว


***คืออยากรู้ว่านันทบุเรงจะเป็นยังไงที่รู้ว่าลูกต้องไปตายเพราะคำสั่งของตัวเอง  อยากรู้ชะตากรรมของพระสุพรรณกัลยาด้วย
อยากรู้ว่าบุญทิ้งจะเป็นยังไง เพราะชีวิตพี่แกไม่เคยได้มีความสุข ออกรบเสี่ยงตาย เมียยังมาตายอีก
อยากเห็นเรื่องราวหลังจากนี้อีกซักนิดนึงให้จบแบบสมบูรณ์  ไม่ค้างคา  

      การแสดงของพ่อลูกฝั่งพม่ายังติดตาเราอยู่เลยค่ะ  เป็นซีนอารมณ์ที่เราคิดว่าดีที่สุดซีนนึงของหนังเรื่องนี้เลย***