เรื่องมีอยู่ว่า...ฉันมีอาชีพเป็นแม่ค้าขายไก่ทอด ขายได้ 2 ปี พอดีมีธุระต้องกลับไปอยู่ต่างจังหวัดเป็นเวลา 5 เดือน
เช่าบ้านเอาไว้โดยไม่มีรายได้ จึงยกบ้านเช่าที่ขายของให้น้องชายแฟน
พอกลับมา กทม ก็ไม่มีที่ขายของ จึงได้ไปขายที่ซอย 7-11 ทางเข้ามติชน ม.ประชานิเวศน์1 ขายช่วงก่อนสงกรานต์ ใช้มอไซต์พ่วงข้าง
ขายได้ 2 วันเทศกิจมาเก็บค่าทำความสะอาด เลยบอกว่าเพิ่งมาขายงั้นเดือนหน้าพี่ค่อยมาเก็บนะ
มาเดือนนี้ เทศกิจมาบอกว่าไม่ให้ขาย หนูก็ถามทำไม คนอื่นเขายังขายกันเลย มันขายซ้ำ ซึ่งในซอยนี้ฉันได้สำรวตจอย่างดีแล้วไม่มีไก่ทอดเลย
จะมีก็แต่ไก่ย่าง สรุปเทศกิจไม่ให้ขายมีคนฟ้องร้องมา พอเดาได้เลยคนที่ฟ้องขายไก่ทอดอยู่ซอยตรงข้าง ซอย ซีพีเฟรชมาร์ท แต่อยู่ลึกเข้าไปประมาณ 500-1000 เมตร เนื่องจากแฟนไปขายหน้าท๊อป ก็โดนไล่ที่เหมือนกัน โดยแจ๊คนนี้ไปเป่าหูแม่ค้าที่รู้จักกัน ขนาดคนขายน้ำยังมาไล่ ไม่ให้ขายเนี้ยมาขายทำให้ขายไม่ออก (ขายน้ำแล้วเกี่ยวอะไรด้วย) ทุกเจ้าที่รู้จักแจ๊นั่นมาไล่หมด เลยยอมจำนน มาขายที่ 7-11 หน้าสน.ประชาชื่น สรุปใกล้ร้านแจ๊นั่นเข้าไปอีก มาไล่ทุกวันเลย ทำให้รู้ว่าแจ๊นี้เป็นตัวบงการแน่นอน
     ตอนแรกเทศกิจให้ขายแล้วดูแลดีๆอย่าให้น้ำมันหกพื้น มาเดือนนี้จะไม่ให้ขายทั้งหน้าท๊อป และซอย7-11 มติชน ไม่รู้ว่าเทศกิจคนนี้ได้เท่าไหร่จากแจ๊นั่น
     ฉันควรทำไงดีกับเรื่องนี้ ส่วนทุกวันนี้ฉันก็ยังหน้าด้านมาขายที่นี่ ฉันไม่กลัวแจ๊นั่นและเทศกิจ แต่กลัวไม่ได้ขาย กลัวไม่ได้เงินส่งไปซื้อนมให้ลูก
ถ้าไม่ให้ฉันขายจะให้ฉันไปทำอาชีพอะไร
"ใครจักใคร่ค้าช้างค้า ใครจักใคร่ค้าม้าค้า ใครจักใคร่ค้าเงินค้าทองค้า"
อาชีพแม่ค้าข้างถนนถึงแม้จะมีมีเกียรติเท่าใด แต่ก็เป็นอาชีพสุจริต ฉันขายไก่ฉันผิดตรงไหน