การที่เรารู้จักใครสักคน และคนๆนั้นทำให้เรารู้จักคำว่า การมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ คืออะไร แล้วทำไมเธอผู้นี้ ถึงมีมุมมองแบบนั้น ?
นางคนนี้เป็นคนธรรมดา แต่โคตรทำงานเก่ง ทุ่มเทสุด บ้าพลัง (ถึกๆ อิอิ) เป็นคนอัธยาศัยดี พูดเพราะ และนี้ไม่ใช่จุดขายของเธอนะ จุดขายเธอคือ ฮาแต่ลากไปกิน 555 สโลแกนนางที่ได้ยินบ่อย น้องอยากขี้เหร่ (นางบอกว่ามันเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งที่ทำให้ทุกคนคิดว่าเราสวย นางบ้มโน อิอิ)นางไม่ใช่พอลล่า ไม่ใช่ชมพู แต่นางคือสาวน่ารักธรรมดา ผู้ที่มีจิตใจดี นางมั้งทำอะไรที่เราคาดไม่ถึง
อย่างเช่น วันนั้นนางเจอลุงแก่นั่งขอทานอยู่ใต้สะพานลอย นางเดินเลยมาแล้ว แล้วนางก็แวะเซ่เว่นซื้อน้ำกับขนมปังแล้วเดินกลับไปให้ลุงแก
อีกวันนางเดินไปซื้อข้าวกล่องเพื่อจะเอาไปกินที่ทำงานตอนเช้า ข้ามถนนเพื่อไปขึ้นรถเมล์อีกฝั่ง เจอป้าแก่นั่งขอทาน นางก็เลยยกข้าวกล่องนั้นให้ป้าเขาไป นางบอกว่าอยากให้ป้าเขาได้กินข้าวบ้าง นางบอกว่าให้ข้าวเขายังไงเขาก็ได้กิน... วันนั้นนางไม่ได้กินข้าว แต่นางได้รอยยิ้มจากป้าคนนั้นแทน ^_^
แต่ที่จะเล่าคือวันนี้ 30 พฤษภาคม 2557
วันนี้ ด้วยที่นางปั่นงานมาหลายคืน นางตื่นช้ากว่าปกติ นางก็รีบไปทำงาน แต่เวลานั้นคงเข้างานทัน แต่ปรากฏว่านางสายจร้า ตอนแรกนางบอกว่าสายก็ งง ที่ทำงานก็ไม่ไกลกับที่พัก แต่ทำมานางสาย เพื่อเวลารถติดด้วยก็ไม่น่าสาย
นางเลยเล่าว่า ตอนนางกำลังจะข้ามสะพานลอยไปขึ้นรถเมล์ (ลืมบอกไปนางผู้นี้แทบจะไม่ขึ้นแท็กซี่เพราะนางบอกว่า รถเมล์เพื่อนเยอะดี 55นางรู้จักใช้เงินสุดๆ) เห็นป้าคนหนึ่งกำลังเดินลงบันไดสะพานลอยแล้วนั่งลง อาการเหนื่อยมากๆ
นางเห็นแกนั่งลงเลยเดินลงไปถามว่า เป็นไร ไหวมั๊ยค่ะ ป้าแกบอกว่านั่งแท็กซี่มาหาหลาน แต่หลานไปกาญจนบุรี เลยจะกลับแล้ว จะเดินไปป้ายรถเมล์
นางเลยพยุงไปส่ง ระหว่างเดินนางเลยถามป้าว่ามาหาหลานทำไมค่ะ ป้าแกบอกว่า จะให้หลานพาไปหาหมอ รับยาโรคหัวใจ มันเหลือเม็ดเดียว แกเลยควักเม็ดยาออกมาให้ดู พอถึงป้ายรถเมล์ นางเลยบอกป้าว่าให้ป้านั่งแท็กซี่กลับ อย่านั่งรถเมล์ เพราะเหมือนป้าแกจะเป็นลม นางเอาตังค์ให้ ป้าแกไม่เอา
นางเลยยัดใส่กระเป๋าเสื้อป้าแกแทน แล้วบอกว่าไปละค่ะ ต่อจากนั้นนางวิ่ง 4 คูณ 100 เลยค่า (ไม่น่าจะวิ่งไหวนะรุ่นนี้ 555)
ถ้าเป็นตัวข้าพเจ้า ข้าพเจ้าคงเดินเลยไปโดยไม่ได้สนใจว่าป้าคนนั้นจะเป็นยังไง
หรือพูดง่ายอาจแค่คนหนึ่งที่เราเดินสวนกันปกติธรรมดาเหมือนทุกวัน
หรือเจอลุงขอทาน อย่างดีก็ให้ตัง หรือไม่ให้เลย เดินผ่านไป แต่ไม่เคยคิดจะไปซื้อน้ำซื้อขนมแล้วเดินกลับมาให้ลุง
แต่สิ่งที่นางทำ ไม่มีใครเห็น ไม่ได้ลงเฟส ไม่ได้ลงอินตาแกรม ไม่ได้ประกาศออกสื่อ แต่นางทำไม่ได้หวังอะไร
นางบอกว่าเราทุกคนมีส่วนร่วมในการทำสังคมให้ดีขึ้น จะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับกำลังแรงกายแรงใจแต่ละคน
ไม่ทำก็อย่าพยายามทำให้มันแย่ลง นางมักมองโลกอีกมุมที่เราไม่เคยมอง
เคยอยู่กับใครแล้วเราอยากเป็นคนที่ดีขึ้นทุกๆวันไหม วันนี้เราเจอแล้ว และนั้นก็คือนาง
นางไม่มีวันจะขี้เหร่ เพราะใจนางงามเสมอ ^^
นางผู้ขวางโลก หรือนางผู้แสนดี......
นางคนนี้เป็นคนธรรมดา แต่โคตรทำงานเก่ง ทุ่มเทสุด บ้าพลัง (ถึกๆ อิอิ) เป็นคนอัธยาศัยดี พูดเพราะ และนี้ไม่ใช่จุดขายของเธอนะ จุดขายเธอคือ ฮาแต่ลากไปกิน 555 สโลแกนนางที่ได้ยินบ่อย น้องอยากขี้เหร่ (นางบอกว่ามันเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งที่ทำให้ทุกคนคิดว่าเราสวย นางบ้มโน อิอิ)นางไม่ใช่พอลล่า ไม่ใช่ชมพู แต่นางคือสาวน่ารักธรรมดา ผู้ที่มีจิตใจดี นางมั้งทำอะไรที่เราคาดไม่ถึง
อย่างเช่น วันนั้นนางเจอลุงแก่นั่งขอทานอยู่ใต้สะพานลอย นางเดินเลยมาแล้ว แล้วนางก็แวะเซ่เว่นซื้อน้ำกับขนมปังแล้วเดินกลับไปให้ลุงแก
อีกวันนางเดินไปซื้อข้าวกล่องเพื่อจะเอาไปกินที่ทำงานตอนเช้า ข้ามถนนเพื่อไปขึ้นรถเมล์อีกฝั่ง เจอป้าแก่นั่งขอทาน นางก็เลยยกข้าวกล่องนั้นให้ป้าเขาไป นางบอกว่าอยากให้ป้าเขาได้กินข้าวบ้าง นางบอกว่าให้ข้าวเขายังไงเขาก็ได้กิน... วันนั้นนางไม่ได้กินข้าว แต่นางได้รอยยิ้มจากป้าคนนั้นแทน ^_^
แต่ที่จะเล่าคือวันนี้ 30 พฤษภาคม 2557
วันนี้ ด้วยที่นางปั่นงานมาหลายคืน นางตื่นช้ากว่าปกติ นางก็รีบไปทำงาน แต่เวลานั้นคงเข้างานทัน แต่ปรากฏว่านางสายจร้า ตอนแรกนางบอกว่าสายก็ งง ที่ทำงานก็ไม่ไกลกับที่พัก แต่ทำมานางสาย เพื่อเวลารถติดด้วยก็ไม่น่าสาย
นางเลยเล่าว่า ตอนนางกำลังจะข้ามสะพานลอยไปขึ้นรถเมล์ (ลืมบอกไปนางผู้นี้แทบจะไม่ขึ้นแท็กซี่เพราะนางบอกว่า รถเมล์เพื่อนเยอะดี 55นางรู้จักใช้เงินสุดๆ) เห็นป้าคนหนึ่งกำลังเดินลงบันไดสะพานลอยแล้วนั่งลง อาการเหนื่อยมากๆ
นางเห็นแกนั่งลงเลยเดินลงไปถามว่า เป็นไร ไหวมั๊ยค่ะ ป้าแกบอกว่านั่งแท็กซี่มาหาหลาน แต่หลานไปกาญจนบุรี เลยจะกลับแล้ว จะเดินไปป้ายรถเมล์
นางเลยพยุงไปส่ง ระหว่างเดินนางเลยถามป้าว่ามาหาหลานทำไมค่ะ ป้าแกบอกว่า จะให้หลานพาไปหาหมอ รับยาโรคหัวใจ มันเหลือเม็ดเดียว แกเลยควักเม็ดยาออกมาให้ดู พอถึงป้ายรถเมล์ นางเลยบอกป้าว่าให้ป้านั่งแท็กซี่กลับ อย่านั่งรถเมล์ เพราะเหมือนป้าแกจะเป็นลม นางเอาตังค์ให้ ป้าแกไม่เอา
นางเลยยัดใส่กระเป๋าเสื้อป้าแกแทน แล้วบอกว่าไปละค่ะ ต่อจากนั้นนางวิ่ง 4 คูณ 100 เลยค่า (ไม่น่าจะวิ่งไหวนะรุ่นนี้ 555)
ถ้าเป็นตัวข้าพเจ้า ข้าพเจ้าคงเดินเลยไปโดยไม่ได้สนใจว่าป้าคนนั้นจะเป็นยังไง
หรือพูดง่ายอาจแค่คนหนึ่งที่เราเดินสวนกันปกติธรรมดาเหมือนทุกวัน
หรือเจอลุงขอทาน อย่างดีก็ให้ตัง หรือไม่ให้เลย เดินผ่านไป แต่ไม่เคยคิดจะไปซื้อน้ำซื้อขนมแล้วเดินกลับมาให้ลุง
แต่สิ่งที่นางทำ ไม่มีใครเห็น ไม่ได้ลงเฟส ไม่ได้ลงอินตาแกรม ไม่ได้ประกาศออกสื่อ แต่นางทำไม่ได้หวังอะไร
นางบอกว่าเราทุกคนมีส่วนร่วมในการทำสังคมให้ดีขึ้น จะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับกำลังแรงกายแรงใจแต่ละคน
ไม่ทำก็อย่าพยายามทำให้มันแย่ลง นางมักมองโลกอีกมุมที่เราไม่เคยมอง
เคยอยู่กับใครแล้วเราอยากเป็นคนที่ดีขึ้นทุกๆวันไหม วันนี้เราเจอแล้ว และนั้นก็คือนาง
นางไม่มีวันจะขี้เหร่ เพราะใจนางงามเสมอ ^^