จริงๆแล้วเป็นคนทำความสะอาดห้องบ่อยนะ รื้อห้องทำความสะอาดทีไรเรามักจะเจอสิ่งของที่เราลืมมันไปแล้ว, คิดว่าหายไปแล้ว, มีค่าบ้าง ไม่มีค่าบ้าง และมักจะเจอช่วงต้นๆของการรื้อห้องด้วย แล้วมันก็ทำให้เราหยุดทุกสิ่งแล้วนั่งเล่นอยู่กับมัน..
ความรู้สึกเหมือนเจอเพื่อนป.6 ที่มาพบกันโดยบังเอิญ 20 ปีต่อมาในโลตัส บางทีของแค่ชิ้นเล็กๆที่เราเจออาจถูกฉาบด้วยความทรงจำมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ..

วันนี้ผมเจอเทปคาสเส็ตสองตลับ มันทำให้ผมนึกถึงวันที่เป็นติ่งวิทยุเอฟเอ็ม ข้างในม้วนเทปอัดแน่นด้วยเพลงโปรดทั้งหลายที่ชอบ เป็นอัลบั้มเมดเล่ย์ทำมือ เพราะวันๆจะตั้งเทปรอไว้ในเครื่อง, เปิดคลื่นที่เราชอบ (ตอนนั้นชอบเรดิโอโหวตที่สุด) ชอบพี่ไก่สะมะพล ชอบพี่จุ๋ม นพพร และพี่หน่อง วินัย สุขแสวง ปัจจุบันคือเจ๊แหม่ม

เจ๊แหม่ม หรือพี่หน่องในสมัยนั้นจะจัดประจำอยู่ช่วงมูวี่ย์โหวต นางจะมีข้อมูลหนังเรื่องโน้นเรื่องนี้มาเล่าให้ติ่งอย่างเราฟัง เสร็จแล้วก็โหวตกัน พอช่วงท้ายก็ประกาศผลว่าหนังเรื่องไหนมีคนโหวตสูงสุด ตอนประกาศผลลุ้นมาก ไม่รู้ทำไม แล้วพอรู้ผลชนะนี่ใครได้รางวัลเหรอฟระ?? ไม่มีครับ โหวตขำๆให้คนฟังได้มีส่วนร่วม 55+

พอนักร้องคนโปรดออกเพลงใหม่ หรือดีเจเปิดเพลงไหนเพราะๆเราจะกดอัดเพลงทันที แล้วก็ภาวนาให้คลื่นชัด ไม่มีสัญญาณซ่าๆรบกวน จริงๆก่อนหน้านี้เราจะบิดเสาวิทยุที่ลักษณะเหมือนหนวดกุ้งล้อปสเตอร์เพื่อหามุม หาองศาที่ชัดที่สุดกับคลื่นนี้ แล้วก็จะค้างไว้งั้น แล้วจะโกรธมากถ้าแมววิ่งมาชนหรือแม่เหวี่ยงแขนมาโดนตอนกวาดบ้าน เพราะการโดนเสาเพียงนิดเดียวอาจทำให้สัญญาณซ่าหรือขาดหายไปเลย คลื่นประจำที่ฟังอยู่ตอนนั้นมีประมาณสองสามคลื่น แล้วจะจำได้หมดว่าคลื่นไหนต้องปรับเสาท่าไหนถึงจะชัดที่สุด รีโมทไม่มี รีมือล้วนๆ ช่วงนั้นถ้ามีเกมส์แข่งทายชื่อเพลงรับรองเลยว่าผมได้เป็นแชมป์ประเทศแน่! อินโทรขึ้นปุ๊บรู้ปั๊บ เห้ยเพลงนี้กูชอบ!! กดอัดปั่บ แล้วพอกดอัดเพลงไหนทีไรเป็นอันต้องพี่ดีเจพูดมากยาวมาทับถึงท่อนแรกทู้กที จะเกลียดดีเจคนโปรดขึ้นมาฉับพลัน แบบว่า พี่ช่วยหยุดพูดก่อนได้มะ! พอแล้วๆ เดี๋ยวเพลงจบค่อยพูด กูจะอัด!! เป็นไปตามคาด พอท่อนสุดท้ายจบปุ๊บ พี่ดีเจพูดแทรกทันที แบบจะรอดนตรีจบสักนิดก็ไม่ได้ ให้กูได้อินบ้าง บางทีก็เปิดจิงเกิ้ลรายการทับกลางเพลงให้เป็นตราบาปเวลามาเปิดฟังภายหลังซะงั้น ที่เจ็บใจที่สุดคือกำลังอัดอยู่แล้วตัดเป็นเพลงเข้าข่าวแบบกลางคัน หรือไม่ก็เคารพธงชาติพอดี ตู้ด..ตู้ด เวลา สิบแปด นาฬิกา..ประเทศไทยยย.. ได้หัวเพลงชาติติดมาเป็นประจำ พออัดได้เต็มก็เอามาฟังแล้วฟังอีก กรอไปกรอมา ใช้ด้ามปากกาช่วยกรอบ้างในบางทีเพราะกลัวเครื่องเล่นพังเร็ว พอฟังมากๆเทปเริ่มยืดเสียงเหมือนหนังผีหรือชิพมั้งค์ก็เอามาแช่ตู้เย็นตรงช่องวางไข่ ม้วนไหนม้วนโปรดฟังบ่อยก็แช่ช่องฟรีสแม่มซะเลยจะได้หายยืดเร็วๆ!!

สรุปก็ยังไม่ได้ทำความสะอาดห้องซะที 555+ ภาพเก่าๆฉายอยู่ในหัวให้ได้อมยิ้มกับตัวเอง มันเป็นสิ่งที่หาไม่ได้ หรือหาได้ยากมากในสมัยนี้อย่างแน่นอน โถๆๆ สมัยนี้บ้านใครยังใช้วิทยุเทปอยู่อีกเล่า!

***ขออภัยหากเรื่องนี้มีส่วนของการละเมิดลิขสิทธิ์เพลง ก็แหม.. ตอนนั้นยังเด็กอ่ะ เทปตลับนึงเกือบร้อย ตังค์กินหนมคงไม่พอถ้าไล่ซื้อเทปทุกคน ตอนนี้เราโหลดไอจูนแล้วนะฮะ