คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง ซึ้งตอนนี้กำลังเรียนอยู่ปี3 เราไม่เคยถูกใจหรือรู้สึกกับใครพิเศษจนถึงขั้นอยากคบเป็นแฟน
เลยสักครั้ง จนเมื่อปีที่แล้วเราได้แยกเรียนตามสาขาที่แต่ละคนเลือกเราก็เลยได้เจอกับผู้หญิงคนนึงซึ้งเป็นเพื่อนร่วมห้อง  เราจำได้ว่าวันนั้นเรายืนอยู่หน้าประตูห้องเพื่อมองหากลุ่มพื่อนตัวเองเพราะเป็นวันเปิดเรียนแรกตอนปี2 และจู่ๆผู้หญิงที่นั่งทำหน้านิ่งซึ้งดูหยิ่งๆในความคิดเราตอนนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาเราด้วยรอยยิ้มกว้างที่ดูสดใสมาก
  
   ตอนนั้นเหมือนทุกสิ่งรอบตัวหยุดลงชั่วขณะ (เวอร์เนาะ) เรารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องจู่ๆก็ตื่นเต้นขึ้นมาไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน มือนี้เย็นเฉียบเลย
ซึ้งเราไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยไม่ว่าจะกับผู้ชายหรือผู้หญิงคนไหน ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จนเรามีโอกาสได้คุยกัน
เพราะต้องทำกิจกรรมหลายๆอย่างร่วมกับเขา และด้วยความที่เรามีอะไรหลายๆอย่างคล้ายๆกันทำให้เราสนิทกันเร็วมากอย่างไม่น่าเชื่อ ฉันมีความสุข
อย่างที่ไม่เคยเป็นเวลาคุยกับเพื่อนคนนี้ พอห่างกันก็คิดถึงเราชอบมองเขาเวลายิ้มโดยไม่ให้เขารู้ตัวตลอด แต่อีกใจนึงก็ไม่ค่อยกล้าคุยหรือเล่นกับเขาเหมือนเพื่อนคนอื่นนัก เราก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
   ปกติเราเป็นพวกที่ชอบดูแลคนอื่น แคร์คนอื่นมากจนเป็นพวกที่ยอมคนอื่นตลอดใครขออะไรก็ช่วยหมด เลยสนิทกับคนอื่นไปทั่วอยู่แล้ว
โดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิงด้วยกันจะกอดจะหอมแก้มอะไรได้หมดไม่เคยคิดอะไรเลย แต่พอเป็นผู้หญิงคนนั้นเรากลับรู้สึกใจหวิวๆตื่นเต้นแปลกๆเวลาจับมือหรืออยู่ใกล้กันมากๆ และทุกครั้งที่เราอยู่กับเขาเราจะชอบดุชอบแกล้งชอบแหย่เขาทำตัวเป็นเด็กประมาณว่ากลายเป็นคนละคนกับเวลาที่อยู่กับเพื่อนคนอื่น
(อันนี้มีเพื่อนบอกมา)คือปกติเราจะค่อนข้างนิ่งๆขรึมๆใช่ปะ นั้นแหละและช่วงหลังๆเราก็เลยไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เขาทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ด้วยกัน ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นไร
      
        เราอยากรู้ว่าตอนนี้เราเป็นอะไร เราควรทำไงความรู้สึกพวกนี้มันถึงจะหายไป เราแค่อยากเป็นเหมือนเวลาอยู่กับเพื่อนคนอื่นเป็นยังงี้เราทำตัวไม่ถูกอ่ะ