“ไปเที่ยวแล้วได้อะไร”
“สิ้นเปลืองนะ”
“ไม่กลัวเหนื่อยเหรอ”

เป็นคำถามที่มักได้ยินเสมอเวลาที่เราบอกว่าอยากไปเที่ยว อยากออกไปเดินทาง จริงๆแล้วที่ผ่านมาเที่ยวกับครอบครัวตลอด ยังไม่เคยออกเดินทางกับกลุ่มเพื่อนเลยสักครั้งตอนนี้คิดว่าอายุและเวลาเหมาะสมแล้ว เลยเลือกที่จะชวนเพื่อนๆ ออกไปท่องโลกกันและเนื่องจากทุนทรัพย์ไม่มากเท่าไร เลยตัดสินใจไปเที่ยวใกล้ๆ และมาลงตัวที่ สปป.ลาว

บอกก่อนว่านี่ไม่ใช่รีวิวการเดินทางแต่เป็นบันทึกความทรงจำที่ได้พบเจอมา รูปถ่ายอาจจะไม่ได้บอกรายละเอียดอย่างลึกซึ้งแต่ข้อมูลต่างๆ นั้นก่อนเดินทางเราก็เสิร์ชหาจากห้องบลูแพลนเน็ตในพันทิพนี่แหละค่ะ รวมทั้งซื้อหนังสือมาอ่านมาทริปนี้ใช้เวลาเตรียมตัวครึ่งปี ฮ่าๆ เรียกว่าอ่านข้อมูลจนลืมต้องมาฟื้นอีกครั้งก่อนเดินทาง

แผนการเดินทางครั้งนี้
อุดรธานี– วังเวียง – หลวงพระบาง – เวียงจันท์

เช้ามืด (มากๆ) ของวันศุกร์ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา 05:00 น. เดินทางถึงดอนเมืองรอขึ้นเครื่องไปลงจังหวัดอุดรธานีสำหรับแผนการเดินทางแบบนี้ส่วนตัวแล้วคิดว่าเหมาะกับการเที่ยวหลายๆวันหน่อยเพราะการเดินทางไปแต่ละที่กินเวลาหลายชั่วโมงแต่ก่อนไปได้บอกให้เพื่อนทราบแล้วว่าเราจะเน้นที่หลวงพระบางเป็นสำคัญ ดังนั้นวังเวียง กับ เวียงจันท์ จึงจะมีเวลาอยู่ได้ไม่นานนัก



เมื่อถึงสนามบินที่อุดรแล้ว พวกเราก็นั่งรถตู้จากสนามบิน ราคาแพงไม่ใช่เล่น80 บาท! นั่งไปนี้ดดดเดียวเอง ถ้ามีแท็กซี่เหมาไปน่าจะถูกกว่า ตกคนละ 50-70บาท (ขากลับเราทำแบบนี้แหละ) ไปยัง บขส. เพื่อซื้อตั๋วรถไป วังเวียง (การซื้อตั๋วต้องใช้พาสปอร์ตด้วย)โดยจะมีรถเพียงเที่ยวเดียวเท่านั้นคือ 8.30 น. ถ้าไม่ทันรถเที่ยวนี้ ต้องหารถไปลงเวียงจันท์แล้วต่อไปวังเวียงอีกทอดหนึ่งโชคดีที่ไฟลท์เรามาถึงประมาณเจ็ดโมง ทำให้พวกเราไปรอขึ้นรถสบายๆ แต่สิ่งที่ลืมคือไม่ได้ซื้อของกินติดกันไปเลยและทริปหิวตลอดการเดินทางจึงใกล้จะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนี้



แล้วการเดินทางก็เริ่มต้นขึ้น ชวงผ่านด่าน พวกเราก็เอ๋อๆ มั่วๆ ไปมีพลาดด้วย ฮ่าๆ แต่ดีที่เค้ายังให้เราออกนอกประเทศไปได้ น่าอายตรงที่คนทั้งรถรอนานเลยการแลกเงินความจริงถ้ากลัวเสียเวลาเข้าไปแลกที่วังเวียงก็ได้ แต่เราอ่านมาในพันทิพบอกว่าแลกจากด่านก็เลยแลก (เสียใจจริงๆ ที่ทำให้คนอื่นต้องรอนานๆ อายด้วย)



พ้นเขตประเทศไทยมาแล้ว ตอนนั้นยังไม่เริ่มหิวกันเท่าไร ก็ตื่นเต้นมองทางตลอดชวนกันอ่านป้ายภาษาลาวบ้าง (อ่านออกเป็นบางคำเท่านั้น)เห็นนักศึกษาผู้หญิงนุ่งซิ่นด้วย น่ารักดี เส้นทางนี้จริงๆ แล้วไม่ค่อยสวยนักแต่ไม่ใช่ว่าไม่มีในประเทศไทย พวกฝุ่นแดงๆ เนี่ย แถวบ้านเราก็มีเหมือนกันเดินทางได้ครึ่งทาง รถจะจอดให้แวะเข้าห้องน้ำและกินข้าว ตอนแรกเข้าใจว่าจะมีร้านขายข้าวแกงแต่ไม่มี เป็นพวกของกินรองท้อง มาม่าคัพอะไรแบบนี้ แล้วคนขับให้เวลาเพียง 15นาทีเท่านั้น จะกินอะไร จะเข้าห้องน้ำมั้ยต้องรีบตัดสินใจไม่งั้นจะไม่ทันหลังจากนั้นก็เดินทางกันต่อ



และแล้วพวกเราก็เดินทางมาถึง วังเวียง ในเวลาประมาณสี่โมงเย็น เดินหาที่พักกันด้วยความหิวทำให้รู้สึกว่าเวลาช่างยาวนานมาก อาจจะเพราะที่พักเราห่างจากตัวตลาดด้วยแต่เมื่อถึงเวลากลางคืนเรากลับคิดว่านอนห่างๆ แบบนี้ก็ดี เพราะไม่มีความวุ่นวายนอนหลับกันสบายเลย



เราพักกันทิ่ Jammee Guesthouse พนักงานอัธยาศัยดีมากๆต้อนรับดี ห้องพักครั้งนี้เราเลือกห้องแบบครอบครัว เลยนอนด้วยกันได้ทั้งสี่คนขึ้นไปพักนิดหน่อยก็ลงมาเดินเที่ยวถ่ายรูป ที่ลาวนี่ค่าธรรมเนียมมีอยู่ทุกที่ทั้งห้องน้ำ หรือแม้แต่จะข้ามสะพาน เราเดินเล่นกันริมน้ำ ถ่ายรูปพระอาทิตย์ใกล้ตกละ นึกได้ว่ามีถ้ำจัง แต่พอเดินไปถ้ำปิดแล้วได้แต่เดินข้ามสะพานสีส้มเล่นเท่านั้น จากนั้นก็หาข้าวเย็นกิน


ภูเขาหินปูน เอกลักษณ์อันโดดเด่นของวังเวียง



ลำน้ำซอง


วิถีชีวิตริมน้ำ


เรากินข้าวกันที่เวียงธาราวิลล่า เป็นรีสอร์ทของคนไทย สวยดีอาหารอร่อย เรียกว่าดินเนอร์กันใต้แสงเทียน พอกินเสร็จเราก็เดินเข้าไปในตลาดที่นี่เป็นสวรรค์ของชาวต่างชาตินะ เพราะตลอดข้างทางจะมีบาร์ให้ดื่มกันอย่างสำราญเราหาร้านโรตีที่มีอยู่หลายร้านกินกัน จากนั้นก็เดินทางกลับที่พักเพราะขาเริ่มล้าและพรุ่งนี้เรานัดกันว่าจะออกมาถ่ายรูปเล่นกันก่อนจะนั่งรถตู้เดินทางไปหลวงพระบางอย่างที่บอกว่าตอนแรกต้องการใช้วังเวียงเป็นที่พักเพื่อเดินทางไปหลวงพระบางแต่ถ้าคุณมีเวลาแนะนำว่าอยู่อีกหนึ่งวันก็ดี เพราะมีบลูลากูนและน้ำตกให้เที่ยวดูจากรูปภาพก็สวยดีเหมือนกันนะ



กิจกรรมสุดฮิต ขึ้นบอลลูน เราขอบายเพราะราคา


เด็กๆ ชาวลาว น่ารัก


มีโบกมือให้กล้องด้วย แต่เด็กๆ บางคนจะเขิน ไม่ค่อยยิ้ม แต่ให้ถ่ายรูปนะ


บอลลูนอีกสักภาพ เปลี่ยนเป็นเลนส์ซูมเลยซูมได้ไกลทีเดียว



ห่าน



ปิดท้ายด้วยภาพพระอาทิตย์ตก และสะพานที่เราข้ามกลับไปกลับมาหลายรอบ เสียค่าธรรมเนียมกันสนุกเลย



เป็นอันว่าจบการท่องเที่ยวของพวกเราวันแรกด้วยดี จากที่หิวก็กินอิ่มหลับสบาย พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะเจอกับอะไรอีกนั้น จะเขียนถึงในตอนหน้าค่ะ

**ตั้งกระทู้ครั้งแรกที่ห้องบลู ขอบคุณที่รับชมนะคะ**