ขอระบายค่ะ ลูกอายุ 4.5 เดือนแล้วค่ะ ตอนนี้เรากลับไปทำงานแล้ว ช่วงเช้ากับกลางวันก็อยู่กับพี่เลี้ยง ซึ่งพอกลางวันบ่ายๆเค้าก็จะพาข้ามบ้านไปหาป้าๆ เรียกได้ว่าช่วงกลางวันเค้าจะพูดคุย หัวเราะเอิ๊กอ๊ากมีความสุข พอตกเย็นที่แม่กลับมา เค้าก็จะเซื่อง เฉยๆ ไม่พูด ไม่หัวเราะ ขนาดป้าๆเค้ายังพูดเลยว่าพอแม่มาแล้วก็อยู่ในระเบียบเชียว ไม่ยิ้มให้แม่เลยเนอะะะะ ซึ่งเราฟังแล้วก็เศร้า (แสดงว่าคนอื่นก็สังเกตุเห็นได้ว่าลูกไม่ยิ้มกับแม่เลย)

พอตกกลางคืน เรากับแฟนก็เอาเค้ามาอยู่ด้วย นอนด้วย เค้าก็จะร้องๆ แง๊งๆ ไม่แฮปปี้เลยค่ะ ก็จะเล่นๆ แง๊งๆๆไปเรื่อยๆ จนกินนมตอน 3 ทุ่มแล้วก็เอาเข้านอน เป็นแบบนี้มาตลอด อย่างเมื่อคืน พอแฟนพาไปหาปู่กับย่าที่ห้อง จากที่แง๊งๆ ร้องๆกับเรา เค้าก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก อย่างที่แฟนบอกว่าเค้าไม่เคยเห็นลูกหัวเราะแบบนี้เลย มันเศร้าค่ะ

ตั้งแต่เค้าเริ่มรู้เรื่องมีความรู้สึกว่าเค้าไม่สนใจเราที่เป็นแม่เลย คุยด้วยก็ไม่ค่อยมอง พูดด้วยก็ไม่เคยยิ้มให้ เล่นอะไรด้วยต้องเรียกว่าบิ้วเต็มที่นานๆๆๆทีจะยิ้มให้ได้สักที เค้าเคยหัวเราะกับเราเป็นคนแรกแค่ครั้งเดียวหลังจากนั้นก็ไม่เคยหัวเราะกับเราอีกเลย ถ้าเป็นคนอื่น อย่างป้าๆ พี่เลี้ยง หรือแฟนเรา พอพูดด้วย เค้าก็จะยิ้ม จะมองเหมือนอยากให้พูดกับเค้าต่อ แล้วเค้าก็จะยิ้มมม ซึ่งไม่เคยมีโมเม้นต์ แบบนั้นกับเราเลย เราพูดด้วยก็ไม่มองหน้า เมินๆ มึนๆใส่ ทุกวันนี้เราก็พยายามใช้เวลากับเค้าให้มาก กลับมาบ้าน ก็อาบน้ำให้ พาเดินเล่น กล่อมนอนตอนหัวค่ำ พยายามใช้เวลากับเค้าให้มาก แต่ก็ไม่เห็นว่าเค้าจะสนใจเราเท่าไหร่ (แต่ยังดีที่เราพออุ้ม กล่อมได้บ้าง)

คือถ้าเราเลี้ยงเราเล่นกับเค้าแล้วเค้าแฮปปี้ ยิ้มให้ เราที่เป็นแม่มันก็ชื่นใจเนอะ แล้วก็เกิดเป็นความรักสะสม แต่ลูกเราเป็นแบบนี้ ถึงเรามีความรักให้เค้าเป็นฐาน แต่มาเจอเค้าหน้ามึนใส่ ไม่สนใจใส่แบบนี้ทุกวันมันเศร้า เสียใจมากค่ะ แล้วมันจะเกิดเป็นความผูกพันธ์กันตอนไหนได้คะเนี่ย ทุกวันนี้ก็เศร้า ร้องไห้เศร้าใจเป็นช่วงๆ ซึ่งเราก็ไม่อยากเพราะเด็กก็คงรับรู้และคงไม่อยากอยู่กับคนที่มีอารมณ์เศร้า เราก็เข้าใจ แต่มันเป็นแบบนี้มาตลอดมันก็เสียใจค่ะ  แล้วลูกเค้าจะรู้มั้ย หรือเมื่อไหร่จะรู้ว่าเราเป็นแม่เค้า จะรักเราบ้างมั้ย ใครพอมีประสบการณ์อะไรแบบนี้บ้างมั้ยคะ ทุกข์ใจค่ะ อยากหาจิตแพทย์