เราเห็นด้วยนะคะเรื่องออกเดินทางไปต่างประเทศ คนที่ไม่เคยไปต่างประเทศจะไม่มีวันรู้ว่าโลกข้างนอกมันกว้างใหญ่ขนาดไหน
และเขาเหล่านั้นก็จะพูดราวกับกบที่อยู่ในกะลา
เราเป็นคนนึงที่เป็นสาวนักเดินทางเหมือนกันค่ะ แต่บ้านเราพอมีเงินหน่อย เกรดก็ดีถึงดีมาก การไปประเทศไหนๆจึงไม่ใช่เรื่องยากสักเท่าไหร่
ไม่รวยขนาดซื้อแบรนด์เนม เข้าร้าน คสอ.นอนตาม รร เกสต์เฮ้าส์ถูกๆตามลำพัง อยู่นานๆก็เงินหมด
แต่ต้องย้ำ จขกท นิดนึง การไปต่างประเทศ เป็นเรื่องใหญ่ในชีวิต เพราะมันสามารถเปลี่ยนชีวิตคนๆหนึ่งได้
จากการที่ต้องไปเผชิญหลายสิ่งที่ไม่อาจหาเจอได้ในประเทศบ้านเกิด

ให้คุณลองนั่งเขียนเป็นข้อๆ ถึงจุดประสงค์ในการเดินทางไปต่างประเทศ
เช่น
-ต้องการภาษา
ดูว่าเรียนภาษาอะไรแล้วคุณจะได้อะไร อย่างน้อยภาษาที่สองถ้าได้แล้วได้เปรียบกว่าคนเกรดเลิศแต่ไม่รู้เรื่องภาษาอีก ก็มานั่งลิสต์ภาษา มีสำคัญก็มีอังกฤษ ฝรั่งเศส โปรตุเกส สเปน เยอรมัน จีน ญี่ปุ่น ในความคิดเรานะ แล้วค่อยดูว่ากำลังทรัพย์กำลังใจจะพาเราไปได้ไกลแค่ไหน สมมติอยากได้ ฝรั่งเศส แต่ไม่มีทุนขนาดไปฝรั่งเศส ก็ลองหาประเทศที่ใช้ฝรั่งเศสเป็นภาษาทางการ เช่นเบลเยี่ยม ค่าครองชีพถูกลงมาหน่อย เป็นต้น

-ต้องการวัฒนธรรม
พูดในเรื่องวัฒนธรรม หมายถึงการไปเรื่ยนรู้เพื่อเป็นความรู้ แต่ไม่ได้ต้องการนำมาเป็นวิถีทางดำเนินชีวิต เช่น ไปดูวัฒนธรรมญี่ปุ่น อินเดีย ลาว พม่า อังกฤษ ประเทศแถบยุโรป จีน เป็นต้น
ทั้งนี้ตัวเราเองต้องมีทักษะทางด้านภาษาที่สอง คือ อังกฤษ ค่อนข้างดี เพราะทั่วโลกใช้อังกฤษเป็นภาษากลาง ไม่เช่นนั้นจะสื่อสารกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เหมือนกับไปชมเมืองเขาเสียมากกว่า แล้วเรื่องภาษาประจำของประเทศนั้นๆค่อยว่ากันทีหลังได้

-ชมเมือง สถาปัตยกรรม วิถีชีวิต อาหาร แฟชั่น
บางคนอาจจะเห็นว่าไม่าสำคัญ แต่มันเป็นจุดหมายหลักของนักรักเดินทางแทบทั้งสิ้น เช่น อียิปต์ จีน เกาหลีใต้ ยุโรป เปรู อเมริกา ญี่ปุ่นการที่นักท่องเที่ยวแห่มาไทย เป็นต้น และเป็นสาเหตุหลักให้เกิดแบ็คแพคเกอร์

-หาเงิน
มีทั่วไป ถ้าเป็นแย่หน่อยให้ดูตามป้ายสมัครแรงงานไปต่างประเทศของกระทรวงแรงงาน คือการไปเป็นลูกจ้าง ไม่ได้เห็นอะไรนอกจากที่พักกับที่ทำงาน และเสี่ยงที่จะไปโดนกดขี่ข่มเหง ดีขึ้นมาหน่อยคือไปทำงานพาร์ทไทม์ต่างประเทศ เช่นการออกเงินไปเองก่อนแล้วไปทำงานหาเงินเพื่อจุดประสงค์อื่นต่อไป หรือการสมัครโครงการ work and travel  เป็นต้น ระดับผู้ประกอบการคือมีทุนก้อนหนึ่ง มาเปิดร้านหรือสาขาที่ต่างประเทศ หาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ

-เรียน
ดูว่าตัวเองชอบสาขาอะไร แล้วประเทศไหนที่มีการศึกษาด้านนั้นหรือคนจบด้านนะ้นรุ่งในประเทศนั้นๆ เช่น ต้องการเรียนต่อด้านสถาปัตยฯ ก็ให้พุ่งเป้าไปที่ฝรั่งเศส ญี่ปุ่น มันไม่เหมือนกับการไปเรียนภาษาที่ไปประเทศรองๆก็ได้ อย่างอยากไปเรียนแพทย์ที่อินเดีย ไม่มีเงินไปอินเดียเลยไปธิเบต มันก็ไม่ใช่

ที่อธิบายมาเพื่อให้ จขกท รู้จักที่จะสโคป หรือเน้นเนื้อหาจริงๆของการไปต่างประเทศครั้งนี้ ไม่มีใครว่าที่มีความฝัน เพียงแต่จขกทต้องมั่นใจว่าตัวเองจะได้อะไรจากการเดินทาง? ถ้าจะตอบว่าจะไปยุโรป แต่ไม่มีเงิน เลยหาประเทศถูกๆเรียน แล้วจับได้ยูเครน อาเมเนีย ขึ้นมา มันไม่ใช่ รู้ไหมว่าแค่ภาษาก็ไม่ใช่อังกฤษ
ตอบความแตกต่างระหว่างไปเรียนเมียนมาร์กับยูเครนที เมียนมาร์ค่าเทอมถูกกว่าแน่นอน ภาษาอังกฤษก็ดีกว่ายูเครนด้วย การเมืองก็สงบกว่ายูเครน ธรรมชาติก็ดี ค่าครองชีพไม่ต้องพูดถึง ไม่ใช่ในไทยด้วย งั้นทำไมถึงไม่ไปเมียนมาร์แทนประเทศเหล่านั้น?
ถ้าจะบอกว่าการเรียนดีกว่า ดีกว่าด้านไหน?
อยากเจอความเป็นยุโรป อะไรของยุโรป? คน ภาษา สถาปัตยกรรม?
ถ้าต้องการศึกษาเรื่องการประท้วง ระเบิด ก็ไปเลย ไม่มีใครว่า
แล้วถ้าบอกได้ว่าเรื่องที่นอน ไปขอนอนบ้านเพือนชาวต่างชาติเลย ประหยัด จะบอกว่ามันเกิดขึ้นได้ยากมาก กางเต้นท์นอนตามสวนสาธารณะยังฟังดูง่ายกว่า ยกเว้นว่าไปช่วยแชร์ค่าหอกัน แล้วทำไมไม่ใช้แนวคิดนี้ แต่เป็นประเทศที่สังคมดีกว่า เช่น ฝรั่งเศส เยอรมัน อังกฤษ สกอต อะไรแบบนี้ ถ้าอยากไปยุโรป
ประเทศที่ จขกท กล่าวมา ไม่ได้บอกว่าไปไม่ได้ ไปได้ค่ะ เมื่อน้องพร้อมทุกด้านกว่านี้และมีจุดประสงค์ที่ดีกว่า "อยากไปเรียนยุโรป ไม่มีเงิน เรียนไม่ดี เลยไปพวกนี้แทน"
แต่ถ้าอยากทำงานสังคมสงเคราะห์ ช่วยเหลือคนจากการประท้วง จะไม่ว่า
ในเมื่อตัวเองรู้ว่าตัวเองกล้าจะเดินออกมาแล้ว ทำไมไม่เลิกเดินไปในที่ๆดีขึ้น? หลายประเทศที่ จขกท.กล่าวมาแย่กว่าไทยอีกรู้ไว้

เหนือสิ่งอื่นใด การไปต่างประเทศ ทำให้เราได้ซึมซับสังคมของที่นั่น ถึงบอกว่ามันเปลี่ยนเราได้ ทำไมคนหลายคนจึงเลือกส่งลูกเรียนนานาชาติทั้งๆที่ต้องเป็นหนี้ ตอบเลยเพราะสังคม

สู้ๆค่ะ จขกท. อ่านของพี่หน่อยยังดีนะ สนุบสนุนให้ทุกคนไปสู่ฝันที่สว่างไสว ไม่ใช่ฝันที่มืดสลัว

หัวข้อกระทู้ควรจะเปลี่ยนเป็น หนทางไปเรียนเมืองนอกของสาวช่างฝัน เรียนไม่เก่ง คิดน้อยและบ้านจน มากกว่า
คนเรามีความฝันได้ ทำตามความฝันได้ แต่ต้องคิดให้รอบคอบ ถ้าคิดตื้นๆอย่างจขกท ผมขอสบประมาทไว้เลยว่าไปไม่รอดหรอกครับ
ที่คนอื่นเข้ามาเตือนกัน เพราะเห็นมาเยอะแล้ว พวกเด็กช่างฝัน ช่างเพ้อ พอเอาเข้าจริงก็ไปไม่เป็น บางคนก็ไม่กล้ากลับบ้านไปสู้หน้าครอบครัว
น้องหลายคนที่อ่านแล้วเคลิ้มตามไปกับจขกท อยากจะไปด้วย ผมแนะนำให้หยุดแล้วหันมาศึกษาข้อมูลเอง อย่าไปหวังพึ่งพาจขกท เลย
แค่สิ่งที่เขาบรรยายมา ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเขาไม่ได้รู้ข้อมูลอะไรเยอะ หาแต่ข้อมูลที่ตัวเองอยากได้ แต่ไม่สนใจสภาพแวดล้อม ปัจจัยอื่น

ยูเครน อาร์เมเนีย จอร์เจีย ลัตเวีย เซอร์เบีย โรมาเนีย โปแลนด์ มีภาษาเป็นของตัวเอง ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก
แม้แต่ภาษารองก็ไม่ได้ใช้อังกฤษด้วยซ้ำ และถ้าหวังภาษารัสเซีย ก็ต้องบอกว่าเป็นภาษาที่ยากเป็นลำดับต้น คุณมีพื้นฐานภาษารัสเซียไหม?
จขกท คิดว่ายังไงครับ สื่อสารได้ไหม รู้สภาพสังคมของประเทศเหล่านั้นแค่ไหน โครงสร้างการศึกษาของเขาเป็นยังไง รู้บ้างไหมครับ
มหาวิทยาลัยในประเทศพวกนั้น บางที่ Languages of study เป็นภาษาท้องถิ่น บางที่มีรัสเซีย ภาษาอังกฤษเป็นหลักสูตรอินเตอร์
ถ้าเรียนหลักสูตรอินเตอร์ หรือมหาวิทยาลัยที่สอนเป็นภาษาอังกฤษ ค่าเทอม ค่าใช้จ่ายก็จะแพงกว่าข้อมูลที่จขกท หามา

ยิ่งวิธีที่ว่า จะไปตีสนิทเพื่อนฝรั่งแล้วไปขออาศัยอยู่ด้วย นี่เป็นความคิดที่บ้องตื้นมาก ความยากจนไม่ได้เป็นข้ออ้างให้ทำตัวไร้มารยาทได้
ที่สเปน เพื่อนจขกท ทำไปแล้วใช่ไหม เพื่อนคุณอาจโชคดีที่เจอครอบครัวสแปนิชที่ใจกว้าง และอาจจะมีฐานะพอใช้ไปจนถึงดีมาก
แต่หลายคนที่อ่านแล้วคิดจะทำบ้าง อาจไม่โชคดีแบบนั้น ยิ่งประเทศทางยุโรปตะวันออกที่จขกท คิดจะไป ผู้คนส่วนใหญ่ไม่ได้มีฐานะดี
เด็กที่ยังอยู่กับครอบครัว ครอบครัวเขาก็ไม่ได้จำเป็นจะต้องมารับคนอื่นมาเป็นภาระเพิ่ม ต้องมาเลี้ยงดู ให้อยู่ใช้น้ำ ใช้ไฟในบ้านซะหน่อย
หรือถ้าคุณจะไปพักกับเพื่อนที่อยู่ตามหอพัก แฟลต คุณก็ต้องช่วยหารค่าใช้จ่ายกับเขา ทรัพยากรไม่ได้ใช้กันได้ฟรีๆนะครับ
คุณจะใช้คำว่าเพื่อนสนิทมาหาผลประโยชน์เข้าตัวคงไม่ดีแน่ แล้วถ้าเขาไม่เข้าใจขึ้นมา คราวนี้คุณอาจเป็นที่รู้จักของคนอื่นเรื่องความเห็นแก่ตัว
จนแล้วโง่ ไม่ผิด แต่สิ่งที่คุณคิดจะทำ ไม่ใช่ทางที่แปลกหรอกนะ แต่เป็นทางที่หน้าด้าน
ขาดเงิน ขาดสติปัญญา แล้วยังจะขาดความละอาย ขาดสามัญสำนึก คุณนี่ช่างขาดไปซะทุกเรื่องเลย
ถ้าทุกคนคิดแบบคุณ อย่างนี้คนไม่มีจะกินหรือบอกว่าตัวเองด้อยค่า ก็ควรจะหาทางเอาเปรียบคนอื่นให้มากที่สุด ดีกว่ามานั่งเจียมตัวสินะครับ

การเปิดหูเปิดตา ไปเที่ยวก็ได้นะ ไม่จำเป็นต้องไปเรียน หรือถ้าคิดแค่อยากได้ชื่อว่าเรียนจบเมืองนอก อันนี้ก็คงไม่มีอะไรแนะนำต่อ
คิดอะไรกันแปลกดี จะเรียนทั้งที ควรจะนั่งคิดว่าอยากเรียนอะไร ต่อยอดได้ไหม เรียนแล้วจะได้อะไรกับตัวเองบ้าง ก็กลับคิดอะไรกันก็ไม่รู้
รักเมืองนอก อยากไปเรียนเมืองนอก ทั้งที่บ้านไม่รวย ก็น่าจะคิดได้ว่าควรจะตั้งใจเรียนให้ดี ไม่ใช่เหลวไหลจนได้เกรดต่ำขนาดนี้
มันแสดงให้เห็นว่าไม่ได้มีความตั้งใจจริง เอาเวลาหาข้ออ้างมาเข้าข้างตัวเองไปนั่งคิดดูเถอะครับ ว่าพลาดตั้งแต่ตรงไหน
ถ้าเป็นเด็กเรียนดี ขยัน แต่ขาดทุนทรัพย์ แล้วโดนด่าว่าไม่เจียมตัวนี่ไม่สมควร แต่ถ้าเป็นอย่างจขกท ก็สมควรครับ ไม่เจียมตัวจริงๆ
แล้วขอถามหน่อย เกรด 1.8 นี่ได้จากที่ไหน จากสิงคโปร์หรือที่ไทย แล้วจะไปยูเครน จอร์เจีย อาร์เมเนียก็เอาให้มันแน่ซักอย่างครับ

ไปเถอะคับ ไปเลย ทำตามความฝัน ... ชอบคำสุดท้ายคับ ดีกว่ามานั่งเจียมตัว ... เรียนไม่เก่ง ไม่เรียน
ไปประเทศคอมมิวนิสต์ บลาๆๆๆ แล้วแต่จะคิดกันคับ ... ความจริงแล้วดีออก ไปประเทศที่ชาวบ้านเค้า
ไม่ค่อยไปกัน คุณจะกลายเป็นผู้เชียวชาญในประเทศนั้นๆที่หากคนไทยต้องการเข้าไปลงทุน ก็ต้องหา
คนอย่างคุณมาทำงานด้วย ฯลฯ ... ฝันให้ไกลและไปให้ถึงคับ ขออวยพรให้ไปได้ดังใจคับ

ประเทศที่คุณกล่าวมาเป็นประเทศที่เคยเป็นคอมมิวนิสต์มาก่อน ไม่มีใครเขาอยากไปหรอกครับ เพราะการศึกษาไม่ได้ดีไปกว่าเมืองไทยเลย
บางประเทศก็เพิ่งมีสงครามเมื่อไม่นานมานี้

แล้วการที่บอกว่าได้เกรด 1.8 มันน่าภูมิใจตรงไหนครับ  โรงเรียนมัธยมเดี๋ยวนี้ปล่อยเกรดจะตาย ยังได้แค่นี้

แล้วเรื่องขอฝรั่งกิน ขอที่อยู่ จะเป็นไปได้เหรอ เพราะฝรั่งเขาถือเรื่องความเป็นส่วนตัวมาก  ถ้าไม่สนิทจริง หรือไม่หนาจริง  เขาไม่กล้ขอกันหรอกครับ