วันนี้ได้ออกมาเดินเล่นที่park ริมน้ำหลังจากผ่านอากาศหนาวมายาวนาน นั่งดูผู้คนมากมายหลายเชื้อชาติ หลายสีผิว หลากหลายชนชั้นฐานะ มีความรู้สึกหนึ่งที่เกิดขึ้นมาในใจ คือฉันรู้สึกโชคดีมากที่ได้มีโอกาสย้ายมาอยู่ที่นี่(นิวยอร์ค).
ทั้งๆที่ก่อนมายู่ที่นี่ไม่เคยคิดว่าจะอยู่ได้ คิดว่าไม่มีที่ไหนๆดีไปกว่าบ้านเรา และคิดว่าพอลูกเรียนจบมหาลัย ก็จะกลับไปใช้ชีวิตที่เหลือที่เมืองไทย.

ตั้งแต่อยู่ที่นี่ ต้องทำงานหนักมาก. อยู่ที่เมืองไทยมีชีวิตที่สบายเป็นเจ้าของร้านอาหารในทำเลที่ดี
คอยแต่คุมคนงานเท่านั้น อยู่ที่นี่ต้องลงมือทำเองทุกอย่าง ยืนทำงานสิบสองชั่วโมง แต่มีความสุข

ตั้งแต่มาอยู่ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองอึดอัด หรือรู้สึกว่าเราเป็นพลเมืองชั้นสอง ทุกคนยอมรับในความแตกต่างในหลายเชื้อชาติ และไม่ว่าคุณมาจากชาติไหนทุกคนต้องอยู่ภายใต้กฎหมายเดียวกัน ทุกคนได้รับการปฎิบัติเหมือนกัน แม้แตพวกโรบินฮู้ด ก็ยังได้รับสิทธิพื้นฐาน อยู่ที่นี่คุณจะไม่ได้ยินเสียงละมาดของ
ชาวมุสสลิม แต่ที่เมืองไทยคุณจะได้ยินไปทั้งหมู่บ้าน(อันนี้เป็นการยกตัวอย่างนะคะ)

เพราะที่นี่ทุกคนต้องเคารพสิทธิของคนอื่นด้วย ไม่ใช่คิดแต่สิทธของตัวเอง นั่นคือสิ่งที่ทำให้คนในสังคมที่แตกต่าง สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข

ไปหาหมอซึ่งตัวฉันเองมีแค่อินชัวร์รันของคนรายได้ค่อนข้างต่ำ ก็ยังได้รับการดูแลจากหมออย่างละเอียด ทุกขั้นตอน หมอที่นี่ค่อนข้างตรวจละเอียดมาก แต่ก็เป็นระบบแบบส่งต่อ ไม่ได้มีทุกอย่างอยู่ในที่เดียวกันเหมือนในโรงพยาบาล

สิ่งที่ไม่ดีก็มีค่ะ แต่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวเรา ก็เลยไม่กระทบการใช้ชีวิตที่นี่ค่ะ

สุดท้ายแตกต่างแต่ลงตัว เพราะทุกคนเป็นคนเท่ากันค่ะในนิวยอร์ค
ปล อยากฟังเพื่อนๆในพันทิพทีใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศว่าคุณมีความรู้สึกยังไงกับที่ๆคุณอยู่ค่ะ