แฟนก็ไม่มี เพื่อนก็เหมือนไม่มี กลายเป็นว่าต้องตัวคนเดียวโดยสถานการณ์บังคับ บางทีก็อยากถูกรัก ได้เป็นที่รักบ้าง อยากได้ความอบอุ่นอะไรทำนองนั้น พอความต้องการไม่ถูกตอบสนองก็เลยมักจะฟุ้งซ่านไปไกล จนเครียด

ชีวิตผมนับตั้งแต่ที่เข้า ม.4 มา เรื่องแย่งมันก็ดูเหมือนจะจบลงผมมีเพื่อนที่รู้จักและใจดีกับทุกคนแต่ปัญหามันเริ่มเกิดขึ้นเมื่อคนพวกนี้เริ่มติชินนินทาผมลับหลังนับตั้งแต่ที่พวกมันเริ่มนินทาผม ทั้งๆผมเป็นค

ผมแต่งงานกับแฟนมา10ปีมีลูกด้วยกัน1คน จนถึงวันนี้แฟนบอกว่าไม่ได้รักผมแล้ว และที่ผ่านมาไม่มีไรกันนานแล้วต่างคนต่างทำงาน มันไม่ใช่จุดอิ่มตัวแต่เกิดจากปัญหาสะสมหลายๆอย่างจนไม่รู้จะแก้อันใหนก่อน จนถึงวันนี

"วันส่งท้ายปีเก่าของปีนี้..." ------------------- ณ ตอนวันส่งท้าย จะมา ปีใหม่สุขนำพา ต่อนี้ ทุกข์โศกห่างจางลา คงอยู่ เป็นดั่งใจคิดชี้ ส่งให้ความดี "วัน" นี้วันสุดท้ายของปีเก่า&nb

ยังไม่ลืม ก็รู้ว่าเราจบความสัมพันธ์ และฉันควรลืมทุกอย่าง และรู้ว่าคงไม่มีหนทาง ที่รักจะเหมือนวันก่อน แต่ทุกๆคืนไม่รู้ทำไม หลับตาก่อนจะเข้านอน ยังเห็นยังจำเรื่องราวบางตอน จากรักที่พ้นเลยไป ภาพวันเหล่

อ่านที่ตัวเองเขียนมาแล้วก็เขิน ขออนุญาติลบเนื้อหาในกระทู้ค่ะ

อยากอ่านประสบการณ์ท่านที่เคยอกหักเท่านั้นกันจริงๆ อยากเห็นมุมมองของความรักในทิศทางสีเทาๆ มัวๆ ที่สลัวๆจากหัวคิดอมยิ้ม/คุณภาพในห้องสยาม..บ้างก็เท่านั้นครับ!! .....พอดีเป็นผู้ชายขี้อาย ไม่กล้าสบสายตาผ

คือเกริ่นก่อนนะคะ แต่เอาจริงเราโพสหลายโพสมาก5555 คือเรามาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่ฝรั่งเศส อยู่ชนบทเลย แล้วก็มีปัญหามาประปรายแต่คือลงตัวมากๆแล้ว เราเริ่มชิน เริ่มมีความสุขในบ้าน ตอนอยู่กับเขา แต่อาทิต