จริงๆแล้วผมค่อนข้างเห็นใจ อัลวาโร่ อาร์เบรัว แบ็กขวาตัวเก๋าของ เรอัล มาดริด อยู่ไม่น้อย

หากไม่มีอาการบาดเจ็บเข่าจนต้องพักยาว ดาวเตะวัย 31 ปีน่าจะยังมีชื่อติดโผ 30 แข้งเบื้องต้นของทีมชาติ สเปน อยู่ก็เป็นได้

และสุดท้ายก็คงไม่ต้องมาประกาศหันหลังให้กับทัพ “ลา โรฆา” อย่างที่เรารู้กัน

แต่ถ้าถามความรู้สึกในฐานะแฟนบอล “กระทิงดุ” ที่เริ่มเชียร์มาตั้งแต่ฟุตบอลโลก 1994 ผมรู้สึกชั่วร้ายในใจเหลือเกิน ที่ตัวเองแฮปปี้สุดๆที่ลูกทีมของ บิเซนเต้ เดล บอสเก้ ไร้ซึ่งชื่อของอดีตดาวเตะ ลิเวอร์พูล

ที่ผ่านมา อาร์เบลัว เปรียบเสมือนจุดอ่อนที่ไม่เด่นชัด ผลงานที่ผ่านๆมาเป็นประเภทชั่วไม่มี ความดีไม่ปรากฎ

แต่สิ่งที่สัมผัสได้ในฐานะคนดูบอลผ่านหน้าจอทีวีสี่เหลี่ยม ทีมชาติ สเปน ที่ 5-6 ปีหลังประสบความสำเร็จอย่างมากมาย มีทรงฟุตบอลที่คล้ายๆรูปตาชั่งที่ไม่บาลานซ์

นับตั้งแต่ ยูโร 2012 การก้าวขึ้นมาในตำแหน่งแบ็กซ้ายของ ฆอร์ดี้ อัลบา ยิ่งทำให้ภาพตาชั่งดังกล่าวดูจะเอียงหนักมากขึ้นกว่าเดิม

อย่างที่เรารู้ๆกันดีกองหลังของ บาร์เซโลน่า ก่อนที่จะมาแจ้งเกิดในตำแหน่งฟูลแบ็ก เขาคือตัวปีกโดยธรรมชาติ มีจุดเด่นอยู่ที่การเติมเกม และมักจะสอดขึ้นไปช่วยเกมรุกได้ดีอยู่บ่อยครั้ง

ผิดกับทางฝั่งขวา อาร์เบรัว เป็นแบ็กตามใบสั่ง เล่นเกมรับได้ดี เล่นตามแท็คติกได้เยี่ยม ทว่าเกมรุกมันคือจุดบอด ไร้ซึ่งแรงคุกคาม ไม่มีลูกทะลุทะลวงที่สามารถปั่นป่วนคู่แข่งได้เลย

เปรียบเทียบให้เห็นภาพง่ายๆ ฝั่งซ้ายเติมเกมดี บุกแต่ละทีถึงเส้นหลัง ถึงกรอบเขตโทษตลอด ทว่าฝั่งขวาเล่นเพลย์เซฟ เน้นส่งบอลคืนหลัง คืนกลาง ตลอด 90 นาที ได้ครอสบอลแทบนับครั้งได้

ลองคิดดูนะครับหากคุณเป็นกุนซือฝั่งตรงข้ามจะวางแท็คติกรับมืออยางไร ?แน่นอนละคงต้องกำชับลูกทีมให้ระวังทางซ้ายเป็นพิเศษจริงมั้ยครับ

เรื่องนี้ไม่ได้เป็นแค่เพียงแนวคิด มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วใน ฟีฟ่า คอนเฟดเดอเรชั่น คัพ รอบรองชนะเลิศ เมื่อปีก่อน ซึ่งเป็นทาง อิตาลี ที่แก้ลำจัดแท็คติกเล่นงานเรื่องดังกล่าวแบบได้ผลชะงัดนัก

หากใครยังพอจำได้ “อัซซูรี่” เคยโดนฤทธิ์ของ อัลบา เล่นงานแบบจังหนับมาแล้วในนัดชิง ยูโร 2012 ซึ่งเกมนั้นพวกเขาพลาดท่าพ่ายเละเทะ 0-4 ไปแบบชอกช้ำ

ทว่าพอกลับมาเจอกันอีหนในศึกชิมลางบอลโลก เซซาเร่ ปรันเดลลี่ มาสู้ด้วยแท็คติกหน้าตาประหลาดอย่าง 3-6-1 พวกเขาเน้นเข้าทำทางฝั่งขวาเป็นหลัก โดยให้ อันโตนิโอ คันเดรว่า และ คริสเตียน มาจโจ้ สลับกันโจมตีจน อัลบา แทบจะไม่ได้เล่นเกมรุกที่ถนัดเลย

พูดกันตรงๆนับเฉพาะ 45 นาทีแรก สเปน เกมนั้นเสียทรงอย่างแรง จวนเจียนจะเสียประตูหลายต่อหลายครั้ง “ติกิ-ตาก้า” ที่เคยสนั่นวงการลูกหนังกลับกลายเป็น “สะเปะสะปะ” อย่างไม่คุ้นตา

จากเกมดังกล่าวผมฉุกใจคิดว่าหากเกมทางขวา อาร์เบรัว สามารถช่วยเติมเกมรุกได้ดุดันกว่านี้ สเปน ก็น่าจะมีตัวเลือกในเกมรุกที่หลากหลายขึ้น ทางซ้ายโดนปิด ก็หนีมาบุกทางขวาแทน

ทว่าโลกแห่งความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น พอซ้ายเล่นเกมที่ถนัดของตัวเองไม่ได้ ทีมก็เหมือนนกไม่มีปีก เกมแดนกลางเจ้าพ่อบอลสั้นที่แม่นยำที่สุดในโลก กลับถูกดัก ถูกจับทางจนเล่นไม่ออก

ผิดกับ แซมบ้า14 หนนี้ แบ็กขวาจะกลายเป็นอาวุธลับตัวใหม่ของทัพ “ลา โรฆ่า” เพราะทั้ง ฆวนฟราน, ดาเนี่ยล คาร์บาฆาล และ เซซาร์ อัซปิลิกวยต้า ถือว่าสด มีความเร็ว ทักษะ ที่ครบเครื่องกว่า อาร์เบลัว เยอะ

โดยเฉพาะในรายของดาวเตะวัย 29 ปี ผมเชียร์ให้เป็นตัวจริงไปเลย เพราะผลงานกับ แอตเลติโก มาดริด ในฤดูกาลที่ผ่านมามันบ่งชี้ความยอดเยี่ยมได้อย่างชัดเจน

ยกตัวอย่างที่แฟนบอลทั่วไปน่าจะได้เห็นก็คงเป็นเกมเจอ เชลซี ใน แชมเปี้ยนส์ลีก รอบรองชนะเลิศ นัดที่สอง

ประตูตีเสมอกับประตูที่สามที่ แอต.มาดริด ยิงใส่ลูกทีมของ โจเซ่ มูรินโญ่ จุดเริ่มต้นก็มาจากการสอดขึ้นมาเติมเกมแบบสุดเส้นหลังของ ฆวนฟราน

ฟุตบอลสไตล์ บาร์เซโลน่า หรือที่เราเรียกว่า “ติกิ-ตาก้า” เป็นการเน้นบอลสั้นที่แม่นยำ ทำชิ่งสร้างจังหวะไปเรื่อยๆ ซึ่งแผนนี้จะได้ผลดีเมื่อบอลสามารถเคลื่อนที่ไปมาได้ทั่วสนาม

การเติมเกมของฟูลแบ็กขวา-ซ้าย ก็เปรียบเสมือนการเพิ่มทางเลือกในการจ่ายบอล และยิ่งตัวริมเส้นมีความสามารถสูงก็จะช่วยให้เกมมันไหลลื่นและเพิ่มมิติในการจูโจมมากยิ่งขึ้น

สเปน ชุดนี้หลายคนปรามาสว่ากำลังเป็นบอลตกรุ่น แข้งหลักหลายคนจาก บาร์ซ่า กำลังโรยรา ทว่าผมมองตรงกันข้าม การปรับ แบ็กขวา เพียงตำแหน่งเดียว จะทำให้ “กระทิงดุ” ตัวนี้มีความกลมกล่อมขึ้นกว่าเดิม

“ติกิ-ตาก้า” ที่มีสมดุลโดยสมบูรณ์ ยังดีพอที่จะทะลุเข้าสู่รอบลึก และมีลุ้นถึงขั้นป้องกันแชมป์ได้เลย