เริ่มเดินทางด้วยรถไฟ Sprinter จากบางซื่อ ปลายทาง อ.สวี ชุมพร  โดยมีผู้ร่วมเดินทางอีก 1 คน ถึงแม้ปลายทางเราจะเหมือนกัน แต่ต่างกันตรงที่ ผม”ไป” แต่เค้า “กลับ” เพราะบ้านเค้าอยู่ที่ สวี ^^


ถึงสวีประมาณ 8.00 น. ทันทีที่เงยหน้ามองตัวอำเภอ รู้สึกทันทีว่า ที่นี่สงบ เรียบง่าย


จากนั้น เราเดินทางต่อด้วยรถยนต์…
*ต้องขอบคุณเจ้าบ้าน ผู้ร่วมเดินทางของผมและครอบครัว ในการเอื้อเฟื้อ ที่อาบน้ำ พักกาย รวมทั้งไปรับ-ส่ง ทำให้รู้ว่า คนที่นี่ น่ารักจริงๆ ขออนุญาติไม่เอ่ยนาม และ รูปนะครับ ^^
จากตัวอำเภอสวี สู่อ่าวคราม ใช้เวลาจากตัวอำเภอเพียง 20 นาที และเข้าสู่ “แดนโดม โฮมสเตย์”


ที่นี่ เป็นบ้านชาวประมง ที่ยังคงทำอาชีพนี้เป็นหลัก บวกกับเปิดให้พักแบบโฮมสเตย์ ให้แขกที่มาพักได้สัมผัสกับวิถีชีวิตชาวประมง และพักผ่อนอย่างเป็นกันเอง



ทำให้ผมเข้าใจเลยว่า บางครั้ง การพักผ่อน ขอเพียงที่ได้เอนหลัง กับอากาศดีๆ ที่ทำให้เราหลับใหลอย่างง่ายดายก็พอแล้ว


ไม่ต้องอาหารแพงๆ ขอแค่เราสามารถ หาและกินได้แบบง่ายๆ มันคือความสุขในการกินที่แท้จริง


หลังจากหลับเอาแรง แดดเริ่มอ่อน เราก็เริ่มออกเดินเล่น(ตามประสาคนกลัวผิวดำ) พบว่า ที่นี่มีจุดชมวิว ที่เห็นได้ทั้งอ่าวคราม และหมู่บ้านชาวประมง น่าเสียดายที่มีเวลาออกเดินไม่มากนัก




ถึงเวลาเริ่มของจริง ในตอนเย็นที่ต้องเตรียมตะเกียงล่อปลา และขนลงเรือ เราก็ไม่พลาดที่จะขอมีส่วนร่วมเล็กๆน้อยๆ ภาพออกทะเลSetนี้ ผมใช้มือถือถ่ายครับ


เมื่อขนลงเรือเสร็จ ก็ออกทะเล พร้อมตะเกียง 14 ลูก



น้าสม(เจ้าของโฮมสเตย์) บอกให้หันกลับมาดูที่หน้าผาข้างที่พัก เหมือนคนอ้วนๆเลยอ่ะ


แล้วก็เริ่มภาระกิจ ติดตะเกียงล่อปลา


เสร็จ 14 อันแล้ว เรากลับฝั่งด้วยความหวัง...


มองมาดูบ้านของเรายามเย็น ก็สวยไม่เบา


มาถึง ก็ได้เวลากิน อาหารมื้อเย็นที่โฮมสเตย์จัดไว้ให้สำหรับ 2 คน ซึ่งเรากินไม่หมด


พอ 3 ทุ่ม ก็ออกเรืออีกครั้ง เพื่อดูผลงาน ปรากฎว่า ได้หมึกไม่ค่อยเยอะ ซึ่งเป็นผลจากกระแสน้ำที่ยังไม่เหมาะสม ส่วนใหญ่เป็นปลาไก่(ไว้ทำอาหารสัตว์) ส่วนหมึกที่ได้มา ส่วนหนึ่งเค้าให้มาปิ้งกิน พุงปริ้นยกกำลัง2