เรื่องมันมีอยู่ว่าเราไปชอบเพื่อนคนนึง เรียนที่เดียวกันตอนประถม (ตอนนี้เรียนปี 4) ในตอนนั้นเราไม่เคยได้คุยกัน เพราะว่าอยู่คนละห้อง เคยแต่เห็นหน้า จนวันนึงได้มาคุยกันในเฟส เพราะว่ามีการตั้งกลุ่มเพื่อนประถมก็เลยได้แอดเป็นเพื่อนกัน ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้วเราก็เป็นคนทักไปนั่นแหละ คุยในฐานะเพื่อน เพราะเขามีแฟนแล้ว แล้วเจตนาเราเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขา แค่คุยกับเขาแล้วสบายใจ เราก็คุยกันเรื่อยๆ ประมาณ 4-5 เดือน จนเรารู้สึกว่าเราอ่ะชอบเขานะ แต่เขามีแฟนแล้ว เราก็รู้อยู่ดี ข้อความที่คุยกันก็ไม่เคยมีในเชิงหวานๆ มีแต่จิกกัดด่า มีบ้างที่บอกว่าคิดถึง แต่เราก็คุยอย่างงี้กับเพื่อนผู้ชายทั่วไป จนเมื่อวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เราก็คุยกันปกติ ด้วยความอยากรู้เราเลยถามเขาว่า "เฮ้ยแกอยู่หอกับแฟนแกป่ะวะ" แต่เรากับได้คำถามกลับมา "แกถามแบบเนี้ยคิดอะไรกับเราป่าววะ" (ปกติแล้วเราคุยกันแนวนี้ แก วะ เว้ย ด่าไปเรื่อยจริงๆ) เราก็ตอบไปว่าป่าวนะแค่อยากรู้ ก็เลยถามจะได้ไม่ทักไปบ่อยๆ เขาก็บอกว่ามันไม่เกี่ยวเลย แล้วก็ถามเราตลอดว่าคิดยังไงกับเขากันแน่ เราก็บอกว่าไม่มีอะไร (ที่จริงก็ชอบเขานั่นแหละ แต่เราคิดว่ามันไม่ถูกต้อง เราก็เลยเลือกที่จะไม่พูด) ก็เลยจบประเด็นไปในวันนั้นพร้อมประโยคของเขาที่ว่า "การบอกว่าชอบมันลำบากมากก็ไม่ต้องก็ได้" แล้วเขาก็ออฟไลน์ไป ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไร
เราก็ใช้ชีวิตของเราปกติ จนวันนึงมีโอกาสได้กลับบ้านที่ กทม. เพื่อไปสอบทุนป.โท (เราเรียนอยู่ที่ต่างจังหวัด) เขานัดเราไปเจอ นัดไปดูหนังแต่เราอ่ะไม่ไปเพราะเคยคุยกันไว้ว่าถ้าลดน้ำหนักไม่ได้จะไม่ไปเจอแน่นอน แล้วก็จบที่เราไม่ไป แล้วเขาก็โกรธ แล้วด่าเราว่าไร้สาระ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่เราไม่เข้าใจอยู่ดี
หลังจากที่นัดครั้งแรกเราไม่ไป อีกสองวันเรากำลังจะกลับ เขาก็นัดมาใหม่อีกรอบ ถ้าไม่ไปเขาก็บอกว่าจะไม่ได้เจอกันแล้วนะ สิ้นปีนี้เขาจะไปทำงานเมืองนอกแล้ว เราก็เลยไป เพราะเราก็ต้องกลับไปเรียนต่อ กว่าจะได้กลับมาก็เกือบๆปลายปี คราวนี้เรามีนัดกับเพื่อนพอดี เราก็เลยแวะไปเจอไปกินข้าวด้วยกัน 3 คน เขาก็ปกติ คุยกัน ปกติ กินข้าวแยกย้ายกันกลับบ้าน เราก็กลับกับเพื่อน ซึ่งมันก็เหมือนจะไม่มีอะไร
คืนนั้นก็คุยกันในเฟสตามปกติ ก็วกกลับมาที่คำถามเดิมว่าเราคิดอะไรกับเขากันแน่ ซึ่งด้วยความเลวของเรารึป่าวก็ไม่รู้ เราก็เลยตัดสินใจพูดไป "เออเราชอบแกแล้วยังไงอ่ะ เราก็เพื่อนกันเหมือนเดิมไม่ใช่หรอ" เขาก็ถามเพราะอะไร เมื่อไหร่ ทำไม โน่นนี่ แล้วก็ต่างคนต่างออฟไลน์ หลังจากวันนั้นก็คุยกันปกติ เราก็กลับมาเรียนต่อ
เรามีโอกาสกลับบ้านอีกครั้งช่วงสงกรานต์ เราตั้งใจว่าจะไปบริจาคเลือด ที่สภากาชาด เราก็เลยชวนเขาไปด้วย เราก็ไปกับเพื่อนอีกตามเคย แล้วเขาก็เป็นฝ่ายผิดนัด เพราะตื่นสาย พอตอนบ่ายๆเขาก็โทรมาว่าไปเจอกันที่คอนโดเขามั้ย เขาจะทำอะไรให้กิน เราก็ไม่ไปเพราะจะไปคอนโดเขาทำไม สรุปก็เลยนัดเจอกันที่ห้างใกล้ๆบ้านเราแทน ก็มาเจอกันเฉยๆ นั่งคุยกันปกติ แล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน ซึ่งคราวนี้เราก็ไม่เข้าใจตรงที่เขาชวนไปคอนโด แฟนเขาก็น่าจะอยู่ด้วย เราไม่เข้าใจเลยจริงๆ จนมานัดครั้งที่สาม เรามีนัดไปดูหนังกับเพื่อน ก่อนที่เราจะกลับในวันรุ่งขึ้น แต่ก็ได้คุยๆกับเขาก่อนแล้วว่ามีนัดกับเพื่อน จะออกมาเจอมั้ย (เราอาจจะเลวจริงๆ) เขาไม่ออกมาดูหนังด้วย แต่ให้เราดูหนังเสร็จก่อนแล้วเขาจะโทรมา เขาก็โทรมาหลังจากดูหนังเสร็จ บอกว่าอยู่ที่ไหน คิดถึงๆๆๆๆๆๆ มาเจอเร็วๆ เราก็เลยนัดเขามากินข้าวในห้าง แต่เขาไม่ยอมมา บอกว่าเบื่อแล้ว มากินข้างนอกมั้ย เดี๋ยวไปรับ แต่เรามากับเพื่อน เราก็เลยเลือกที่จะไม่ไป อีกอย่างมันก็มืดแล้ว เขาก็พยายามพูดให้เราไปด้วย ให้ส่งเพื่อนกลับบ้านก่อน แล้วเดี๋ยวเราไปส่งบ้านไปกินข้าวกัน โน่นนี่นั่น แต่สรุปสุดท้ายเราไม่ไป เพราะเรามากับเพื่อน แต่ก็มีแบบเสียใจนิดๆนะที่เขาไม่มา แต่คราวนี้เราก็ไม่เข้าใจเขาอยู่ดีว่าทำไมถึงจะนัดออกไปกินข้าวกันสองคน
แล้วเราก็กลับมาเรียนต่ออีกตามเคย ซึ่งหลังจากกลับมาครั้งนี้มันมีบางอย่างเปลี่ยนไป เขาไม่ค่อยตอบเวลาเราทักไป เปิดอ่านแต่ไม่ตอบ แต่เราก็ว่าเราอาจจะเรียกร้องมากไป เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว จนวันนึงเขาเอาสถานะคบกับแฟนเขาออก แล้วก็ขึ้นสถานะเหมือนกำลังเสียใจ เราทักไปเขาก็ไม่ตอบ จนมาตอบอีกสองสามวันหลังจากนั้น ว่าเพิ่งเลิกกับแฟนยังไม่อยากจะพูดอะไร เราก็เลยไม่ได้คุยอะไรกัน ทักไปเขาก็ไม่ตอบ เราไม่ได้ดีใจเลยที่เขาเลิกกับแฟนนะ เรากลัวด้วยซ้ำว่ามันเป็นเพราะเรารึป่าว ที่ทำให้เขาเลิกกัน เพราะก่อนสงกรานต์เขายังดูกุ๊กกิ๊กกับแฟนเขาอยู่ เราไม่กล้าถามว่าเพราะอะไร เขาถึงเลิก เราก็ขึ้นสถานะเฟสแบบเวิ่นๆของเราไป เขาก็มาคอมเม้นว่าเราเพ้อเจ้อ คิดมาก เราไม่รู้จริงๆว่าที่ผ่านมามันเป็นความผิดของเรา ที่เราเข้าไปในชีวิตเขา เราไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้ไปทำไม แต่เรายอมรับนะว่าเราผิดที่ไปบอกชอบเขา แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะทำไงต่อดี เพราะดูเหมือนเขาจะปฏิเสธเราอยู่แล้ว เขารักแฟนเขามาก แต่ในบางที่มันก็เหมือนการให้ความหวัง เราควรจะทำยังไงดี
ความสัมพันธ์แบบนี้เรียกว่าอะไร แล้วเราควรจะทำยังไงต่อไป
เราก็ใช้ชีวิตของเราปกติ จนวันนึงมีโอกาสได้กลับบ้านที่ กทม. เพื่อไปสอบทุนป.โท (เราเรียนอยู่ที่ต่างจังหวัด) เขานัดเราไปเจอ นัดไปดูหนังแต่เราอ่ะไม่ไปเพราะเคยคุยกันไว้ว่าถ้าลดน้ำหนักไม่ได้จะไม่ไปเจอแน่นอน แล้วก็จบที่เราไม่ไป แล้วเขาก็โกรธ แล้วด่าเราว่าไร้สาระ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่เราไม่เข้าใจอยู่ดี
หลังจากที่นัดครั้งแรกเราไม่ไป อีกสองวันเรากำลังจะกลับ เขาก็นัดมาใหม่อีกรอบ ถ้าไม่ไปเขาก็บอกว่าจะไม่ได้เจอกันแล้วนะ สิ้นปีนี้เขาจะไปทำงานเมืองนอกแล้ว เราก็เลยไป เพราะเราก็ต้องกลับไปเรียนต่อ กว่าจะได้กลับมาก็เกือบๆปลายปี คราวนี้เรามีนัดกับเพื่อนพอดี เราก็เลยแวะไปเจอไปกินข้าวด้วยกัน 3 คน เขาก็ปกติ คุยกัน ปกติ กินข้าวแยกย้ายกันกลับบ้าน เราก็กลับกับเพื่อน ซึ่งมันก็เหมือนจะไม่มีอะไร
คืนนั้นก็คุยกันในเฟสตามปกติ ก็วกกลับมาที่คำถามเดิมว่าเราคิดอะไรกับเขากันแน่ ซึ่งด้วยความเลวของเรารึป่าวก็ไม่รู้ เราก็เลยตัดสินใจพูดไป "เออเราชอบแกแล้วยังไงอ่ะ เราก็เพื่อนกันเหมือนเดิมไม่ใช่หรอ" เขาก็ถามเพราะอะไร เมื่อไหร่ ทำไม โน่นนี่ แล้วก็ต่างคนต่างออฟไลน์ หลังจากวันนั้นก็คุยกันปกติ เราก็กลับมาเรียนต่อ
เรามีโอกาสกลับบ้านอีกครั้งช่วงสงกรานต์ เราตั้งใจว่าจะไปบริจาคเลือด ที่สภากาชาด เราก็เลยชวนเขาไปด้วย เราก็ไปกับเพื่อนอีกตามเคย แล้วเขาก็เป็นฝ่ายผิดนัด เพราะตื่นสาย พอตอนบ่ายๆเขาก็โทรมาว่าไปเจอกันที่คอนโดเขามั้ย เขาจะทำอะไรให้กิน เราก็ไม่ไปเพราะจะไปคอนโดเขาทำไม สรุปก็เลยนัดเจอกันที่ห้างใกล้ๆบ้านเราแทน ก็มาเจอกันเฉยๆ นั่งคุยกันปกติ แล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน ซึ่งคราวนี้เราก็ไม่เข้าใจตรงที่เขาชวนไปคอนโด แฟนเขาก็น่าจะอยู่ด้วย เราไม่เข้าใจเลยจริงๆ จนมานัดครั้งที่สาม เรามีนัดไปดูหนังกับเพื่อน ก่อนที่เราจะกลับในวันรุ่งขึ้น แต่ก็ได้คุยๆกับเขาก่อนแล้วว่ามีนัดกับเพื่อน จะออกมาเจอมั้ย (เราอาจจะเลวจริงๆ) เขาไม่ออกมาดูหนังด้วย แต่ให้เราดูหนังเสร็จก่อนแล้วเขาจะโทรมา เขาก็โทรมาหลังจากดูหนังเสร็จ บอกว่าอยู่ที่ไหน คิดถึงๆๆๆๆๆๆ มาเจอเร็วๆ เราก็เลยนัดเขามากินข้าวในห้าง แต่เขาไม่ยอมมา บอกว่าเบื่อแล้ว มากินข้างนอกมั้ย เดี๋ยวไปรับ แต่เรามากับเพื่อน เราก็เลยเลือกที่จะไม่ไป อีกอย่างมันก็มืดแล้ว เขาก็พยายามพูดให้เราไปด้วย ให้ส่งเพื่อนกลับบ้านก่อน แล้วเดี๋ยวเราไปส่งบ้านไปกินข้าวกัน โน่นนี่นั่น แต่สรุปสุดท้ายเราไม่ไป เพราะเรามากับเพื่อน แต่ก็มีแบบเสียใจนิดๆนะที่เขาไม่มา แต่คราวนี้เราก็ไม่เข้าใจเขาอยู่ดีว่าทำไมถึงจะนัดออกไปกินข้าวกันสองคน
แล้วเราก็กลับมาเรียนต่ออีกตามเคย ซึ่งหลังจากกลับมาครั้งนี้มันมีบางอย่างเปลี่ยนไป เขาไม่ค่อยตอบเวลาเราทักไป เปิดอ่านแต่ไม่ตอบ แต่เราก็ว่าเราอาจจะเรียกร้องมากไป เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว จนวันนึงเขาเอาสถานะคบกับแฟนเขาออก แล้วก็ขึ้นสถานะเหมือนกำลังเสียใจ เราทักไปเขาก็ไม่ตอบ จนมาตอบอีกสองสามวันหลังจากนั้น ว่าเพิ่งเลิกกับแฟนยังไม่อยากจะพูดอะไร เราก็เลยไม่ได้คุยอะไรกัน ทักไปเขาก็ไม่ตอบ เราไม่ได้ดีใจเลยที่เขาเลิกกับแฟนนะ เรากลัวด้วยซ้ำว่ามันเป็นเพราะเรารึป่าว ที่ทำให้เขาเลิกกัน เพราะก่อนสงกรานต์เขายังดูกุ๊กกิ๊กกับแฟนเขาอยู่ เราไม่กล้าถามว่าเพราะอะไร เขาถึงเลิก เราก็ขึ้นสถานะเฟสแบบเวิ่นๆของเราไป เขาก็มาคอมเม้นว่าเราเพ้อเจ้อ คิดมาก เราไม่รู้จริงๆว่าที่ผ่านมามันเป็นความผิดของเรา ที่เราเข้าไปในชีวิตเขา เราไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้ไปทำไม แต่เรายอมรับนะว่าเราผิดที่ไปบอกชอบเขา แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราจะทำไงต่อดี เพราะดูเหมือนเขาจะปฏิเสธเราอยู่แล้ว เขารักแฟนเขามาก แต่ในบางที่มันก็เหมือนการให้ความหวัง เราควรจะทำยังไงดี