เรากับแฟนคบกันมา 3 ปีแล้วค่ะ รักกันดีเข้าใจกันดี เชื่อใจกันดี ไม่มีปัญหาอะไร (ในความคิดเรานะตอนก่อนหน้านั้น)
จนเมื่อประมาณ 5 เดือนวันหนึ่งเเฟนเราก็โทรมาหาตามปกติเเล้วบอกให้เราช่วยเช็คงานในอีเมลให้เพราะอินเทอร์เน็ตเค้ามีปัญหา ต้องรีบเปิดอีเมล  จึงให้เราช่วยดูอีเมลให้หน่อย  เค้าบอกอีเมลพร้อมรหัสเเก่เรา  จากนั้นเราก็บอกข้อมูลงานในอีเมลให้เค้าทางโทรศัพท์เเล้วเค้าก็วางสายไปทำงานต่อ ตอนนั้นเราคิดอะไรไม่รู้จึงเเอบเสียมารยาทลองใช้อีเมลนั้นเปิดเฟชบุ๊คเราคิดว่าเผื่อจะเป็นอันเดียวกัน จึงเเอบเปิดเฟชบุ๊คเเฟนดู เเล้วเปิดดูตรงช่องเเชทปรากฎว่าเค้าเเอบติดต่อกับเเฟนเก่าทำนองว่าถ้าว่างๆจะไปหานะ  เเล้วเเอบคุยกับรุ่นพี่อีกคนหนึ่งว่าจะชวนไปทานข้าว  ซึ่งด้วยความที่เราเป็นคนความจำค่อนข้างดี จึงนึกได้ว่าวันที่เค้าเเอบนัดรุ่นพี่ไปทานข้าวเป็นวันเดียวกับวันที่เรากับเเฟนนัดกันว่าจะไปเที่ยวเหมือนกัน  เเต่เค้าอ้างเราว่าช่วงนั้นเค้าเงินช็อตขอเลื่อนนัด อ้างว่ากลัวทำให้เราลำบากเราก็บอกเค้าว่าไม่เป็นไร  เเต่เเฟนก็ยังยืนยันว่าขอเลื่อนนัดไม่สะดวกเรื่องเงินจริงๆ  เราก็โอเคยอมเลื่อนนัดเพราะไม่อยากให้เเฟนลำบากใจทั้งๆที่คิดถึงเเฟนมากๆอยากเจอเพราะเรากับเเฟนอยู่ห่างไกลกันนานๆจะได้เจอกัน วินาทีที่รู้ว่าเเฟนนอกใจเราปล่อยโฮหน้าคอมพิวเตอร์เลยพราะเรารักและไว้ใจเเฟนมากแล้วพอมาเจออะไรแบบนี้เลยเจ็บมากไปด้วย  ตัดสินใจถามแฟนเราทางโทรศัพท์(ยังไม่ได้เจอกัน)ตรงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วก็ขอโทษเเฟนด้วยที่เราแอบเสียมารยาทดูเฟชบุ๊ค  

วันนั้นเเฟนขอโทษเรา  บอกว่าอารมณ์ชั่ววูบ  ยอมรับว่านอกใจเรา  เเต่ยังรักเรามากเหมือนเดิม  เเล้วก็บอกว่าพูดไม่ออกเเต่ยอมรับผิดทุกอย่าง  เราก็ถามว่าจะเลือกใครเเฟนบอกว่าเลือกเรา เราจึงบอกให้เค้าลบเฟชบุ๊คพี่คนนั้นทิ้งไป  เเฟนเราก็ขอโอกาสเราก็บอกว่าให้อภัย
จนวันนี้...เรื่องนั้นมันผ่านมา 5 เดือนกว่าแล้ว
เรากับเเฟนเรายังคบกันต่อในฐานะแฟน เอืม..ระยะเวลา 5 เดือนมานี่เเฟนดีกับเรามาก เหมือนเราเพิ่งคบกันใหม่ๆ เลย
แต่ตัวเราเองนะสิ กลับมีความรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนหมดศรัทราในตัวเเฟนตั้งแต่วันนั้นแล้ว
และความรู้สึกแบบนี้มันก็ค่อยๆ มากขึ้นทุกวัน ไม่ว่าเเฟนจะบอกรัก พูดดีกับเรายังไง เราก็จะนึกถึงแต่วันที่เธอยกเลิกนัดโกหกเราเพื่อจะไปทานข้าวกับรุ่นพี่คนนั้นและนึกถึงข้อความบอกรักพวกนั้นที่เราได้อ่าน แต่ไม่เคยได้พูดมันขึ้นมาอีก
คือ ทุกวันนี้เราเหมือนคนเป็นโรคจิตไปเลยอ่ะ
เวลาโทรไปหาเเฟนแล้วขึ้นว่าให้รอสาย เราก็จะคิดมากล่ะ
อาการพวกนี้เป็นหลังจากจับได้เรื่องเฟชบุ๊คนี่เเหละ
ทั้งๆ ที่ 2ปีก่อนหน้านั้นคบกันแบบเชื่อใจกันมาตลอด
ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะเก็บความรู้สึกแบบนี้ไปได้นานแค่ไหน
เหมือนหลอกเเฟนเลยว่าไม่เป็นอะไร ลืมได้สนิทใจ
เหมือนเป็นคนตีสองหน้า อยู่กับเเฟนก็มีความสุขดี
แต่พออยู่คนเดียวก็กลับมาคิดระแวง บ้าบอ  ร้องไห้ฟูมฟาย

พยายามคิดว่าอารมณ์ชั่ววูบของเเฟน
แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถเชื่อใจเเฟนได้เหมือนเดิมเลย

มันทรมานจริงๆ ความรู้สึกแบบนี้ อึดอัด สับสน อยากผ่านไปให้ได้ไวๆ  ขอพื้นที่ระบายนะคะ  จะบ้าตายเเล้ว  คือเราเป็นคนไม่โวยวายเก็บความรู้สึกไปมั้ยค่ะ  เเล้วเราให้อภัยเค้าง่ายเกินไปมั้ยค่ะ  เรานึกถึงเรื่องที่เเฟนนอกใจทีไรร้องไห้ทุกที เวลาฟังเพลงเกี่ยวเเฟนนอกใจก็ร้องไห้  เเฟนไม่เคยรู้เลยว่าเราร้องไห้ เสียใจมากขนาดไหน  มันลืมไม่ได้จริงๆมันฝังใจ  ทำยังไงดีค่ะ

ลึกๆ เราไม่เคยลืมเรื่องนั้นได้เลย เราควรทำยังต่อไปดีค่ะ
พอได้ยินว่าเเฟนอยากมีอนาคตร่วมกันกับเรา เราก็ดีใจนะ แต่ความเชื่อใจที่เรามีให้เเฟน มันแทบจะไม่มีอีกแล้ว
รักเธอ ก็รักนะ 3ปีที่คบกัน เราทั้งรักทั้งผูกพัน
อยากจะรักเธอได้เหมือนเดิม เเต่ตอนนี้ทำไมเราถึงคิดว่าสิ่งที่เธอทำกับเราตอนนี้เป็นเพียงเรื่องเสแสร้งก็ไม่รู้