คือผมว่าผมชอบน้องแถวบ้าน เค้าอายุเด็กกว่าผมสองปี น้องคนนี้เค้าเป็นลูกแม่ค้าส้มตำที่เปิดร้านขายของชำร่วยแถวบ้านบ้านเค้าขายกาแฟด้วยน่ะครับ เกือบทุกวันผมจะหาเรื่องออกไปซื้อส้มตำร้านเค้า หรือถ้าไม่ได้ผมก็จะหาเรื่องถามแม่ว่าอยากกินกาแฟมั้ย คือผมอยากเจอน้องเค้ามาก เราไม่เคยคุยกันเลยครับแต่ผมชอบน้องเค้า หากจะไปซื้อกับข้าวผมก็บอกว่าเอาส้มตำดีกว่า อยากเจอมาก น้องเค้าสวยมากครับ ถ้าบอกว่าสวยก็ไม่ถูก ต้องบอกว่าน่ารักดีกว่าน่ารักมาก ผมชอบมองริมฝีปากน้องเค้า มันเรียวๆเล็กๆ ( ไม่เล็กจนปากจู๋นะครับ ) วันนึงผมไปซื้อกาแฟเอาแต่เหรียญบาทไป น้องเค้าเป็นคนขาย รู้สึกว่าน้องเค้าไม่กล้ามองหน้าผมครับ ผมก็เหมือนอายๆครับ พอจ่ายตังผมมือสั่นหมดเลย พอเงินวางบนมือน้องเค้ามือสั่นมากครับ เงินร่วงหมดเลยครับ เต็มถาดที่วางเหยือกกาแฟ ผมก็บอกว่าโทษครับๆ น้องเค้าก็พูดอ่ำๆอึ่ง ดูหน้าเค้า น้องเค้ายิ้มๆเขินๆหลบหน้าผมอย่างเดียว หัวใจผมเต้นแรงมากครับ ขึ้นรถปุ๊ปพอสตาทรถแบบยังรู้สึกเหมือนว่าเขินๆอยู่สตาทรถก็ขาสั้นเหยีบเกียร์ผิด 555+ เขินมากครับ ไม่รู้เพราะอะไร ผมขึ้น ม.3 น้องเค้าขึ้น ม.1 แต่ดูเหมือนรุ่นเดียวกับผมหล่ะครับ เกือบทุกครั้งแหละครับน้องเค้าดูเหมือนเขินๆผม แล้วก็มักจะเหลือกตามามองผม  ผมก็อมยิ้มเขินๆ  ผมก็คิดว่าผมชอบ ไม่รู้จะทำไงครับ ไม่กล้าพูดกับน้องเค้า คิดเล่นๆชวนน้องเค้าไปร้านเกมส์ระหว่างทางปล้ำซ่ะเลย 555+ แต่ผมไม่ทำหรอกผมไม่ชั่วอย่างนั้น อีกอย่างแค่จะพูดด้วยผมยังไม่กล้า อ่อ ผมคิดว่าน้องเค้าชอบเล่นเกมส์แบบผู้ชายน่ะครับ ไปร้านเกมส์บางทีผมก็เห็นน้องเค้าเล่น pb
ผมไม่รู้น้องเค้าชอบผมรึป่าว 555+ พี่คิดว่าผมจะทำไงดีครับจะบอกเค้ามั้ย แล้วถ้าบอกไปผมหน้าแตกกลับมาคงไม่กล้าไปสู้หน้าเลย หรือจะทำไงดี

ปล. หรือลวงไปปล้ำเลย 555+ล้อเล่นน่ะครับ