จุดประสงค์ที่เราตั้งกระทู้นี้ เพราะเราอยากแบ่งปันเรื่องราวดีๆ มีความสุข ให้เพื่อนๆได้อ่านกันค่ะ
เริ่มจากการที่เราดูหนังสั้นรักจริงปิ๊งเก้อเรื่องหนึ่งค่ะ แล้วในตัวละครในเรื่องใช้แอพ beetalk คุยกัน เราเห็นว่ามันดูน่าสนุกดี เชคๆๆ ได้เจอเพื่อน เราก็เลยลองโหลดมาเล่นมั่งค่ะ ช่วงแรกๆที่เล่นก็ไม่ได้อะไรค่ะ เล่นๆไปเรื่อย ดูคนนู้นดูคนนี้ แต่ไม่ค่อยได้แอดหรือรับแอดใครหรอกนะคะ จนมาวันนึงเราไปเจอกับคนๆนึงใน beetalk ค่ะ เราจำไม่ได้แล้วว่าเราแอดเขาหรือเขาแอดเรา และพอมาเป็นเพื่อนกันในนี้ เราก็ดูโปรไฟล์เขา เขาอายุมากกว่าเรา 4 ปี และเราเห็นตรงโปรไฟล์ที่ทำงานค่ะ บริษัทที่พี่เขาทำเรารู้สึกคุ้นชื่อมาก พยายามนึก แล้วก็ อ๋อ... มีพีแถวบ้านเราทำงานบริษัทนี้เหมือนกัน แต่เราก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะคะ คิดว่าคงจะไม่บังเอิญขนาดที่พี่แถวบ้านกับพี่คนนี้จะรู้จักกันหรอก พอเราเป็นเพื่อนกับเขาใน beetalk เรากับเขาก็เริ่มคุยกันค่ะ ครั้งแรกที่เราเห็นเขา ได้คุยกับเขา ย้ำเลยนะคะว่าครั้งแรก เราเหมือนเรามีความรู้สึกแบบแปลกๆ ความรู้สึกพิเศษ ที่บอกไม่ถูก อธิบายไม่ได้ รู้แต่ว่ามันเป็นความรู้สึกที่เราไม่เคยมีให้ใครมาก่อน มันรู้สึกว่าคนๆนี้... ใช่ ...เหมือนเขาใช่สำหรับเรานะ มันเกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้เห็นเขา และได้คุยกับเขา เห็นตั้งแต่ยังไม่ได้เจอกัน คุยกันผ่านตัวหนังสือนี่แหละ เราเชื่ออย่างนึงนะคะว่า "ถ้าเรารู้สึกว่า ใช่ ยังไงก็ใช่ ก็จะรู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรก" เราก็คุยกับเขา ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกว่าใช่ รู้สึกดี รู้สึกสบายใจ รู้สึกว่าเราเป็นตัวของตัวเอง ตั้งแต่แรกๆที่คุยเลยค่ะ พอต่อมาเราก็มาคุยไลน์กับเขา และก็ลบ beetalk ออกจากเครื่องค่ะ เราก็คุยไลน์กับเขามาเรื่อยๆ
จนวันนึงได้มาเจอกันค่ะ ครั้งแรกที่เราเจอเขาเราก็รู้สึกว่าเรา... ประทับใจ ตัวตนจริงๆของเขากับในแชท เราว่าเหมือนกันค่ะ ไม่ต่างกัน เรารู้สึกได้ว่าเขาจริงใจ เราว่าเราสัมผัสได้ค่ะ เราก็บอกกับเขาว่า เวลาเราคุยกับเขาเรารู้สึกว่าตัวเราเป็นตัวของตัวเองมาก เราไม่คิดว่าเราจะเจอคนที่ทำให้เราเป็นตัวของตัวเองได้ขนาดนี้เลยนะคะ แต่เราก็ได้เจอกับเขา
ตลอดเวลา 2 เดือนที่เราคบกับเขา คุยกับเขา มันอาจจะเป็นเวลาไม่นานนักนะคะ แต่เราเหมือนว่าเรารู้จักกับเขามานาน เวลาคุยกับเขาเราก็สนิทใจ เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างไม่น่าเชื่อ ตลอดเวลาที่คุยกัน เขาเป็นสุภาพบุรุษมากค่ะ ไม่ใช่แค่กับเรานะคะ กับแม่เรา กับครอบครัวเรา กับคนรอบข้าง เขาจะเป็นคนที่เสียสละ และเป็นสุภาพบุรุษมาก เวลาที่เดินไปไหนด้วยกัน ถ้าต้องตากแดด แล้วไม่มีร่ม เขาจะให้เรามาเดินฝั่งที่เงาของเขาตก เพื่อที่เราจะได้ไม่ร้อน เวลาเราจะทำอะไร จะตักกับข้าว เราตัวเล็กกว่าเขา ตักไม่ถึง เขาก็จะทำให้ เวลาเราจะทำอะไร เขาก็จะคอยบอกว่า เดี๋ยวพี่ทำให้ ...มีครั้งนึงค่ะเราเคยจะเดินข้ามสะพานไม้อันเล็กๆ ซึ่งมันเสี่ยงมากกับการตกลงไปในน้ำ เขาก็จะเดินไปก่อนแล้วหันหลังกลับมา และเอื้อมมือมาให้เราจับ มันอบอุ่นนะคะ อบอุ่นแบบอกไม่ถูก
เขาจะคอยดูแลเรา เอาใจใส่เราหลายๆอย่าง เวลานอนก็จะบอกให้เราอย่าลืมกห่มผ้า และเราเป็นคนกลัวอ้วนจะไม่กินข้าวเย็น แต่เราเป็นโรคกระเพาะ เขาก็จะบอกให้เรากินข้าวเย็น ทุกเช้าเวลาเขาตื่นนอนเขาก็จะไลน์มาบอกว่าตื่นแล้ว เวลาเขาไปถึงออฟฟิศเขาก็จะบอกเรา เวลาพักกลางวันเขากจะโทรหาเรา ตอนเย็นเลิกงานกลับถึงบ้านเขาก็จะบอกเรา เขาสม่ำเสมอมากค่ะ ตลอดเวลาที่คุยกันเขาจะเป็นแบบนี้ตลอด เวลาจะไปไหน ทำอะไร เขาก็จะบอกเรา
เรารู้สึกว่าตัวเองโชคดีนะคะที่เจอเขา เราเคยตั้ง standard ไว้ว่า ถ้าเราจะคบกับใครซักคนนึง เราชอบคนที่อายุมากกว่า สูงกว่า เป็นคนสนุกสนานและในขณะเดียวกันก็เป็นผู้ใหญ่ที่ให้คำปรึกษากับเราได้ เราสามารถคุยกับเขาได้ และเขาก็คือคนๆนันค่ะ เขาเป็นได้ทุกอย่างที่เราเคยฝันไว้
ณ ตอนนี้เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันนะคะว่าเรารู้สึกยังไง แต่ความรู้สึกที่เรามีคือ เราเป็นห่วงเขา อยากดูแลเขา เอาใจใส่ อยากทำนู่นทำนี่ให้ เวลาที่อยู่กับเขาเรามีความสุข เรารู้สึกดีมากๆๆ ยิ่งเจอกันก็ยิ่งคิดถึงกัน ไม่เจอกันก็คิดถึงกัน มันเกินกว่าคำว่าชอบไปแล้วนะคะ เขาเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุขมากๆ ดีใจทุกครั้งที่เห็นไลน์เขา ดีใจที่เขาโทรมา สนใจในเรื่องของเขา อยากเห็นเขามีความสุข ถ้าเขามีอะไรที่ไม่สบายใจเราก็จะไม่สบายใจไปด้วย บอกตรงๆนะคะ ณ จุดๆนี้ เรามองข้ามเรื่องทุกเรื่องได้ค่ะ ไม่ว่าจะป็นรูปร่าง หรือหน้าตา เรามองข้าม เราสนใจอย่างเดียว คือ จิตใจค่ะ
...เราว่าการที่คนๆสองคนจะมารู้จักกันได้ มันคงจะต้องมีความบังเอิญ แต่เราก็ค่อนข้างจะเชื่อเรื่องของพรหมลิขิตนะคะ จุดเริ่มต้นที่เรารู้จักกับเขาคือ beetalk ได้มารู้จักกัน คุยกัน และก็มารู้ว่าพี่คนที่เราคุยด้วย ทำงานบริษัทเดียวกับพี่ข้างบ้านเราและแฟนของพี่ข้างบ้านเราคนนี้ก็สนิทกับแม่เรา เราว่าโลกมันคงกลมจริงๆแหละค่ะ เมื่อก่อนเราก็เฉยๆกับเรื่องพรหมลิขิตนะ แต่ตอนนี้เราว่า... เราเชื่อแล้วหละ ......
มันคือ... ความบังเอิญ หรือพรหมลิขิต
เริ่มจากการที่เราดูหนังสั้นรักจริงปิ๊งเก้อเรื่องหนึ่งค่ะ แล้วในตัวละครในเรื่องใช้แอพ beetalk คุยกัน เราเห็นว่ามันดูน่าสนุกดี เชคๆๆ ได้เจอเพื่อน เราก็เลยลองโหลดมาเล่นมั่งค่ะ ช่วงแรกๆที่เล่นก็ไม่ได้อะไรค่ะ เล่นๆไปเรื่อย ดูคนนู้นดูคนนี้ แต่ไม่ค่อยได้แอดหรือรับแอดใครหรอกนะคะ จนมาวันนึงเราไปเจอกับคนๆนึงใน beetalk ค่ะ เราจำไม่ได้แล้วว่าเราแอดเขาหรือเขาแอดเรา และพอมาเป็นเพื่อนกันในนี้ เราก็ดูโปรไฟล์เขา เขาอายุมากกว่าเรา 4 ปี และเราเห็นตรงโปรไฟล์ที่ทำงานค่ะ บริษัทที่พี่เขาทำเรารู้สึกคุ้นชื่อมาก พยายามนึก แล้วก็ อ๋อ... มีพีแถวบ้านเราทำงานบริษัทนี้เหมือนกัน แต่เราก็ยังไม่ได้คิดอะไรนะคะ คิดว่าคงจะไม่บังเอิญขนาดที่พี่แถวบ้านกับพี่คนนี้จะรู้จักกันหรอก พอเราเป็นเพื่อนกับเขาใน beetalk เรากับเขาก็เริ่มคุยกันค่ะ ครั้งแรกที่เราเห็นเขา ได้คุยกับเขา ย้ำเลยนะคะว่าครั้งแรก เราเหมือนเรามีความรู้สึกแบบแปลกๆ ความรู้สึกพิเศษ ที่บอกไม่ถูก อธิบายไม่ได้ รู้แต่ว่ามันเป็นความรู้สึกที่เราไม่เคยมีให้ใครมาก่อน มันรู้สึกว่าคนๆนี้... ใช่ ...เหมือนเขาใช่สำหรับเรานะ มันเกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้เห็นเขา และได้คุยกับเขา เห็นตั้งแต่ยังไม่ได้เจอกัน คุยกันผ่านตัวหนังสือนี่แหละ เราเชื่ออย่างนึงนะคะว่า "ถ้าเรารู้สึกว่า ใช่ ยังไงก็ใช่ ก็จะรู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรก" เราก็คุยกับเขา ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกว่าใช่ รู้สึกดี รู้สึกสบายใจ รู้สึกว่าเราเป็นตัวของตัวเอง ตั้งแต่แรกๆที่คุยเลยค่ะ พอต่อมาเราก็มาคุยไลน์กับเขา และก็ลบ beetalk ออกจากเครื่องค่ะ เราก็คุยไลน์กับเขามาเรื่อยๆ
จนวันนึงได้มาเจอกันค่ะ ครั้งแรกที่เราเจอเขาเราก็รู้สึกว่าเรา... ประทับใจ ตัวตนจริงๆของเขากับในแชท เราว่าเหมือนกันค่ะ ไม่ต่างกัน เรารู้สึกได้ว่าเขาจริงใจ เราว่าเราสัมผัสได้ค่ะ เราก็บอกกับเขาว่า เวลาเราคุยกับเขาเรารู้สึกว่าตัวเราเป็นตัวของตัวเองมาก เราไม่คิดว่าเราจะเจอคนที่ทำให้เราเป็นตัวของตัวเองได้ขนาดนี้เลยนะคะ แต่เราก็ได้เจอกับเขา
ตลอดเวลา 2 เดือนที่เราคบกับเขา คุยกับเขา มันอาจจะเป็นเวลาไม่นานนักนะคะ แต่เราเหมือนว่าเรารู้จักกับเขามานาน เวลาคุยกับเขาเราก็สนิทใจ เราสามารถเป็นตัวของตัวเองได้อย่างไม่น่าเชื่อ ตลอดเวลาที่คุยกัน เขาเป็นสุภาพบุรุษมากค่ะ ไม่ใช่แค่กับเรานะคะ กับแม่เรา กับครอบครัวเรา กับคนรอบข้าง เขาจะเป็นคนที่เสียสละ และเป็นสุภาพบุรุษมาก เวลาที่เดินไปไหนด้วยกัน ถ้าต้องตากแดด แล้วไม่มีร่ม เขาจะให้เรามาเดินฝั่งที่เงาของเขาตก เพื่อที่เราจะได้ไม่ร้อน เวลาเราจะทำอะไร จะตักกับข้าว เราตัวเล็กกว่าเขา ตักไม่ถึง เขาก็จะทำให้ เวลาเราจะทำอะไร เขาก็จะคอยบอกว่า เดี๋ยวพี่ทำให้ ...มีครั้งนึงค่ะเราเคยจะเดินข้ามสะพานไม้อันเล็กๆ ซึ่งมันเสี่ยงมากกับการตกลงไปในน้ำ เขาก็จะเดินไปก่อนแล้วหันหลังกลับมา และเอื้อมมือมาให้เราจับ มันอบอุ่นนะคะ อบอุ่นแบบอกไม่ถูก
เขาจะคอยดูแลเรา เอาใจใส่เราหลายๆอย่าง เวลานอนก็จะบอกให้เราอย่าลืมกห่มผ้า และเราเป็นคนกลัวอ้วนจะไม่กินข้าวเย็น แต่เราเป็นโรคกระเพาะ เขาก็จะบอกให้เรากินข้าวเย็น ทุกเช้าเวลาเขาตื่นนอนเขาก็จะไลน์มาบอกว่าตื่นแล้ว เวลาเขาไปถึงออฟฟิศเขาก็จะบอกเรา เวลาพักกลางวันเขากจะโทรหาเรา ตอนเย็นเลิกงานกลับถึงบ้านเขาก็จะบอกเรา เขาสม่ำเสมอมากค่ะ ตลอดเวลาที่คุยกันเขาจะเป็นแบบนี้ตลอด เวลาจะไปไหน ทำอะไร เขาก็จะบอกเรา
เรารู้สึกว่าตัวเองโชคดีนะคะที่เจอเขา เราเคยตั้ง standard ไว้ว่า ถ้าเราจะคบกับใครซักคนนึง เราชอบคนที่อายุมากกว่า สูงกว่า เป็นคนสนุกสนานและในขณะเดียวกันก็เป็นผู้ใหญ่ที่ให้คำปรึกษากับเราได้ เราสามารถคุยกับเขาได้ และเขาก็คือคนๆนันค่ะ เขาเป็นได้ทุกอย่างที่เราเคยฝันไว้
ณ ตอนนี้เราก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันนะคะว่าเรารู้สึกยังไง แต่ความรู้สึกที่เรามีคือ เราเป็นห่วงเขา อยากดูแลเขา เอาใจใส่ อยากทำนู่นทำนี่ให้ เวลาที่อยู่กับเขาเรามีความสุข เรารู้สึกดีมากๆๆ ยิ่งเจอกันก็ยิ่งคิดถึงกัน ไม่เจอกันก็คิดถึงกัน มันเกินกว่าคำว่าชอบไปแล้วนะคะ เขาเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุขมากๆ ดีใจทุกครั้งที่เห็นไลน์เขา ดีใจที่เขาโทรมา สนใจในเรื่องของเขา อยากเห็นเขามีความสุข ถ้าเขามีอะไรที่ไม่สบายใจเราก็จะไม่สบายใจไปด้วย บอกตรงๆนะคะ ณ จุดๆนี้ เรามองข้ามเรื่องทุกเรื่องได้ค่ะ ไม่ว่าจะป็นรูปร่าง หรือหน้าตา เรามองข้าม เราสนใจอย่างเดียว คือ จิตใจค่ะ
...เราว่าการที่คนๆสองคนจะมารู้จักกันได้ มันคงจะต้องมีความบังเอิญ แต่เราก็ค่อนข้างจะเชื่อเรื่องของพรหมลิขิตนะคะ จุดเริ่มต้นที่เรารู้จักกับเขาคือ beetalk ได้มารู้จักกัน คุยกัน และก็มารู้ว่าพี่คนที่เราคุยด้วย ทำงานบริษัทเดียวกับพี่ข้างบ้านเราและแฟนของพี่ข้างบ้านเราคนนี้ก็สนิทกับแม่เรา เราว่าโลกมันคงกลมจริงๆแหละค่ะ เมื่อก่อนเราก็เฉยๆกับเรื่องพรหมลิขิตนะ แต่ตอนนี้เราว่า... เราเชื่อแล้วหละ ......