เเต่ก่อนผมจำได้ ตอนเด็กๆ เวลาเข้าห้องน้ำ เเค่เห็นมดเดินอยู่ผมก็ไม่กล้าอาบเเล้วต้องเอาทิสชู่มาให้มันเกาะเเล้วเอาไปปล่อยหน้าห้องน้ำ
เจอเเมลงก็ไม่เคยฆ่าเห็นขาขาด ปีกหักก็จับไปไว้ตามต้นไม้ ให้อยู่อย่างสงบ เเต่รู้สึกเดียวนี้ใจผมเปลี่ยนไปเยอะเลย บี้เเมงสาปเป็นว่าเล่น
เห็นไม่ได้เลย ต้องกำจัดทิ้ง ยุง เเมลงวัน ถึงเเม้ฆ่าไม่ได้ ตบไม่ทัน (skill ต่ำ ^^) เเต่ก็มีใจที่รู้สึกโมโห อยากให้มันตาย เพราะน่ารำคาญ
ผมรู้สึกเปลี่ยนไปมากเลย ร็สึกใจมันหยาบขึ้นเยอะ เดี่ยวนี้โมโหง่ายมาก มีใครเป็นบ้างครับ เเล้วมีวิธีเเก้ไหมครับ?
ยิ่งโต ใจคนเรายื่งหยาบขึ้นจริงๆนะครับ มีวิธีเเก้ไหม
เจอเเมลงก็ไม่เคยฆ่าเห็นขาขาด ปีกหักก็จับไปไว้ตามต้นไม้ ให้อยู่อย่างสงบ เเต่รู้สึกเดียวนี้ใจผมเปลี่ยนไปเยอะเลย บี้เเมงสาปเป็นว่าเล่น
เห็นไม่ได้เลย ต้องกำจัดทิ้ง ยุง เเมลงวัน ถึงเเม้ฆ่าไม่ได้ ตบไม่ทัน (skill ต่ำ ^^) เเต่ก็มีใจที่รู้สึกโมโห อยากให้มันตาย เพราะน่ารำคาญ
ผมรู้สึกเปลี่ยนไปมากเลย ร็สึกใจมันหยาบขึ้นเยอะ เดี่ยวนี้โมโหง่ายมาก มีใครเป็นบ้างครับ เเล้วมีวิธีเเก้ไหมครับ?