สวัสดีค่ะ
วันนี้มีเรื่องอยากเตือนภัยสาวๆ ที่ต้องเดินทางคนเดียวเป็นประจำนะคะ ในระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเรามีเหตุการณ์น่ากลัวเกิดขึ้นกับตัวเอง 2 ครั้ง ครั้งแรกน่ากลัวมาก คิดถึงทีไรก็ยังใจสั่นไม่หาย เราต้องเดินไปมหา'ลัยคนเดียวประจำ แต่ไม่เคยมีเรื่องไม่ดีเลย เพราะไม่ไกลเท่าไหร่ก็ถึงหน้าประตูที่มีพี่ รปภ คอยตรวจสอบความเรียบร้อยหน้ามหา'ลัย แต่ก็เกิดจนได้ เราไม่รู้ตัวว่ามีคนเดินตามตั้งแต่ออกจากหอพัก รู้ตัวอีกทีตอนครึ่งทางแล้วว่าอันตราย
เขาเดินตามทิ้งระยะประมาณ 10 เมตร พร้อมทั้งหัวเราะแบบจิตๆ ไปด้วย ทีแรกเราได้ยินเสียงคิดว่าเขาคุยโทรศัพท์ แต่พอหันกลับไปก็ไม่เห็นมือถือ เรารู้ว่าเขาโรคจิตแน่แล้วเลยเริ่มวิ่ง เขาก็เดินตามเร็วๆ แล้วหัวเราะแบบน่ารังเกียจสุดๆ เรากลัวมาก เขาไม่มีกระเป๋าสัมภาระอะไร แล้วแถวนั้นไม่ใช่ทางเดินที่จะมีคนเดินพลุกพล่านเพราะเป็นรั่วโรงเรียนช่วงปิดเทอม รถที่ผ่านมาผ่านไปก็ไม่มาก เราโทรให้เพื่อนออกมารับหน้าประตูฝั่งที่เราจะเข้า เสียงสั่นไปหมด คุยแทบไม่รู้เรื่อง เขาใกล้จะถึงตัวเราแล้วเราเลยรีบวิ่งข้ามถนนแบบไม่สนอะไรเลย เขาเห็นเราข้ามได้แล้วก็เดินผ่านเลยไปจากจุดที่เราเคยอยู่เหมือนไม่เคยเดินตามเรามาก่อนซะอย่างนั้น น่ากลัวมากค่ะ โรคจิตแบบนี้เรารับมือไม่ไหวจริงๆ เพราะมันไม่ค่อยมีคนผ่านมาให้พอจะช่วยเหลือเราได้เลย
เพื่อนก็ปลอบเราใหญ่เพราะเราเสียสติไปครู่นึง พอเริ่มดีขึ้นแล้วนางก็ทำการณ์วิเคราะห์เหตุการณ์โดยละเอียดว่าเป็นโรคจิตประเภทไหน นางบอกว่าเขาอาจจะพกมีดไว้ใต้เสื้อ เดินมาแทงเราซักสามสี่แผลแล้วเดินต่อไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ เ-ี้ยยยยยยยยย!!!! หล่อนช่วยให้ฉันใจชื้นขึ้นเยอะเชียวล่ะ
และอีกครั้งเมื่อสองวันที่ผ่านมาค่ะ เราไปรอรถตู้หน้าห้างแห่งหนึ่งตั้งแต่เช้า ช่วงเวลาสองโมง รถเยอะเป็นปกติเพราะเป็นวันทำงาน เรารอรถตรงตู้โทรศัพท์ที่มีรั่วกั้นของที่ว่าการอำเภอ เหตุการณ์ปกติ จนมีผู้ชายคนนึงอายุประมาณ 40 กว่าๆ จอดมอ'ไซต์แล้วมาเดินมาใช้ตู้โทรศัพท์ เราเห็นก็ว่าจะทักนะคะ เพราะตู้โทรศัพท์มันใช้ไม่ได้ทั้งสี่ตู้เลย เราก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ปล่อยเขาไป เล่นเกมโทรศัพท์ต่อ เราอยู่ห่างจากตู้ประมาณเมตรกว่าๆ เองค่ะ ใกล้มาก
คือไม่ได้สนใจอะไรนะ ตามองโทรศัพท์ หันขวาไปดูว่ารถตู้มารึยังเป็นระยะๆ เขาอยู่เยื้องเราไปทางซ้ายมือ แอบคิดว่าถ้าเจอโรคจิตมาโชว์ของลับเหมือนที่เห็นคนอื่นๆ เขาโดนกันเราจะรับมือยังไงดีนะ ก็คิดโน่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย เราเอะใจแล้ว ตู้โทรศัพท์มันใช้ไม่ได้ ทำไมยังยืนอยู่อีก แล้วไม่ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์ด้วยนะคะ แต่นั่นล่ะ เราไม่ได้สนใจก็เล่นเกมต่อ มองรถว่ามาหรือยังต่อไป ตอนนั้นมีเราคนเดียวที่นั่งรอรถอยู่ตรงนั้น แต่บรรยากาศไม่ได้เปลี่ยวมากเพราะรถราแล่นไปมาช่วงเช้า ผ่านไปสิบนาทีกว่าๆ เราสงสัยเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง แม่ย้อย!!! นางยืนหันหน้ามาทางเราพร้อมรูดกะปู๋ไปด้วย!
อุจาดลูกกะตาสุดๆ เลยค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ตกใจหรือกลัวเลย เพราะถ้ากลัวอะไรหัวใจเราจะเต้นแรงมาก แต่ตอนนั้นเฉยๆ เราเลยพูดดังๆ เลย "เล็ก!!!!" "ไม่อยากดูหรอก ไปทำให้ตรงนู้นดูโน่นไป!!!" แต่อะไรเอ่ย นางไม่เสียเซลฟ์ในขนาดแล้วรีบหนีไปอย่างที่ควรจะเป็นนะจ๊ะ นางควักน้องชายออกมาให้เราเห็นชัดๆ พร้อมทั้งรูดไปมาทำหน้าโรคจิตใส่เราไปด้วย (จำหน้าไม่ได้ค่ะ เขาใส่หมวกกันน็อคเต็มใบเปิดที่กั้นลมออก)
ตอนนั้นมันสุดๆ ไปเลย จิตวิทยาการรับมือกับคนโรคจิตใช้ไม่ได้ผลจ้าาาา เราเลยเดินลงถนนไปเคาะกระจกรถคุณพี่ผู้หญิงสองคนที่จอดอยู่ใกล้ๆ เขาก็เปิดกระจก ตอนนั้นตาโรคจิตหงุดเงี่ยวก็ขึ้นมอ'ไซต์รีบขับหนีไปซะแล้ว พี่ผู้หญิงเขาก็บอกว่าให้ระวัง รอรถคนเดียวแบบนี้อันตราย หนูสวยก็งี้แหละ แหนะ มีชมกันด้วย (ขอบคุณขุ่นพี่ที่ให้เกียรติเครื่องสำอางหนูขะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราวาดรูปไม่เป็น ขอโต้ดดดดดT,.T
ปล.เราน่าจะถ่ายคลิปไว้เนอะ
ปล1.ถ้าหล่อนี่จะไม่บ่นเลยค่ะ
ปล2.ตอนอยู่ปี1 ก็เคยโดนโรคจิตมาสาวน้องให้ดูตอนกำลังล้างจานที่ใต้หอพัก แต่ตอนนั้นมีเพื่อนเห็นเหตุการณ์ด้วย ถถถถถถถถถ
เตือนภัยสาวๆ เราถูกคนโรคจิตช่วยตัวเองให้ดู แถมยังไล่ไม่ไปด้วย!!!!
วันนี้มีเรื่องอยากเตือนภัยสาวๆ ที่ต้องเดินทางคนเดียวเป็นประจำนะคะ ในระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเรามีเหตุการณ์น่ากลัวเกิดขึ้นกับตัวเอง 2 ครั้ง ครั้งแรกน่ากลัวมาก คิดถึงทีไรก็ยังใจสั่นไม่หาย เราต้องเดินไปมหา'ลัยคนเดียวประจำ แต่ไม่เคยมีเรื่องไม่ดีเลย เพราะไม่ไกลเท่าไหร่ก็ถึงหน้าประตูที่มีพี่ รปภ คอยตรวจสอบความเรียบร้อยหน้ามหา'ลัย แต่ก็เกิดจนได้ เราไม่รู้ตัวว่ามีคนเดินตามตั้งแต่ออกจากหอพัก รู้ตัวอีกทีตอนครึ่งทางแล้วว่าอันตราย
เขาเดินตามทิ้งระยะประมาณ 10 เมตร พร้อมทั้งหัวเราะแบบจิตๆ ไปด้วย ทีแรกเราได้ยินเสียงคิดว่าเขาคุยโทรศัพท์ แต่พอหันกลับไปก็ไม่เห็นมือถือ เรารู้ว่าเขาโรคจิตแน่แล้วเลยเริ่มวิ่ง เขาก็เดินตามเร็วๆ แล้วหัวเราะแบบน่ารังเกียจสุดๆ เรากลัวมาก เขาไม่มีกระเป๋าสัมภาระอะไร แล้วแถวนั้นไม่ใช่ทางเดินที่จะมีคนเดินพลุกพล่านเพราะเป็นรั่วโรงเรียนช่วงปิดเทอม รถที่ผ่านมาผ่านไปก็ไม่มาก เราโทรให้เพื่อนออกมารับหน้าประตูฝั่งที่เราจะเข้า เสียงสั่นไปหมด คุยแทบไม่รู้เรื่อง เขาใกล้จะถึงตัวเราแล้วเราเลยรีบวิ่งข้ามถนนแบบไม่สนอะไรเลย เขาเห็นเราข้ามได้แล้วก็เดินผ่านเลยไปจากจุดที่เราเคยอยู่เหมือนไม่เคยเดินตามเรามาก่อนซะอย่างนั้น น่ากลัวมากค่ะ โรคจิตแบบนี้เรารับมือไม่ไหวจริงๆ เพราะมันไม่ค่อยมีคนผ่านมาให้พอจะช่วยเหลือเราได้เลย
เพื่อนก็ปลอบเราใหญ่เพราะเราเสียสติไปครู่นึง พอเริ่มดีขึ้นแล้วนางก็ทำการณ์วิเคราะห์เหตุการณ์โดยละเอียดว่าเป็นโรคจิตประเภทไหน นางบอกว่าเขาอาจจะพกมีดไว้ใต้เสื้อ เดินมาแทงเราซักสามสี่แผลแล้วเดินต่อไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ เ-ี้ยยยยยยยยย!!!! หล่อนช่วยให้ฉันใจชื้นขึ้นเยอะเชียวล่ะ
และอีกครั้งเมื่อสองวันที่ผ่านมาค่ะ เราไปรอรถตู้หน้าห้างแห่งหนึ่งตั้งแต่เช้า ช่วงเวลาสองโมง รถเยอะเป็นปกติเพราะเป็นวันทำงาน เรารอรถตรงตู้โทรศัพท์ที่มีรั่วกั้นของที่ว่าการอำเภอ เหตุการณ์ปกติ จนมีผู้ชายคนนึงอายุประมาณ 40 กว่าๆ จอดมอ'ไซต์แล้วมาเดินมาใช้ตู้โทรศัพท์ เราเห็นก็ว่าจะทักนะคะ เพราะตู้โทรศัพท์มันใช้ไม่ได้ทั้งสี่ตู้เลย เราก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ปล่อยเขาไป เล่นเกมโทรศัพท์ต่อ เราอยู่ห่างจากตู้ประมาณเมตรกว่าๆ เองค่ะ ใกล้มาก
คือไม่ได้สนใจอะไรนะ ตามองโทรศัพท์ หันขวาไปดูว่ารถตู้มารึยังเป็นระยะๆ เขาอยู่เยื้องเราไปทางซ้ายมือ แอบคิดว่าถ้าเจอโรคจิตมาโชว์ของลับเหมือนที่เห็นคนอื่นๆ เขาโดนกันเราจะรับมือยังไงดีนะ ก็คิดโน่นนี่ไปเรื่อยเปื่อย เราเอะใจแล้ว ตู้โทรศัพท์มันใช้ไม่ได้ ทำไมยังยืนอยู่อีก แล้วไม่ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์ด้วยนะคะ แต่นั่นล่ะ เราไม่ได้สนใจก็เล่นเกมต่อ มองรถว่ามาหรือยังต่อไป ตอนนั้นมีเราคนเดียวที่นั่งรอรถอยู่ตรงนั้น แต่บรรยากาศไม่ได้เปลี่ยวมากเพราะรถราแล่นไปมาช่วงเช้า ผ่านไปสิบนาทีกว่าๆ เราสงสัยเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง แม่ย้อย!!! นางยืนหันหน้ามาทางเราพร้อมรูดกะปู๋ไปด้วย!
อุจาดลูกกะตาสุดๆ เลยค่ะ แต่ตอนนั้นเราไม่ตกใจหรือกลัวเลย เพราะถ้ากลัวอะไรหัวใจเราจะเต้นแรงมาก แต่ตอนนั้นเฉยๆ เราเลยพูดดังๆ เลย "เล็ก!!!!" "ไม่อยากดูหรอก ไปทำให้ตรงนู้นดูโน่นไป!!!" แต่อะไรเอ่ย นางไม่เสียเซลฟ์ในขนาดแล้วรีบหนีไปอย่างที่ควรจะเป็นนะจ๊ะ นางควักน้องชายออกมาให้เราเห็นชัดๆ พร้อมทั้งรูดไปมาทำหน้าโรคจิตใส่เราไปด้วย (จำหน้าไม่ได้ค่ะ เขาใส่หมวกกันน็อคเต็มใบเปิดที่กั้นลมออก)
ตอนนั้นมันสุดๆ ไปเลย จิตวิทยาการรับมือกับคนโรคจิตใช้ไม่ได้ผลจ้าาาา เราเลยเดินลงถนนไปเคาะกระจกรถคุณพี่ผู้หญิงสองคนที่จอดอยู่ใกล้ๆ เขาก็เปิดกระจก ตอนนั้นตาโรคจิตหงุดเงี่ยวก็ขึ้นมอ'ไซต์รีบขับหนีไปซะแล้ว พี่ผู้หญิงเขาก็บอกว่าให้ระวัง รอรถคนเดียวแบบนี้อันตราย หนูสวยก็งี้แหละ แหนะ มีชมกันด้วย (ขอบคุณขุ่นพี่ที่ให้เกียรติเครื่องสำอางหนูขะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปล.เราน่าจะถ่ายคลิปไว้เนอะ
ปล1.ถ้าหล่อนี่จะไม่บ่นเลยค่ะ
ปล2.ตอนอยู่ปี1 ก็เคยโดนโรคจิตมาสาวน้องให้ดูตอนกำลังล้างจานที่ใต้หอพัก แต่ตอนนั้นมีเพื่อนเห็นเหตุการณ์ด้วย ถถถถถถถถถ