จากความเชื่อที่ว่า ถ้าจะซื้อรถมาติดแก๊ส ต้องโตโยต้าจะดีที่สุด
ถ้าเป็นสมัยก่อน ช่วงหนึ่งผมคงไม่เถียง
เพราะจากประสบการณ์ตรง เครื่องยนต์ที่ทนแก๊ส(ตามที่ช่างเขาบอกมา) จะมีลักษณะดังนี้
1. เสื้อสูบเป็นเหล็กหล่อ ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความทน แต่มัน"หนัก"
2. ระบบขับวาวล์จะเป็น DOHC ที่กดวาวล์ด้วยลูกถ้วย และมีแผ่นชิมรับแรงกระแทกจากแคม มาวาวล์ เป็นชิมนอกตัวใหญ่ๆ บดง่าย
3. ตาน้ำเลี้ยงลูกสูบ มีขนาดพอดี ไม่ใหญ่ไป และไม่เล็กเกิน ทำให้เวลาน้ำแห้ง เสื้อไม่แตก แค่ฝาโก่ง ปาดฝาใช้ได้ต่อ
4. ลูกสูบ จะเว้าหลบวาวล์มาแล้ว สายพานไทม์มิ่งขาด วาวล์ไม่กระจุย
ซึ่งไอ้ที่ว่ามาทั้งหมด มันคือลักษณะของฝาสูบแบบ FE ซึ่งโตต้าเขาออกแบบมาตามนั้น ซึ่งจากประสบการณ์ส่วนตัว
ใช้เครื่อง 3S-FE วิ่งมาเกือบสี่แสนกิโล จึงปลดระวาง แล้วประจำการด้วย 3S-GE ต่ออีกสองแสนกิโล จึงขายรถ
และใช้แก๊ส LPG เป็นเชื้อเพลง ซึ่งตลอดเวลาที่ใช้ ผมตั้งวาวล์ทุกๆ แสนกิโล และทุกครั้งที่ตั้งวาวล์ ก็เพราะว่าวาวล์เริ่มยันจึงนำเข้าไปทำ
แต่พอมาปัจจุบัน จากประสบการณ์ตรงในวิออส และประสบการณ์ของเพื่อนในอัลติส ทำไมความทนทานมันถึงหายไป
1. เสื้อสูบเป็นอลูมิเนียม เบาสบาย
2. แผ่นชิมนอกหายไป กลายเป็นชิมในลูกถ้วย ทำให้เวลาบดชิม ลำบากขึ้นนิดนึง แต่ถ้าลำบากมาก ก็บดก้านวาวล์แทน เหอๆๆ
3. ตาน้ำเลี้ยงลูกสูบ มีขนาดใหญ่ ระบายความร้อนได้ดี แต่เพราะเป้นมิเนียม เวลาน้ำแห้ง เสื้อแตกเป็นตามด ซ่อมไม่หายต้องยกเปลี่ยนอย่างเดียว
4. ลูกสูบไม่กลัวไทม์มิ่งขาดอีกต่อไป เพราะใช้โซ่ขับวาวล์แทน (อันนี้เป้นข้อดี)
แต่ ทำไมเครื่องรุ่นใหม่ๆ ขับไปไม่กี่หมื่นโลก็ต้องตั้งวาวล์กันแระ
แต่ ทำไมเครื่องรุ่นใหม่ๆ พอปั๊มน้ำเสีย ปั๊มจะคายน้ำทิ้ง ทำให้น้ำแห้ง เครื่องฮีทต์ ถ้าเป็นเสื้อสูบแบบเหล็กหล่อ ก็แค่ปาดฝา หรือยกฝาเปลี่ยน แต่เสื้ออลุมิเนียม แตกร้าว ต้องยกลงอย่างเดียว
เลยทำให้สงสัยกับความเชื่อที่ว่า เครื่องโตโยต้าทน จะยังจริงอยู่หรือเปล่าครับ