เมื่อพ่ายแพ้คือแพ้พ่ายก็ใช่แล้ว
หวังคลาดแคล้วมิแคล้วคลาดอนาถไหม
ทุกย่างก้าวที่ก้าวย่างพลั้งพลาดไป
ปวดเจ็บใจไทยเจ็บปวดรวดร้าวเอง
หลงคำลวงลิ่วล้อสอพลอนาย
อำนาจใช้เพื่อพวกตนชนข่มเหง
ผลประโยชน์กินรวบควบบรรเลง
มิหวั่นเกรงหน้าไหนไม่ต้องกลัว
ท่องคาถาเรามาจากเลือกตั้ง
โปรยความหวังหลอกล่อทุกถ้วนทั่ว
พี่ษิณคิดน้องปูทำย้ำเมามัว
ประโยชน์ตัวต้องข้ามหัวประชาชน
เมื่ออำนาจขาดตอนหลอนอำนาจ
ชะตาขาดเวรกรรมบังเกิดผล
เหลียวแลหลังแอบอ้างประชาชน
กลบชั่วตนต้องเลือกตั้งหวังล้างตัว
ตื่นเช้ามากินข้าวปลาแล้วนอนต่อ
คนเคยรอเขาลาลับมิเห็นหัว
ไร้อำนาจขาดเก้าอี้มีหมองมัว
ลิ่วล้อชั่วชิ่งลับลาน้ำตานอง
ต่อแต่นี้ไม่มีเก้าอี้แล้ว
คงไม่แคล้วขึ้นลงศาลบ้านหลังสอง
คุกเรือนจำคอยตอกย้ำตีตราจอง
ตามครรลองต้องรับกรรมที่ทำเอง