วันนี้ อยากจะมาเล่าเชิงระบาย นะคะ

แมวเราชื่อตัวเล็ก เป็นแมวสีน้ำตาล ซึ่งเรารักแมวตัวนี้มากก เพราะเป็นแมวที่แม่เราให้เลี้ยงในบ้านและเราคิดว่าเราจะเลี้ยงจริงจังไปจนกว่ามันจะแก่ตาย

คือต้องบอกก่อนว่าตัวเล็กเนี่ยไม่เคยฉีดยาอะไรเลย จนตัวเล็กมีอายุได้ประมาณ5เดือน ก็ได้ฉีดวัคซีนตัวแรกเลยคือพิษสุนัขบ้า

ตอนที่โดนฉีดเนี่ยนะคะก็ไม่ได้เป็นไรมาก ซึมวันเดียวแล้วก็หาย กินเล่นได้ปกติ

พอผ่านมาได้จะเดือนนึงตัวเล็กก็โดนแมวกัด คือมันเป็นแมวในซอย ไม่รู้มันบ้าไหม

หลังจากที่โดนกัด ตัวเล็กก็มีอาการซึมประมาณวันสองวัน กินปกติ เราก็ดูที่ตัวของเล็กมันก็มีรอยโดนกัดประมาณ3จุด

ผ่านไปได้สักระยะนึง แผลสองจุดตรงขาซ้ายหน้า กับอีกบริเวณนึงก็ตกสะเก็ดแล้ว แต่บริเวณช่วงข้างใกล้ขาหลังด้านขวาตอนแรกมันก็เริ่มตกสะเก็ดเหมือนกัน

แต่ผ่านไปได้สักระยะแผลมันก็เริ่มกว้างเป็นวงใหญ่ขึ้น มีลักษณะเป็นแผลสด เราก็กังวลมาก ไม่รู้ไปโดนอะไรกัดมาอีก เราก็เลยไปถามที่คลินิก

เขาก็บอกว่า แผลเนี่ยมันติดเชื้อแล้วประมาณว่ามันเป็นหนองข้างในก็เลยทำให้มีวงกว้างขึ้น(มั้งคะ แฮะๆ) หมอก็บอกให้ทาเบตาดีน

ถ้าไม่รักษาเนี่ยแผลก็จะหายช้า เราก็จัดการไปซ้อเบตาดีนแล้วมาหยอดให้ตัวเล็กเช้าเย็น ผ่านไปวันนึงแผลก็เริ่มดูดีขึ้น แบบตกสะเก็ดจนมันหาย

พอตกสะเก็ดได้ไม่นานเลย ก็ไปเล่นกับตัวเล็กปกติ คือมันจะชอบนอนบนหลังตู้เย็นอ่ะค่ะ เราก็ไปเล่นกับมัน แล้วก็เห็นว่ามันมีตัวสีขาวๆ ออกมาจากก้นตัวเล็ก

กระดึ๊บๆอยู่บริเวณนั้น เราก็เรียกพ่อแม่มาดู แล้วเราก็ไปเสิร์ชในเวป ปรากฎว่ามันคือพยาธิตัวตืดจ้า ก็พาไปหาหมอคลินิกที่เราไปถามนั่นแล

พออธิบายยบลาๆให้หมอฟังเนี่ย หมอก็เอายาเม็ดมาใส่ปากตัวเล็ก สักพักนึงหมอก็ถามว่าแล้วได้ฉีดวัคซีนอะไรบ้างหรือยัง พ่อเราก็บอกฉีดแค่พิษสุนัขบ้า

แล้วหมอก็บอกแล้วหัดหวัดแมวล่ะ พ่อก็บอกว่ายังนะ แล้วก็จัดการให้หมอฉีดเลย หมอก็ฉีดให้พอจ่ายตังเสร็จไม่นานหมอก็ให้กลับบ้าน ...

อื้มมมมม คือตอนที่ตัวเล็กเป็นพยาธิแต่พยาธิมันยังไม่ออกมาจากก้นให้เราเห็น(เราเล่นกับเล็กทุกวัน) มันก็ซึมแต่ก็กินเล่นปกติ

จนมาวันที่หมอฉีดยาอ่ะนะคะ (พฤ 1 พ.ค. 57) วันนั้นเนี่ยตัวเล็กก็นอนบนหลังตู้เย็นเหมือนเดิม

(ศ 2 พ.ค. 57) ตัวเล็กก็อ้วกเอาๆ อ้วกสองสามครั้งแรกมีสีเหลืองฟองๆ ตอนนั้นเราก็ใจไม่ดีละ อยากพามันไปหาหมอ แต่แม่ก็บอกว่ามันก็เหมือนคน
ตอนเย็นเราไปตลาดก็ไปซื้อกับข้าวก็เลยไปถามหมอกับแม่ หมอก็บอกว่าคงต้องพามันมาฉีดยาอีกที ต้องพามาหาหมออีก แต่ก็ไม่ได้พาไป (ไม่เห็นพยาธิออกจากก้นเล็กแล้ว) ในวันนั้นมันไม่ได้อ้วกแค่สามครั้งนะคะ มันอ้วกประมาณ 5ครั้ง ในวันเดียว สองครั้งหลังอ้วกเป็นสีขาว มีฟองเหมือนเดิม

(ส 3 พ.ค. 57) ตัวเล็กก็ยังอ้วกอยู่อาการไม่ดีนอนซม ไม่ค่ะต้องบอกว่านั่งซมมากกว่า คือมันไม่ได้นอนราบไปกับพื้นอ่ะนะคะ เราก็ร้องไห้คือตอนนั้นใจไม่ดีแล้ว อยากพามันไปหาหมอตั้งแต่เที่ยง แต่แม่ก็ยังไม่ให้ไปให้รอดูตอนถึงบ่ายๆ เราก็รอ คือมันทั้งซมทั้งซึม ไม่กินแม้กระทั่งน้ำ จนถึงบ่ายโมงกว่าๆ พ่อก็พาไปหาคลินิก
อีกที่ ซึ่งเขาบอกว่าแมวติดเชื้อ มีไข้สูง108F คอแดงมาก เขาเลยไม่กินอะไร ไม่ได้มีผลมาจากการฉีดวัคซีนแต่หมอก็บอกว่าวัคซีนที่คลินิกเก่าให้เนี่ยไม่ได้มีผลอะไรกับตัวเล็ก ต้องพามาฉีดใหม่แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ต้องรอให้เล็กหายดีก่อน หมอก็ให้น้ำเกลือ แล้วก็ฉีดยาแก้อ้วกกับลดไข้มั้งคะไปสองเข็ม กลับมาบ้านก็ซมเหมือนเดิม ไม่อะไรทั้งสิ้น เดินได้นิดหน่อย อ้วกอยู่ประมาณสองครั้ง เป็นฟองเหมือนเดิม

(อา 4 พ.ค. 57) พาไปหาหมอช่วงบ่าย ก็บอกหมอว่าเหมือนเดิม อึก็ไม่อึ หมอก็วัดไข้ที่ก้นอ่ะค่ะ ปรากฏว่าอึไม่ดีเลย เป็นสีน้ำตาลซึ่งอาจมีเลือดปน พอดูคอก็ยังแดงเหมือนเดิม น้ำลายเหนียว ตอนนั้นหมอบอกว่ามีเกณฑ์เป็นหัดแมว ซึ่งต้องดูอีกที ไข้ลดลงเหลือ105F หมอก็ให้น้ำเกลือเหมือนเดิม ฉีดยาละลายเสมหะ แล้วก็อะไรอีกเข็ม จำไม่ได้อ่ะค่ะแต่น่าจะเกี่ยวกับโรคหัดเนี่ยแล่ะค่ะ กลับบ้านมาก็เหมือนเดิมออกไปนั่งเล่นนอกบ้านบ้าง เดินได้ทีละนิดหน่อย อ้วกครั้งเดียวแต่เยอะ เป็นฟองเหมือนเดิม น้ำลายยืดเหนียวๆคล้ายเสมหะออกมาจากปาก แต่แตกต่างจากวันแรกนิดนึงนะคะ คือวันที่2ไม่มองเดินหนีต่างหาก วันนี้เล็กก็มองบ้าง ไม่เดินหนี

(จ 5 พ.ค. 57) พาไปช่วงเช้า บอกหมอเหมือนเดิมไม่กินไม่อึ หมอก็ดูปากตัวเล็กประกฏว่าเป็นแผลตรงปลายลิ้น น้ำลายเหนียว แสดงอาการหัดออกมาชัดเจน โห.. ฟังตอนนั้นนี่กะร้องไห้ที่คลินิกแต่กลั้นไว้ได้ หมอก็ให้น้ำเกลือ ฉีดยาที่เกี่ยวกับโรคหัดอ่ะค่ะ ฉีดไปสองเข็ม สงสารตัวเล็กมากกก มันคงทรมานมากแน่ๆ เราาก็ถามหมอว่ามีโอกาสหายไหม หมอบอกว่า 50/50 ต้องรอดูตอนเย็นจนถึงพรุ่งนี้เช้าว่าดีขึ้นไหม หมอบอกว่าอาจจะติดมาจากแมวที่มากัดได้ (แมวบ้าตัวนั้น...) ตอนเย็นอ้วกอย่างหนัก ครั้งเดียวแต่เยอะ อาจเป็นเพราะเราป้อนน้ำมากไป

(อ 6 พ.ค. 57) พาไปเหมือนเดิมค่ะคือช่วงเช้าเนี่ยตัวเล็กอึ เป็นสีน้ำตาลแต่ว่าไม่เข้มมาก หมอก็จัดน้ำเกลือกับยาอีกประมาณสองสามเข็ม ไข้103F วันนี้ตัวเล็กเริ่มดมอาหารแต่ก็ไม่กิน ป้อนน้ำน้อยกว่าเดิม หมอบอกว่าดีขึ้นแต่ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แล้วก็นอนได้หลายท่า

(พ 7 พ.ค. 57) ตัวเล็กฉี่ในบ้านเยอะ ... พ่อบอกเป็นสีเหลือง พาไปช่วงเช้าเหมือนเดิม หมอบอกเป็นดีซ่าน ตาเหลือง หูเหลือง ผิวเหลือง ที่จริงก็สังเกตตั้งแต่เมื่อวาน แต่ไม่ชัดเท่าวันนี้ อาการไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ให้ไปสี่เข็ม บำรุงเลือด น้ำเกลือ บลาๆ ลิ้นยังมีแผล อาการหนัก ตอนเย็นต้องมาให้น้ำเกลืออีก อ่ะ ตอนเย็นก่อนไปกับพ่อ ตัวเล็กมันก็ไปอึในกระบะ เหลวแต่ไม่ได้เหลวมาก สีน้ำตาลเข้ม อาการไม่ดีเลย (เราบอกกับแม่ ไม่น่ารอดแล้วล่ะ) พอพาไปหาหมอ หมอบอกยังให้น้ำเกลือไม่ได้ เพราะยังมีอยู่แล้วก็ทำหน้าเครียดแล้วบอกว่า ตอนนี้มีอยู่2โรค คือหัดกับไวรัสในเม็ดเลือดแดง ที่ทำให้เม็ดเลือดแตกตัว อะไรงี้ หมอก็ให้ไปสองเข็มแล้วบอกว่าพรุ่งนี้ให้มาอีก ยังอยู่ในช่วงวิกฤต
ตกตอนกลางคืนตัวเล็กก็ซึมๆเหมือนเคย คราวนี้ไม่ดมอาหารแล้ว เมินหน้าหนีอย่างเดียว เราก็เล่นกับมัน ประมาณห้าทุ่ม ตัวเล็กมานั่งหน้าห้องเรา เราก็เลยเรียกตัวเล็กเข้าห้อง ตัวเล็กหันมามองเเล้วก็เดินเข้ามา เข้ามานั่งสักพักก็ทำท่าเหมือนนอน เราก็บอกตัวเล็กว่าต้องสู้นะ ตัวเล็กต้องอยู่กับเค้าไปนานๆ ถ้าไม่มีตัวเล็กเค้าคงคิดถึงแย่ แล้วก็บอกรักตัวเล็กไป มันก็นอนเหมือนเดิม แต่เราให้เล็กอยู่ในห้องกับเราทั้งคืนไม่ได้เพราะว่านอนกับแม่ เราก็ให้ตัวเล็กไปนอนกับพ่อ เราก็ออกมาดูเล็กครั้งนึงก่อนนอน ถามพ่อว่าอยู่ไหน พ่อก็บอกว่านอนอยู่ใต้เก้าอี้ เราก็คิดว่ามันก็นอนอย่างนี้ทุกวันอ่ะค่ะก็เลยไม่ได้อะไร

(พฤ 8 พ.ค. 57) เราก็ตื่นแต่เช้าเพราะต้องไปเรียน เราก็ถามแม่ว่าตัวเล็กอยู่ไหน แม่ก็บอกนั่นน่ะสิ เพราะปกติตอนแม่ตื่นตัวเล็กก็จะตื่นด้วย คราวนี้เราก็เอาไฟฉายส่องทุกที่ ปรากฏว่าเจอเล็กที่ใต้บันได เราก็นึกว่านอนปกติ เราก็ปลุกแบบดันๆตัวมัน มันก็ไม่ตื่น เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะตอนที่ยังดีๆอยู่ตัวเล็กก็หลับลึกบ้าง ก็เลยเขย่าแรงๆอีกที ก็ยังไม่ตื่น พ่อก็มาดูแล้วบอกว่ามันตาย เราก็อุ้มมันมาข้างนอก ร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดเลยจะจากไปเร็วขนาดนี้ คือหน้าเล็กเนี่ยดูตายแบบทรมานมากค่ะ เพราะตายังค้าง แล้วก็มีอึเหมือนปนเลือด ปากอ้าน้ำลายไหล ตอนเราไปอุ้มตัวก็ยังนิ่มๆอยู่อาจจะเพิ่งตายได้ไม่นาน

ตอนนี้คิดถึงไปที่ไหนก็นึกถึงตลอด อยู่กันมาสี่เดือนเต็มเหมือนสี่ปี คถมากกกอยากเล่นกับเล็กเหมือนเดิม ตอนนี้ไอ้เราก็ทำได้แค่ทำใจยอมรับ ตอนเย็นก็ไปบอกหมอ หมอก็บอกว่าก็คิดว่าแย่อยู่เหมือนกัน

ขอบคุณทุกคนที่เข้าอ่านมาจนจบนะคะ