(เครดิต รูปขนมบุหลันดั้นเมฆสวยๆ จากอากู๋)
อุบายร้าย พ่ายเสน่หา
บทนำ
ความรู้สึกอันหนักอึ้งที่แทรกซึมเข้ามารบกวนจิตใจ ทำให้บุษบาบันรู้สึกเหม่อลอยอีกไม่กี่วันข้างหน้าเธอจะต้องกลายเป็นเจ้าสาวของ ชลลัมพี อัครเดชโภคิน ผู้ชายหน้าตาดีภูมิฐาน มาดขรึมซึ่งเป็นถึงทายาทคนเดียวเศรษฐีพันล้านเจ้าของบริษัทเคมีภัณฑ์ยักษ์ใหญ่อันดับหนึ่งของประเทศไทย และนอกจากนี้เขายังเป็นเจ้านายของเธอมาเกือบสิบปีพบหน้ากันแทบทุกวัน แต่ความสนิทไม่เลยเธอมีความรู้สึกว่าเขาไม่ชอบหน้าเธอด้วยซ้ำไปเธอเป็นเลขาที่แม่ของเขาคุณหญิงชลัมพร อัครเดชโภคิน เลือกเขามาเมื่อมารดาของเขาก้าวลงจากตำแหน่งท่านประธานของบริษัทเธอก็ถูกมอบหมายให้เป็นเลขาของชลลัมพีแทน เขาไม่ค่อยทัก คุยเล่นกับเธอนอกจากจะเรียกใช้งาน แถมยังชอบเรียกเธอว่าคุณป้าเลขา บางทีเขาคงอยากจะจับเธอย้ายจากตำแหน่งเลขาหน้าห้องด้วยซ้ำไปเพื่อหาสาวสวยหุ่นเซ็กซี่มานั่งแทนที่เธอ แต่ที่เขายังไม่ทำแบบนั้งนั้นคงเป็นเพราะเธอทำให้เขาได้เรียบร้อยเสมอมาไม่ขาดตกบกพร่องและที่สำคัญเธอมักช่วยให้เขารอดพ้นจากรถไฟหลายขบวนที่มักเกือบจะชนกันอยู่บ่อยๆ หากไม่ได้เลขามืออาชีพแบบเธอ ผู้ชายที่มีผู้หญิงรอบตัวอย่างชลลัมพีคงได้ปวดหัวอีกเยอะกับบรรดาสาวๆ ที่เขาเป็นสปอนเซอร์ให้อยู่หลายคน
บุษบาบันกำลังคิดเพลินๆ ขณะทำขนมไปด้วยใจเหม่อลอยจนเผลอทำถ้ายตะไลสำหรับนึ่งขนมหล่นลงตกแตก
“เพล้ง!”
บุษบาบันยกมือทาบอกต่อว่าความสะเพร่าและความใจลอยของตนเอง“คุณพระช่วย แย่จริงทำไมถึงเหม่อลอยได้ขนาดนี้นะ”
บุษบาบันรีบสลัดความคิดนั้นก่อนที่จะเสียงานเสียการไปมากกว่านี้และจะทำขนมไม่ทันเธอรีบหาไม้กวาดและที่ตักผงมาเก็บกวาดเศษของถ้วยตะไลไปทิ้งอย่างขะมักขะเม้น เธอต้องลืมเรื่องส่วนตัวเสียก่อนเพราะตอนนี้สิ่งที่เธอควรจะทำก็คือทำขนมบุหลันดั้นเมฆ และเกสรลำเจียก จ่ามงกุฏ ขนมชั้น ออเดอร์ของลูกค้าประจำที่ต้องการนำไปฝากเพื่อนที่อยู่ต่างประเทศให้ออกมาดีที่สุดให้สมกับที่ลูกค้าเอาร้านเธอไปโปรโมตกับเพื่อนชาวต่างประเทศไว้มากว่าเป็นร้านขนมไทยที่อร่อยที่สุดในชลบุรี
บุษบาบันเตรียมส่วนตัวขนมบุหลันดั้นเมฆที่มีส่วนประกอบของ แป้งข้าวเจ้า แป้งเท้าอย่างดี น้ำลอยดอกมะลิกะทิ และน้ำตาล ผสมให้เข้ากันอย่างดีและผสมน้ำอัญชัญลงไปเล็กน้อยให้เกิดสีฟ้าสวยงามอันเป็นเอกลักษณ์ของขนมบุหลันดั้นเมฆขนมไทยหาทานยากซึ่งจะต้องนำไปหยอดในถ้วยตะไลที่นึ่งให้ร้อนอยู่ในซึ้งอย่างชำนาญเมื่อหยอดตัวขนมเสร็จแล้วเธอก็บรรจงปิดฝาครอบซึ้ง และหันมาจัดการผสมไข่เป็ดกับน้ำตาลปี๊บอย่างดี และกะทินำใบเตยลงไปขยำขยี้เพิ่มกลิ่นหอม สักพักเมื่อขนมในซึ้งมีรอยบุ๋มตรงกลางบุษบาบันก็จัดแจงนำสังขยาที่ผสมเสร็จแล้วลงไปหยอดลงในรอยบุ๋มของตัวขนมจนครบทุกชิ้นจากนั้นก็ปิดฝารอให้ขนมสุก
บุษบาบันแทบไม่มีเวลาให้นั่งพักเมื่อจัดการขนมบุหลันดั้นเมฆเสร็จก็หันมาจัดการพับขนมชั้นให้เป็นรูปดอกกุหลาบฝีมือของเธอประณีตและงดงามฝีมือไม่ต่างจากคนเป็นแม่ซึ่งบัดนี้วัยร่วงเลยไปเกือบจะหกสิบปีจึงไม่มีเรี่ยวแรงทำขนมมากนัก แต่ด้วยร้านขนมบุษบาบันอันเป็นร้านขนมไทยเก่าแก่ที่ตั้งอยู่ในบริเวณชั้นล่างของโรงแรมดุสิตาโฮเทล โรงแรมขนาดเล็กสองชั้นมีทั้งหมดสิบห้องอายุเกือบยี่สิบปีริมชายหาดบางแสนซึ่งร้านขนมเล็กๆ ในโรงแรมและการเปิดให้เช่าห้องพักรายวัน เป็นรายได้หลักของครอบครัวเธอ
“ทำอะไรอยู่ลูกยัยบุษยุ่งมากล่ะสิท่า” บุษบาบันเงยหน้ามองเจ้าของเสียงจะใครเสียอีกที่มีน้ำเสียงเจือไปด้วยความรักยามเรียกชื่อเธอหากไม่ใช่มารดาบังเกิดเหล้า
“ออเดอร์ขนมของคุณสุดเขตค่ะแม่ เห็นว่าจะเอาไปฝากเพื่อนที่อิตาลีจะเดินทางพรุ่งนี้แต่เช้า จะมารับขนมตอนสี่ทุ่ม”
“รับออเดอร์ด่วนมาทำไมไม่บอกแม่จะได้ลงมาช่วยทำช่วงนี้เป็นช่วงโลซีซั่นแขกที่มาพักก็น้อยมากแม่ทำความสะอาดห้องพักเสร็จจั้งแต่บ่าย วางมือเถอะแม่ทำเองก็ได้อีกไม่กี่วันเราก็จะต้องแต่งงานแล้วนะยัยบุษ น่าจะเอาเวลาไปขัดผิวขัดหน้า ทำตัวให้สวยเหมือนเจ้าสาวคนอื่นเขาแทนที่จะเอาเวลามาหมกอยู่ในครัว ทำงานประจำก็เหนื่อยแล้วยังต้องรีบกลับมาทำขนมจนหัวฟูทุกวัน” คนเป็นแม่รู้สึกสงสารและรู้ว่ารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับการแต่งงานในครั้งนี้
“ถ้ามันเป็นการแต่งงานที่เกิดจากความรักบุษก็คงจะตื่นเต้นและอยากจะทำตัวเองให้สวยสมกับเป็นเจ้าสาวแต่ว่าการแต่งงานครั้งนี้แม่เองก็รู้นี่คะมันก็แค่ละครฉากหนึ่งที่เราต้องแสดงให้จบไปก็เท่านั้น”
“บุษแม่เสียใจที่จริงลูกไม่ต้องลำบากทำแบบนี้ก็ได้”
“บุษเลือกแล้วค่ะแม่ แม่ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะบุษทำทุกอย่างก็เพื่อครอบครัวของเรา บุษจะเป็นเจ้าสาวมืออาชีพ แค่ปีเดียวเท่านั้นสบายมากค่ะแม่”ใบหน้าขาวนวลของบุษบาเปื้อนยิ้ม ดวงตาคู่สวยภายใต้แว่นตากรอบใหญ่ความกลัวและความอ้างว้างแฝงอยู่ในดวงตางดงามนั้นเพียงแต่ริมฝีปากสวยกลับขยับขึ้นว่า
“ดีเสียอีกอย่างน้อยชีวิตนี้บุษบาบันคนนี้ก็ไม่ต้องขึ้นคานจริงไหมคะแม่ อย่างน้อยก็มีมหาเศรษฐีมาสอยลงจากคาน ตายไปยมพบาลจะได้ไม่พาลหาเรื่องว่าเป็นโสดทำไมยังไงล่ะคะ” คนพูดพยามพูดให้บรรยากาศคลายความตึงเครียดหารู้ไม่ว่าคนเป็นแม่เครียดหนักกว่าเดิม
คนเป็นแม่หัวเราะไม่ออก เพราะการแต่งงานคราวนี้ใครรู้คงตราหน้าว่าครอบครัวของเธอ ขายลูกสาวกินอย่างแท้จริง
อุบายร้ายพ่ายเสน่หา (บทนำ)
(เครดิต รูปขนมบุหลันดั้นเมฆสวยๆ จากอากู๋)
อุบายร้าย พ่ายเสน่หา
บทนำ
ความรู้สึกอันหนักอึ้งที่แทรกซึมเข้ามารบกวนจิตใจ ทำให้บุษบาบันรู้สึกเหม่อลอยอีกไม่กี่วันข้างหน้าเธอจะต้องกลายเป็นเจ้าสาวของ ชลลัมพี อัครเดชโภคิน ผู้ชายหน้าตาดีภูมิฐาน มาดขรึมซึ่งเป็นถึงทายาทคนเดียวเศรษฐีพันล้านเจ้าของบริษัทเคมีภัณฑ์ยักษ์ใหญ่อันดับหนึ่งของประเทศไทย และนอกจากนี้เขายังเป็นเจ้านายของเธอมาเกือบสิบปีพบหน้ากันแทบทุกวัน แต่ความสนิทไม่เลยเธอมีความรู้สึกว่าเขาไม่ชอบหน้าเธอด้วยซ้ำไปเธอเป็นเลขาที่แม่ของเขาคุณหญิงชลัมพร อัครเดชโภคิน เลือกเขามาเมื่อมารดาของเขาก้าวลงจากตำแหน่งท่านประธานของบริษัทเธอก็ถูกมอบหมายให้เป็นเลขาของชลลัมพีแทน เขาไม่ค่อยทัก คุยเล่นกับเธอนอกจากจะเรียกใช้งาน แถมยังชอบเรียกเธอว่าคุณป้าเลขา บางทีเขาคงอยากจะจับเธอย้ายจากตำแหน่งเลขาหน้าห้องด้วยซ้ำไปเพื่อหาสาวสวยหุ่นเซ็กซี่มานั่งแทนที่เธอ แต่ที่เขายังไม่ทำแบบนั้งนั้นคงเป็นเพราะเธอทำให้เขาได้เรียบร้อยเสมอมาไม่ขาดตกบกพร่องและที่สำคัญเธอมักช่วยให้เขารอดพ้นจากรถไฟหลายขบวนที่มักเกือบจะชนกันอยู่บ่อยๆ หากไม่ได้เลขามืออาชีพแบบเธอ ผู้ชายที่มีผู้หญิงรอบตัวอย่างชลลัมพีคงได้ปวดหัวอีกเยอะกับบรรดาสาวๆ ที่เขาเป็นสปอนเซอร์ให้อยู่หลายคน
บุษบาบันกำลังคิดเพลินๆ ขณะทำขนมไปด้วยใจเหม่อลอยจนเผลอทำถ้ายตะไลสำหรับนึ่งขนมหล่นลงตกแตก
“เพล้ง!”
บุษบาบันยกมือทาบอกต่อว่าความสะเพร่าและความใจลอยของตนเอง“คุณพระช่วย แย่จริงทำไมถึงเหม่อลอยได้ขนาดนี้นะ”
บุษบาบันรีบสลัดความคิดนั้นก่อนที่จะเสียงานเสียการไปมากกว่านี้และจะทำขนมไม่ทันเธอรีบหาไม้กวาดและที่ตักผงมาเก็บกวาดเศษของถ้วยตะไลไปทิ้งอย่างขะมักขะเม้น เธอต้องลืมเรื่องส่วนตัวเสียก่อนเพราะตอนนี้สิ่งที่เธอควรจะทำก็คือทำขนมบุหลันดั้นเมฆ และเกสรลำเจียก จ่ามงกุฏ ขนมชั้น ออเดอร์ของลูกค้าประจำที่ต้องการนำไปฝากเพื่อนที่อยู่ต่างประเทศให้ออกมาดีที่สุดให้สมกับที่ลูกค้าเอาร้านเธอไปโปรโมตกับเพื่อนชาวต่างประเทศไว้มากว่าเป็นร้านขนมไทยที่อร่อยที่สุดในชลบุรี
บุษบาบันเตรียมส่วนตัวขนมบุหลันดั้นเมฆที่มีส่วนประกอบของ แป้งข้าวเจ้า แป้งเท้าอย่างดี น้ำลอยดอกมะลิกะทิ และน้ำตาล ผสมให้เข้ากันอย่างดีและผสมน้ำอัญชัญลงไปเล็กน้อยให้เกิดสีฟ้าสวยงามอันเป็นเอกลักษณ์ของขนมบุหลันดั้นเมฆขนมไทยหาทานยากซึ่งจะต้องนำไปหยอดในถ้วยตะไลที่นึ่งให้ร้อนอยู่ในซึ้งอย่างชำนาญเมื่อหยอดตัวขนมเสร็จแล้วเธอก็บรรจงปิดฝาครอบซึ้ง และหันมาจัดการผสมไข่เป็ดกับน้ำตาลปี๊บอย่างดี และกะทินำใบเตยลงไปขยำขยี้เพิ่มกลิ่นหอม สักพักเมื่อขนมในซึ้งมีรอยบุ๋มตรงกลางบุษบาบันก็จัดแจงนำสังขยาที่ผสมเสร็จแล้วลงไปหยอดลงในรอยบุ๋มของตัวขนมจนครบทุกชิ้นจากนั้นก็ปิดฝารอให้ขนมสุก
บุษบาบันแทบไม่มีเวลาให้นั่งพักเมื่อจัดการขนมบุหลันดั้นเมฆเสร็จก็หันมาจัดการพับขนมชั้นให้เป็นรูปดอกกุหลาบฝีมือของเธอประณีตและงดงามฝีมือไม่ต่างจากคนเป็นแม่ซึ่งบัดนี้วัยร่วงเลยไปเกือบจะหกสิบปีจึงไม่มีเรี่ยวแรงทำขนมมากนัก แต่ด้วยร้านขนมบุษบาบันอันเป็นร้านขนมไทยเก่าแก่ที่ตั้งอยู่ในบริเวณชั้นล่างของโรงแรมดุสิตาโฮเทล โรงแรมขนาดเล็กสองชั้นมีทั้งหมดสิบห้องอายุเกือบยี่สิบปีริมชายหาดบางแสนซึ่งร้านขนมเล็กๆ ในโรงแรมและการเปิดให้เช่าห้องพักรายวัน เป็นรายได้หลักของครอบครัวเธอ
“ทำอะไรอยู่ลูกยัยบุษยุ่งมากล่ะสิท่า” บุษบาบันเงยหน้ามองเจ้าของเสียงจะใครเสียอีกที่มีน้ำเสียงเจือไปด้วยความรักยามเรียกชื่อเธอหากไม่ใช่มารดาบังเกิดเหล้า
“ออเดอร์ขนมของคุณสุดเขตค่ะแม่ เห็นว่าจะเอาไปฝากเพื่อนที่อิตาลีจะเดินทางพรุ่งนี้แต่เช้า จะมารับขนมตอนสี่ทุ่ม”
“รับออเดอร์ด่วนมาทำไมไม่บอกแม่จะได้ลงมาช่วยทำช่วงนี้เป็นช่วงโลซีซั่นแขกที่มาพักก็น้อยมากแม่ทำความสะอาดห้องพักเสร็จจั้งแต่บ่าย วางมือเถอะแม่ทำเองก็ได้อีกไม่กี่วันเราก็จะต้องแต่งงานแล้วนะยัยบุษ น่าจะเอาเวลาไปขัดผิวขัดหน้า ทำตัวให้สวยเหมือนเจ้าสาวคนอื่นเขาแทนที่จะเอาเวลามาหมกอยู่ในครัว ทำงานประจำก็เหนื่อยแล้วยังต้องรีบกลับมาทำขนมจนหัวฟูทุกวัน” คนเป็นแม่รู้สึกสงสารและรู้ว่ารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกับการแต่งงานในครั้งนี้
“ถ้ามันเป็นการแต่งงานที่เกิดจากความรักบุษก็คงจะตื่นเต้นและอยากจะทำตัวเองให้สวยสมกับเป็นเจ้าสาวแต่ว่าการแต่งงานครั้งนี้แม่เองก็รู้นี่คะมันก็แค่ละครฉากหนึ่งที่เราต้องแสดงให้จบไปก็เท่านั้น”
“บุษแม่เสียใจที่จริงลูกไม่ต้องลำบากทำแบบนี้ก็ได้”
“บุษเลือกแล้วค่ะแม่ แม่ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะบุษทำทุกอย่างก็เพื่อครอบครัวของเรา บุษจะเป็นเจ้าสาวมืออาชีพ แค่ปีเดียวเท่านั้นสบายมากค่ะแม่”ใบหน้าขาวนวลของบุษบาเปื้อนยิ้ม ดวงตาคู่สวยภายใต้แว่นตากรอบใหญ่ความกลัวและความอ้างว้างแฝงอยู่ในดวงตางดงามนั้นเพียงแต่ริมฝีปากสวยกลับขยับขึ้นว่า
“ดีเสียอีกอย่างน้อยชีวิตนี้บุษบาบันคนนี้ก็ไม่ต้องขึ้นคานจริงไหมคะแม่ อย่างน้อยก็มีมหาเศรษฐีมาสอยลงจากคาน ตายไปยมพบาลจะได้ไม่พาลหาเรื่องว่าเป็นโสดทำไมยังไงล่ะคะ” คนพูดพยามพูดให้บรรยากาศคลายความตึงเครียดหารู้ไม่ว่าคนเป็นแม่เครียดหนักกว่าเดิม
คนเป็นแม่หัวเราะไม่ออก เพราะการแต่งงานคราวนี้ใครรู้คงตราหน้าว่าครอบครัวของเธอ ขายลูกสาวกินอย่างแท้จริง