กระทู้ตอนที่ 1 http://ppantip.com/topic/30836756       

        เป็นเวลาไม่เช้าแล้วที่องค์รักษ์ดาบทองเข้าพบกับเฮ้งสี่ตง เฮ้งสี่ตงพบว่าที่เบื้องหน้าเป็นชายวัยสี่สิบปลาย ทั้งสูงใหญ่กว่าเก้าเซี๊ยะ องค์รักษ์ดาบทองเป็นคนคุ้มกันภัยมีชื่อทั่วกำแพงใหญ่เดิมมีชื่อว่าฮวยอาเก๊า เมื่อสร้างชื่อจึงเปลี่ยนให้ผู้อื่นเรียกหาเป็นฮวยกิมตอ ในวิชาบู๊ทั้งหมดของมันวิชาดาบทองดั้นเมฆมีความสำเร็จในขั้นสูง ว่ากันว่าลู่ซังเอี๊ยงมหาโจรเด็ดเดี่ยวก็สิ้นชื่อใต้คมดาบนี้ เมื่อพบกันทั้งสองกล่าวคำเกรงอกเกรงใจกันหลายคำก่อนที่เฮ้งสี่ตงจะบอกจุดประสงค์ของมัน ฮวยกิมตอขมวดคิ้วนั่งคิดครู่ใหญ่คล้ายดั่งไม่มีความมั่นใจ แต่เฮ้งสี่ตงที่คล้ายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์พบว่ามันเองกำลังเสแสร้งเพื่อเรียกร้องค่าตัวเพิ่ม และก็จริงดังคาดเมื่อฮวยกิมตอกล่าวว่า
       "เฮ้งเล่าตี๋ ผู้พี่คิดว่าการคุ้มภัยแก่นายท่านนั้นคงเกินแก่ความสามารถของผู้พี่ แม้ดาบทองของเราจะมีชื่อ แต่เราผู้พี่เองคงไม่อาจหาญประมือกับลี้ฮง นั่นเท่ากับว่าสิบปีศาจหนึ่งมนุษย์ไม่จดบัญชีแค้นนี้กับเราผู้พี่แล้วหรือ"
เฮ้งสี่ตงรอคำพูดประโยคนี้อยู่ มิคาดเพียงเริ่ม ฮวยกิมตอก็เอ่ยออกมา จึงกล่าวกลับไปว่า"นั่นประไร ผู้น้องคาดไว้แล้วว่าฮวยเฮียต้องตอบแบบนี้ ความจริงแล้วผู้น้องคิดว่าทอดตาทั่วทั้งแผ่นดินหากไม่ใช่เจ้าของดาบสีดำนั่น ก็คงมีแต่ฮวยเฮียเท่านั้นที่สามารถปลิดปลงขบวนการมารร้ายนี้ลงได้" มันจงใจไม่เอ่ยคำว่า ถ้าเช่นนั้นก็อับจนปัญญาออกไป
       แม้ทราบว่านี่เป็นคำป้อยอ แต่ฮวยกิมตอก็อดยิ้มวูบไม่ได้ ก่อนกล่าวว่า "ต้องขออภัยเล่าตี๋อย่างสูง จนใจที่เราผู้พี่เองมีบุตร ภรรยา แม้สหายร่วมแนวจะยกดาบทองนี้ไว้สูงลิ่ว แต่ความจริงแล้วทั้งหมดล้วนเป็นเพียงสิ่งจอมปลอมเท่านั้น อีกทั้งเราเองก็ไม่มีปัญญาส่งเสียเรื่องหลังหากเราต้องตายไปแก่บุตร ภรรยา"
        เฮ้งสี่ตงความจริงเห็นว่าค่าตัวที่เสนอไว้แปดหมื่นตำลึงควรจะเพียงพอแล้วที่มันจะขายชีวิตให้ แต่ดูท่าแล้วจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ยังคงไม่ยินยอม จึงกล่าวว่า "เช่นนี้เถิด ขอเพียงแต่ฮวยเฮียรับงานนี้ ผู้น้องรับประกันด้วยเกียตริของจิวเล่าเอิ้ยว่าครอบครัวท่านจะสุขสบายแน่แท้"
        ฮวยกิมตอถอนหายใจกล่าวว่า "หากเราตายวันนี้ เล่าเอิ้ยก็คงไปพบกับยมบาลเป็นเพื่อนเราแน่ เช่นนั้นคนตายจะไปเหลือเกียรติใดๆอีก"
        เฮ้งสี่ตงยินดียิ่ง ที่ในที่สุดมันก็โผล่หางจิ้งจอกออกมา เพราะทำให้ไม่ต้องเสียเวลาต่อรองยืดยาวเกินไป ดังนั้นกล่าวตอบไปว่า "เช่นนี้แล้วกันผู้น้องจะบอกต่อจงก้วงให้เพิ่มค่าจ้างแก่ฮวยเฮียอีกสี่หมื่นตำลึง"
         "เงินทองจะอย่างไรก็เป็นของนอกกาย ชีวิตเป็นเรื่องสำคัญยิ่ง ไม่ทราบว่าเล่าตี๋เคยได้ยินหรือไม่" ฮวยกิมตอว่า
         "แม้ศรีษะจะถูกปลิดปลง แต่คุณธรรมจะอยู่ล้ำฟ้า" เฮ้งสี่ตงเอ่ยตอบ ก่อนกล่าวต่อว่า "จนใจที่ผู้น้องฝีมืออ่อนด้อย ดังนั้นจึงต้องขอร้องฮวยเฮียด้วยคุณธรรม ขอได้โปรดช่วยเหลือเล่าเอิ้ยด้วยเถิด ขอเพียงแต่ฮวยเฮียยินดีช่วยเหลือด้วยคุณธรรม แม้จะใช้เราต่างม้าลาเราก็ยินยอม" มันจงใจเอ่ยคำคุณธรรมสองคำก็คุณธรรมเพื่อกระตุ้นและผูกมัดต่อจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ผู้นี้
          ฮวยกิมตอพบว่าไม่สมควรรุกไล่ลูกค้าไปมากกว่านี้แล้ว มิเช่นไม่เพียงแต่เงินก้อนโตจะหายไป แต่ชื่อเสียงที่สะสมจะเสียหายตามไปด้วย เนื่องจากอำนาจของจิวซุ่นมีอยู่ไม่น้อยเลย แต่มันยังนั่งนิ่งทอดถอนหายใจอยู่พักใหญ่ ก่อนกล่าวว่า
          "เช่นนั้นเห็นที่เราผู้พี่คงต้องรับงานนี้ไว้แล้ว แม้ศรีษะจะถูกปลิดปลงไป แต่ด้วยเกียรติและคุณธรรมอย่างไรก็ต้องดำรงไว้ ขอให้เล่าตี๋เตรียมที่พักแก่เราไว้ เราจะมาปฏิบัติหน้าที่ตั้งแต่วันนี้ เมื่อล่วงพ้นคืนวันเพ็ญแล้วเล่าเอิ้ยคงไร้เรี่องราว" ก่อนถอนหายใจกล่าวว่า "ครานี้เราเองอาจเป็นปีศาจตายแทนแก่จิวเล่าเอิ้ยเป็นแน่" ฮวยกิมตอไม่ว่าอย่างไรก็ยังคงพยายามเสแสร้งกลัวต่อสิบปีศาจหนึ่งมนุษย์อยู่นั่นเอง แต่ในใจเชื่อมั่นในฝีมือของตนดีว่ากับลี้ฮงเองมันสามารถปลิดปลงได้ไม่ยากนัก และเชื่อว่าสิบปีศาจหนึ่งมนุษย์ย่อมไม่ถามหาความแค้นรายนี้แน่นอน เพราะมันทราบกฏของสิบปีศาจหนึ่งมนุษย์ดีว่า หนึ่งคือไม่ลงมือก่อนหรือหลังวันที่กำหนด สองคือไม่ทวงแค้นแทนพวกพ้องหากมันผู้นั้นปราชัย ประการนี้เป็นกฏข้อสำคัญของผู้ที่ทำงานในอาชีพเยี่ยงนี้ที่จะต้องยึดถือปฏิบัติแม้ตายก็มิอาจไม่ทำตาม
          เฮ้งสี่ตงส่งมันออกไปที่หน้าประตู แต่ต้องสาละวนกลับมาเอาตั๋วแลกเงินปึกใหญ่มา เนื่องจากฮวยกิมตอบอกว่านี่เป็นกฏของมัน คือ"เห็นเงินจึงทำงาน" กว่าจะส่งฮวยกิมตอเสร็จก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว
         เฮ้งสี่ตงกลับมายังห้องรับรองและพบว่า "โอ้วตอฮวงเกี่ยม" ได้มารออยู่แล้ว โอ้วตอฮวงเกี่ยมเป็นนามของสองมือสังหาร โอ้วตอคือ โอ้วคงซิม รูปร่างสูงมีใบหน้ายาวเรียวเหมือนม้า  ใช้ดาบสั้นเป็นอาวุธ ฮวงเกี่ยม คือ ฮวงฮ่อลั้ง รูปร่างเตี้ยแคระใบหน้ากลมป้อม มีกระบี่ยาวเป็นอาวุธ แม้จะมีชื่อทางดานอาวุธแต่ที่สร้างชื่อเป็นอย่างยิ่งกลับเป็นยาพิษ ว่ากันว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดียิ่งกับตระกูลถังแห่งเสฉวนจนได้รับสืบทอดวิชาใช้พิษมาบางส่วน เฮ้งสี่ตงสนธนากับทั้งสองชัวครู่ ก่อนส่งทั้งสองออกมา โอ้วคงซิมก่อนจาก จับมือมันและกล่าวกับมันว่า "เสียวเอิ้ยโปรดวางใจ แม้จะมีชื่อด้านพิษ แต่ประกันว่าภายใต้อาวุธหนึ่งยาวหนึ่งสั้นนี้ ในวงนักเลงยุคนี้มีผู้รอดพ้นไม่มากนัก"
         "อย่างนั้นลี้ฮงเล่า" เฮ้งสี่ตงถาม
         โอ้วคงซิมหัวเราะ กล่าวว่า "มันคงกลับไปได้เพียงร่าง เราประกันว่าหัวของมันมิอาจกลับไปด้วย"
         "เช่นนั้นฮวยกิมตอเล่า"
         โอ้วคงซิมหัวเราะอีกครั้ง และเดินจากไปพร้อมๆกับฮวงฮ่อลั้ง หัวเราะไยมิต่างกับการกลบเกลื่อนว่ามิอาจกระทำเล่า?  บัดนั้นเฮ้งสี่ตงเชื่อมั่นในฝีมือของฮวยกิมตออีกมาหลาย แม้จะเจ้าเลห์เพทุบายและฉาบด้วยคุณธรรมบังหน้าแต่อย่างไรมันก็คงไม่ได้มีแต่ยี่ห้อจอมปลอมเป็นแน่ มันส่งทั้งสองจนลับตาก่อนยิ้มพรายออกมาเป็นยิ้มแห่งความดีใจแต่แฝงไปด้วยความลี้ลับอย่างบอกไม่ถูก