ไม่แปลกที่ 10 นาทีสุดท้ายที่ เซลเฮิสต์พาร์ก เมื่อคืนก่อนจะเป็นหัวข้อขำขัน จากทีมที่อันดับ
"ต่ำ" กว่าลิเวอร์พูล จะนำมาใช้เสวนาอย่างเบิกบาน ปานประหนึ่งว่าทีมรักของตัวเองได้แชมป์ ทั้งที่จริง เกิน 99.99% ของกลุ่มที่ออกมากระทำการ หาได้เป็นแฟนบอลทีมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมืองแมนเชสเตอร์ ที่ชื่อว่า แมนเชสเอต์ ซิตี้ ก็ไม่ใช่ แต่กลับเป็นแฟนบอลทีมกลางตาราง ซึ่งมาตราฐานคุณภาพนิสัย ก็แย่พอๆกับอันดับในพรีเมียร์ลีค ผสมปนเปกับแฟนบอล ด้อยคุณภาพ ของทีมที่อันดับต่ำกว่าลิเวอร์พูลบนหัวตารางบางทีม ที่อาศัยลูกมั่วผสมโรงเข้ามาซ้ำ ซึ่งย้อนไปดูพฤติกรรม ของพวกอีแอบพวกนี้แล้ว จะเห็นได้ว่า ทั้งเสี้ยม ทั้งชง หงส์ มาตั้งแต่ต้น
ทำไปเถอะครับ ถ้ามันสร้างความเบิกบานสำราญใจให้กับพวกคุณ และชาวบ้านธรรมดาที่ชอบลิเวอร์พูลอย่างผม ก็จะไม่มุดหัวหายไปไหน เพราะสิ่งที่พวกคุณกำลังทำกันอยู่ ไม่ได้สร้าง"ความอาย"ในการชื่นชอบสโมสรลิเวอร์พูลเลย ตรงกันข้าม มันยิ่งสร้างความพึงพอใจให้กับผมเสียด้วย ที่เห็นอาการกลัวหงส์จนขี้ขึ้นหัว จากแฟนบอลหลายๆทีม ที่ผมมองว่า ต้องออกมาอาศัยการถากถาง-ดัน เพื่อปิดบังความกลัวที่กำลังเกิดขึ้นในใจของตัวเอง กลัวว่าวันหนึ่ง ทีมรักของตัวเองจะต้องเผชิญหน้ากับลิเวอร์พูล
วันนี้ ลิเวอร์พูลกลับมายิ่งใหญ่แล้ว แม้อาจจะไม่ได้แชมป์ในท้ายที่สุด แต่ก็ทวงความเป็นทีม "ชั้นนำ" กลับมาได้แล้ว หลักฐานคือการการทำของแฟนบอลทีมอื่นๆในเวลานี้ รู้ไว้ซะด้วย
ความกลัวของพวคุณนั้นแหละ ที่ฉุดหงส์ขึ้นมาผงาดฟ้าอีกครั้ง
ความรู้สึกจากแฟนบอลชาวบ้านธรรมดา ที่เชียร์หงส์เป็นชีวิตจิตใจ มิได้เป็นแฟนหงส์แต่อย่างใด เรื่องที่คุยว่าหงส์จะเป็นแชมป์นั้น ผมเองก็เคยทำ ซึ่งถ้าการกระทำแบบนั้นเรียกว่า "โม้" ก็จดบัญชีมาลงที่ผมได้ แต่ก็คงต้องจดกันยาวหน่อย เพราะไม่ว่าอีกกี่ฤดูกาล ผมก็ยังจะเชียร์และเชื่อมั่นว่าหงส์จะเป็นแชมป์ไปเรื่อยๆ เชียร์แบบไม่อายใคร และไม่หลบหน้าหายไปไหน แม้ในวันที่ผิดหวัง
ป.ล.ถึงเพื่อนๆที่ชอบลิเวอร์พูลเช่นเดียวกัน แม้ในวันที่ผิดหวัง แต่มองเข้าไปให้ลึก วิเคราะห์ให้ชัด ก็จะเห็นว่าในความผิดหวังนั้นไม่ได้บั่นทอนจิตใจเราอย่างเดียว แต่มันจะช่วยเป็นภูมิต้านทานในการรับมือกับการ ลุ้นแชมป์ ก่อนหน้านี้เรายังต้องยอมรับว่า "ขาดประสบการณ์ด้านนี้" แต่ในครั้งต่อๆไปเราจะรับมือมันได้มากขึ้น 24 ปีแล้ว ที่เราพลาด เพิ่มอีกปีเป็น 25 ปีก็ไม่เห็นจะเป็นไร ถ้าเรายังมั่นคงที่จะเชียร์และรอคอยวันที่ลิวเวอร์พูลจะสมหวัง
วันนี้ เชิญซ้ำเหยียบย่ำหงส์ให้พอ ได้โอกาศแล้วนี้
ทำไปเถอะครับ ถ้ามันสร้างความเบิกบานสำราญใจให้กับพวกคุณ และชาวบ้านธรรมดาที่ชอบลิเวอร์พูลอย่างผม ก็จะไม่มุดหัวหายไปไหน เพราะสิ่งที่พวกคุณกำลังทำกันอยู่ ไม่ได้สร้าง"ความอาย"ในการชื่นชอบสโมสรลิเวอร์พูลเลย ตรงกันข้าม มันยิ่งสร้างความพึงพอใจให้กับผมเสียด้วย ที่เห็นอาการกลัวหงส์จนขี้ขึ้นหัว จากแฟนบอลหลายๆทีม ที่ผมมองว่า ต้องออกมาอาศัยการถากถาง-ดัน เพื่อปิดบังความกลัวที่กำลังเกิดขึ้นในใจของตัวเอง กลัวว่าวันหนึ่ง ทีมรักของตัวเองจะต้องเผชิญหน้ากับลิเวอร์พูล
วันนี้ ลิเวอร์พูลกลับมายิ่งใหญ่แล้ว แม้อาจจะไม่ได้แชมป์ในท้ายที่สุด แต่ก็ทวงความเป็นทีม "ชั้นนำ" กลับมาได้แล้ว หลักฐานคือการการทำของแฟนบอลทีมอื่นๆในเวลานี้ รู้ไว้ซะด้วย ความกลัวของพวคุณนั้นแหละ ที่ฉุดหงส์ขึ้นมาผงาดฟ้าอีกครั้ง
ความรู้สึกจากแฟนบอลชาวบ้านธรรมดา ที่เชียร์หงส์เป็นชีวิตจิตใจ มิได้เป็นแฟนหงส์แต่อย่างใด เรื่องที่คุยว่าหงส์จะเป็นแชมป์นั้น ผมเองก็เคยทำ ซึ่งถ้าการกระทำแบบนั้นเรียกว่า "โม้" ก็จดบัญชีมาลงที่ผมได้ แต่ก็คงต้องจดกันยาวหน่อย เพราะไม่ว่าอีกกี่ฤดูกาล ผมก็ยังจะเชียร์และเชื่อมั่นว่าหงส์จะเป็นแชมป์ไปเรื่อยๆ เชียร์แบบไม่อายใคร และไม่หลบหน้าหายไปไหน แม้ในวันที่ผิดหวัง
ป.ล.ถึงเพื่อนๆที่ชอบลิเวอร์พูลเช่นเดียวกัน แม้ในวันที่ผิดหวัง แต่มองเข้าไปให้ลึก วิเคราะห์ให้ชัด ก็จะเห็นว่าในความผิดหวังนั้นไม่ได้บั่นทอนจิตใจเราอย่างเดียว แต่มันจะช่วยเป็นภูมิต้านทานในการรับมือกับการ ลุ้นแชมป์ ก่อนหน้านี้เรายังต้องยอมรับว่า "ขาดประสบการณ์ด้านนี้" แต่ในครั้งต่อๆไปเราจะรับมือมันได้มากขึ้น 24 ปีแล้ว ที่เราพลาด เพิ่มอีกปีเป็น 25 ปีก็ไม่เห็นจะเป็นไร ถ้าเรายังมั่นคงที่จะเชียร์และรอคอยวันที่ลิวเวอร์พูลจะสมหวัง